Το τελευταίο νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με το οποίο αποφάσισε να «ξεφορτωθεί» τη συμμετοχή της μέσω warrants στην Aegean και μέσω μετοχών στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών (ΔΑΑ), αξίζει ιδιαίτερου ξεψαχνίσματος διότι δεν έχει καμιά σχέση με το γενικότερο αφήγημα «επιτυχίας» της κυβέρνησης. Ενώ η κυβέρνηση μιλάει για ανάπτυξη του τουρισμού και της ελληνικής οικονομίας γενικότερα, με αυτό το νομοσχέδιο συμπεριφέρεται λες και προετοιμάζεται για την αντίθετη πορεία. Γιατί; Διότι αν υποθέσουμε ότι ο τουρισμός και η ελληνική οικονομία θα πάνε καλά, τόσο οι μετοχές της Aegean όσο και οι μετοχές του ΔΑΑ θα ανεβούν σε αξία και η κυβέρνηση θα πάρει στο μέλλον περισσότερα από αυτά που μπορεί να πάρει σήμερα. Γιατί, λοιπόν, βιάζεται να πουλήσει;
Τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν· ή κάποιος συνδυασμός αυτών. Είτε γιατί θέλει να πουλήσει εξυπηρέτηση είτε γιατί φοβάται είτε γιατί χρειάζεται τώρα ρευστό. Ας τα πάρουμε ένα ένα. Το πρώτο σενάριο δεν θέλω να το σκέφτομαι καν. Στο ΠΑΣΟΚ προσέχουμε πολύ τα λόγια μας και μιλάμε μόνο με στοιχεία. Αλλά επειδή επίκειται σειρά κυβερνητικών αποφάσεων, όπως για παράδειγμα για το τίμημα εισαγωγής στο χρηματιστήριο των μετοχών του αεροδρομίου, καλό θα ήταν η κυβέρνηση να προσέξει πολύ τις πράξεις της.
Πάμε στη δεύτερη εκδοχή: Ο φόβος της κυβέρνησης μπορεί να οφείλεται σε κάτι που ξέρει εκείνη για την Aegean, για το αεροδρόμιο ή για την προοπτική του τουρισμού που δεν ξέρουμε εμείς. Φοβάται η κυβέρνηση για τις μετοχές της Aegean, του αεροδρομίου ή για την πορεία του ελληνικού τουρισμού; Καμιά δήλωσή της ή ανάλυση της αγοράς δεν στηρίζει την εκδοχή αυτή. Το αντίθετο. Οι μετοχές και τα warrants των εταιρειών που σήμερα η κυβέρνηση επείγεται να κεφαλαιοποιήσει έχουν και μεγάλη αξία και προοπτική ακριβώς διότι ο τουρισμός έχει ανοδικές τάσεις και προοπτική. Αρα δεν είναι αυτός ο λόγος που πουλάει η κυβέρνηση.
Συνεπώς, μας μένει η τρίτη εκδοχή, η πιο επικίνδυνη. Οτι η ελληνική οικονομία είναι ευάλωτη και χρειάζεται αλλαγή πορείας, ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί ή δεν θέλει να αλλάξει πορεία και γι’ αυτό αναγκάζεται να πουλήσει σήμερα με «χασούρα», αντί να περιμένει να μεγιστοποιήσει το τίμημα που θα πάρει στο μέλλον. Πουλάει, δηλαδή, τα ασημικά είτε για να μη χρειαστεί να αλλάξει συνήθειες είτε διότι δεν μπορεί να τιμήσει τις υποσχέσεις που εκείνη έδωσε για να κερδίσει τις εκλογές (πιθανό, αν υπολογίσει κανείς ότι υποσχέθηκε να μην ανεβάσει φόρους, αλλά τελικά το έκανε στους ελεύθερους επαγγελματίες).
Με άλλα λόγια, αυτή η κυβέρνηση, αντί να σχεδιάζει σήμερα ένα καλύτερο αύριο για όλους μας, θυσιάζει το αύριο όλων μας για ένα καλύτερο σήμερα για την ίδια. Θυσιάζει, δηλαδή, στον βωμό τού εφήμερου και επίπλαστου δικού της success story τη δυνατότητα ενός πραγματικού success story της πατρίδας μας. Αν είναι έτσι, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Διότι αγνοεί –ή χειρότερα κάνει ότι αγνοεί– ότι σε οκτώ χρόνια οι απαιτήσεις από την ελληνική οικονομία θα αυξηθούν κατακόρυφα. Διότι τότε θα κλείσει το μικρό παράθυρο ευκαιρίας της ελληνικής οικονομίας που άνοιξε το ΠΑΣΟΚ με τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού για την προνομιακή εξυπηρέτηση του χρέους μας. Και τότε θα «κλάψουμε» τα ασημικά.