Η Τίνα Λεωνορά μας ξεναγεί στον κόσμο της, καλλιτεχνικά και κοινωνικά, σε μία συνύπαρξη τέχνης και ακτιβισμού.
Ποια είναι η Τίνα; Τι γράφει η «επαγγελματική» σου κάρτα;
Είμαι ηθοποιός, αγάπησα βαθιά το θέατρο, ανήκω στον κινηματογράφο. Τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει να γράφω τα δικά μου τραγούδια. Αυτός είναι ο κόσμος μου. Σ’ αυτό το μονοπάτι είμαι ελεύθερη.
Υπηρετείς την τέχνη από διάφορα πόστα. Τι σε γεμίζει στο καθένα και συμπληρώνεις την χαρά και την διαδικασία της δημιουργίας;
Όταν χορεύω, πετάω. Οταν παίζω θέατρο είμαι χαμένη στο σωστό μέρος. Οταν γράφω, είμαι σε ένα παράλληλο σύμπαν, εγώ κι η φαντασία μου. Οταν τραγουδάω, ξεσπάω. Οταν είμαι στο studio, νιώθω μια βασανιστικά υπέροχη ανυπομονησία. Μέσα σε όλα τα αυτά, οραματίζομαι μια ταινία η οποία θα εκθειάζει τα δικαιώματα των ζώων και τις παράλογες ανθρώπινες συμπεριφορές , η οποία και με προσγειώνει στην πραγματικότητα όσον αφορά στην ατομική μου ευθύνη για όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο.
Σε όλες σου τις δραστηριότητες, ο ακτιβισμός έχει την ξεχωριστή δική του θέση, στην έμπνευση, αλλά και στην έκφραση. Ενας τέτοιος συνδυασμός λείπει από την χώρα μας, στον τομέα που υπηρετείς;
Νομίζω λείπει γενικά. Παγκόσμια. Αλλά ο τροχός γυρίζει, η αφύπνιση, η ενσυναίσθηση και η νέα πορεία έχει χαραχτεί. Θα δούμε τεράστια βήματα. Θα τα προλάβουμε. Be the step.
Vegan: Μόδα; Απόφαση ζωής; Κάτι άλλο;
Ευτυχώς δεν ακολουθώ τις μόδες. Είναι μια επίπονη διαδικασία από την οποία πέρασα ώστε να φτάσω στο σημείο να είναι αυτή η απόφαση μονόδρομος , με όλο το βάρος της συνειδητοποίησης του τι κάνουμε… Είμαι πολύ τυχερή που αφυπνίστηκα. Το να μην τρώω ζώα, πέρα από ανάγκη και τροφή της ψυχής μου είναι κυρίως statement. Δήλωση ζωής και λογικής. Θέλω να ανήκω σ’ αυτή τη μεριά της Ιστορίας.
Το κρέας είναι θάνατος. Διπλός, του θύματος και του καταναλωτή θύτη. Το κρέας δεν είναι κρέας, αλλά η νεκρή σάρκα ενός έμβιου όντος που έχει τις ίδιες φυσικές λειτουργίες, αλλά και εξαιρετικά παρόμοιες συναισθηματικές και ψυχικές ανάγκες με ένα αλλά ζώο με ανθρώπινη μορφή. Για παράδειγμα ο Πάνθηρ, μια από τις τρεις γάτες μου, δεν με αφήνει πολλές φορές να πληκτρολογήσω… Μου κάνει επίθεση φιλιών. So..Κρέας = Καννιβαλισμός
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας τους στόχους και τα όνειρά σου;
Αυτή την εποχή δουλεύω σε ένα νέο project με τον Πάρη Βασιλειάδη ( κιθαρίστας, συνθέτης και μουσικός παραγωγός των Sleepin pillow, Autom και άλλων) στο οποίο όλα τα τραγούδια θα έχουν ενα κοινωνικό και ακτιβιστικό υπόβαθρο. Ένα εξ αυτών θα λέγεται «My friends are Cannibals» και αφορά τα δικαιώματα των ζώων. Στόχος και σκοπός της ζωής μου, είναι μέσω της τέχνης μου να γίνεται ο κόσμος καλύτερος. Να πηγαίνει μπροστά. Να θίγω άμεσα, αλλά και έμμεσα όλα τα κακώς κείμενα. Τις αδικίες. Ως γροθιά στο στομάχι και άλλοτε με έναν τρόπο τέτοιο που μέσω της συγκίνησης να μπορεί απλά να γίνει το θαύμα. Είμαι η φωνή αυτών που την χρειάζονται. Οποιουδήποτε έμβιου όντος.
Όσων αφορά τα Όνειρα… Ενα. Να μπορώ να σώσω όλο τον κόσμο και ο καθένας ξεχωριστά να νιώθει το ίδιο.
Amen.
