Ο Οσάμου Νταζάι είναι μία από τις σπουδαιότερες φωνές στη μεταπολεμική λογοτεχνία της Ιαπωνίας. Το έργο με το οποίο καταξιώθηκε είναι το «Δεν ήμουν πια άνθρωπος» το οποίο κυκλοφορεί πλέον στα ελληνικά από τις εκδόσεις Gutenberg σε μετάφραση από τα ιαπωνικά του Στέλιου Παπαλεξανδρόπουλου. Ο Νταζάι στη σύντομη ζωή του που κράτησε μόλις 39 χρόνια (αυτοκτόνησε το 1948), κατάφερε να αφήσει τόσο βαθύ αποτύπωμα ώστε να θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς όλων των εποχών. Τα βιβλία του συνήθως έχουν θέμα την ανθρώπινη φύση, τις ερωτικές σχέσεις, την κατάθλιψη και την κοινωνική αλλοτρίωση στην Ιαπωνία που παλεύει με τα τραύματά της.
Κεντρικός ήρωας του «Δεν ήμουν πια άνθρωπος» είναι ο Γιόζο ο οποίος παλεύει να υπάρξει σε ένα κόσμο που βρίσκεται στο μεταίχμιο.
«Μπροστά στους ανθρώπους έτρεμα πάντα από φόβο. Επειδή δεν είχα την παραμικρή αυτοπεποίθηση στα λόγια μου και στη συμπεριφορά μου κρατούσα μυστική, μόνο για τον εαυτό μου, την αγωνία και το άγχος μου, βαθιά σ᾽ ένα μικρό κουτί μέσα στο στήθος. Κι έτσι, κρύβοντας καλά καλά όλη τη μελαγχολία και τη νευρικότητά μου, για να μη φανούν, προσποιούμενος με όλη μου τη δύναμη μια ουράνια αισιοδοξία, βαθμηδόν τελειοποιούσα τον εαυτό μου στο ρόλο του εκκεντρικού γελωτοποιού. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως οτιδήποτε ήταν καλό, αρκεί να έκανε τους ανθρώπους να γελάσουν. Μ᾽ αυτό τον τρόπο δεν έδιναν και πολλή σημασία στο ότι εγώ ήμουν έξω από τη λεγόμενη “ζωή” τους».
Τo «Δεν ήμουν πια άνθρωπος» παραμένει διαχρονικά το δεύτερο μυθιστόρημα σε πωλήσεις στην Ιαπωνία. Έχει μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη, έχει γίνει τηλεοπτική σειρά και μάνγκα.
