Διακόσια δύο χρόνια µετά το ’21 η «επιτελική» κυβέρνηση ξέχασε ήδη τα οικοδοµικά υλικά που έχτισαν το διαχρονικό κράτος των πελατειακών σχέσεων, της διαφθοράς και του ρεσάλτου «ηµετέρων» στο µέλι του δηµόσιου κορβανά. Εχει µπλέξει τα αφηγήµατά της αλλά όχι τη στόχευση της νέας τετραετίας. Στις µυλόπετρες της επικοινωνίας µπήκαν από τον υπουργό Σκέρτσο το δίληµµα «µε τον σταθµάρχη της Λάρισας ή µε την πρόοδο», από τον υπουργό Χατζηδάκη οι συνδικαλιστές, το «βαθύ δηµόσιο», ως αντίπαλοι του εκσυγχρονισµού και από την υπουργό Κεραµέως «η ανάγκη να συνεχίσουµε δυναµικά την αξιολόγηση σε όλο το δηµόσιο» ως µήνυµα από την τραγωδία των Τεµπών. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης στη συνέντευξη-τηλεπαρουσίασή του επέλεξε «αξιολόγηση» δόκιµων δηµοσίων υπαλλήλων.
Η στρατηγική της Ν∆ για την ανάκτηση των ψηφοφόρων είναι το ιδεολογικό δίπολο «κρατιστές – αντικρατιστές», τη στιγµή µάλιστα που, σύµφωνα µε δηµοσκόπηση, έξι στους δέκα πολίτες κατακρίνουν την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ. Γιατί τέτοιο µένος στον σταθµάρχη που ως γνωστόν ήταν «γαλάζιος» και οι «άριστοι» άλλαξαν νοµοθετικά τα όρια ηλικίας για να µεταταχθεί, όπως συνέβη και στον διορισµό του πρώην διοικητή της ΕΥΠ; Απευθύνεται µε όρους του ποσοστιαία ανύπαρκτου Τζήµερου –άραγε θα άρει συνταγµατικά τη µονιµότητα;– η παράταξη που έχτισε το πελατειακό κράτος, έχοντας µάλιστα φορτώσει τώρα µετακλητούς-ρεκόρ και διοικητές ή µέλη ∆Σ µε αµφιλεγόµενα κριτήρια στο δηµόσιο ταµείο.
Ολοι έχουν προσωπικά παραδείγµατα από κηφήνες, αγενείς και απάνθρωπους δηµόσιους υπαλλήλους, οι περισσότεροι εκ των οποίων στηρίζονται σε κοµµατικά δόντια. Γνωρίζουµε όµως και αξιολογότατους δηµόσιους υπαλλήλους και συνδικαλιστές, όπως δασκάλους που τους χαιρετούν µε ενθουσιασµό οι παλιοί µαθητές τους ή νευροχειρουργούς που παθαίνουν αλλεργία όταν ακούν «φακελάκι». Απέναντι στα κοµµατικά φερέφωνα και τα ρουσφέτια, αυτοί οι δηµόσιοι υπάλληλοι που χαλάνε την πιάτσα θα είναι οι ευάλωτοι της µητσοτάκειας «αξιολόγησης».
Αλλωστε η «επιτελική» διακυβέρνηση δεν προστάτευσε τον αρχαιολόγο που έπεσε θύµα ενέδρας από κυκλώµατα έξαλλων «επενδυτών» της Μυκόνου, οι οποίοι είχαν απειλήσει µε µηνύµατα άλλη συνάδελφό του. Συνάδελφός τους θυµάται έντροµη να ρίχνει σε σκάµµα ανασκαφής τα άγρια σκυλιά του ο ιδιοκτήτης του οικοπέδου, άνθρωπος του υποκόσµου και ύποπτος για αρχαιοκαπηλία, ο οποίος παρέµενει ατιµώρητος αλλά και κερδισµένος. Αλλη αρχαιολόγος ταξίδευε µετά φόβου γνώσεως µε το πλοίο της γραµµής από νησί σε νησί για να προστατέψει αρχαία και να τα βάλει µε αρχαιοκάπηλους.
Ολα αυτά δεν περνούν από «αξιολόγηση». Η κυβέρνηση των «αρίστων», µε πρωταγωνιστές υπουργούς προηγούµενων κυβερνήσεων και µε βουλευτές γόνους από πολιτικές φαµίλιες ή από τη φυλή Πάτση – Νικολάου, στοχοποιεί ως «βαθύ κράτος» τους δηµόσιους υπαλλήλους και τους συνδικαλιστές αναµένοντας κέρδη από τα ακραία ένστικτα του κοινωνικού δαρβινισµού. Τόσο υποκριτές οι σταθµάρχες του «εκσυγχρονισµού».
