Το καµπανάκι του ρινγκ και όχι του προέδρου χτύπησε στη Βουλή µετά τη γροθιά του Φλώρου (σχήµα οξύµωρο) στον Γραµµένο. ΠΑΕ παρουσιάζονται από την ΕΛΑΣ ως απόληξη ή αφετηρία εγκληµατικών οργανώσεων. Η απώλεια συγγενή κυβερνητικού βουλευτή όχι µόνο κατέδειξε µε τραγικό τρόπο την κατάσταση στο ΕΣΥ αλλά επανέφερε και στη συλλογική µνήµη όσα συνέβαιναν κατά την πανδηµική κρίση. Οταν δηλαδή ο πρωθυπουργός διαβεβαίωνε (ψευδώς) πως δεν είχε µελέτες για τη θνητότητα εκτός ΜΕΘ. Το Στέιτ Ντιπάρτµεντ επισφράγισε όσα είχε επισηµάνει στο πολυσυζητηµένο ψήφισµα το Ευρωκοινοβούλιο για τη διολίσθηση του κράτους δικαίου. Με τη βούλα του Αρειου Πάγου η εισαγγελέας πρωτοδικών Λάρισας παραβίασε το (διαβόητο) πλαίσιο για την ποινική ευθύνη υπουργών, αρχειοθετώντας δικογραφία για την τραγωδία των Τεµπών που έπρεπε να διαβιβάσει αµελητί στο κοινοβούλιο, τη στιγµή που υποψήφια ευρωβουλευτής µε τη Ν∆ κατέστησε συνένοχη την κοινωνία στο έγκληµα. Σε οικονοµικό επίπεδο οι «κοµµουνιστοσυµµορίτες» των «Financial Times» απέδειξαν ότι ελάχιστα µας χωρίζουν πια µε τη Βουλγαρία. Και δεν αναφέροµαι στα χιλιόµετρα…
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες αυτό το µείγµα επικαιρότητας την εβδοµάδα που πέρασε θα µπορούσε να µετατραπεί σε κοκτέιλ κυβερνητικής αποσταθεροποίησης λίγες εβδοµάδες προτού ανοίξουν οι ευρωκάλπες. Οχι όµως για την Ελλάδα, όπου οι παθογένειες και των τριών εξουσιών –συν κρίσιµων λειτουργιών του κοινωνικού κράτους ή του κράτους εν γένει– αποτελούν συστατικό στοιχείο της καθηµερινότητας. Η καρτερική απάθεια της ολικής ρήξης του µεταπολιτευτικού κοινωνικού συµβολαίου µοιάζει µε µιθριδατισµό που µονίµως έχει δυσάρεστη έκβαση. Εχει ευθύνες η αντιπολίτευση; Σαφώς. Αλλά πόσα να σου κάνει και το TikTok όταν έχουµε «την πείνα για καµάρι».
