80 χρόνια από τις μέρες που ο κρητικός λαός, εγκαταλειμμένος από την πολιτική ηγεσία της χώρας, πήρε τα όπλα για να πολεμήσει τους ναζήδες εισβολείς.
Η αυθόρμητη παλλαϊκή αντίσταση που συνάντησαν οι ναζήδες στην Κρήτη και οδήγησε αρκετούς από αυτούς στον θάνατο, υποσκάπτοντας τον μύθο του αήττητου Τρίτου Ράιχ, υπήρξε το προανάκρουσμα του λυσσαλέου πολέμου στη Σοβιετική Ένωση και ο προάγγελος της εποποιίας του ΕΛΑΣ και των παρτιζάνων του Τίτο.
Η μάχη της Κρήτης είναι η αρχή του λαϊκού ξεσηκωμού ενάντια στη ναζιστική θηριωδία και αυτό δεν το συγχωρούν οι αναθεωρητές ιστορικοί, οι οποίοι επιλέγουν τις γενικές συζητήσεις που καταλήγουν σε καταγγελία (γενικά και όχι στοχευμένα) του πολέμου και σε έκφραση θλίψης για όλα τα θύματα.
Οι αναθεωρητές αποκρύβουν σκόπιμα πλευρές της Ιστορίας.
Κρύβουν τι ήταν ο ναζισμός, ποιοι και για ποιους λόγους χρησιμοποίησαν τον Χίτλερ, πού αποσκοπούσε η πολιτική των ναζήδων, ποιοι ήταν εκείνοι που σκορπούσαν τη φρίκη και τον όλεθρο στην Ευρώπη και ποιων η λυσσώδης αντίσταση υποχρέωσε σε αναδίπλωση αρχικά και σε υποχώρηση στη συνέχεια τα δολοφονικά στίφη που είχαν ξεχυθεί στην Ευρώπη.
Ο νέος γερμανικός ιμπεριαλισμός θέλει να πατήσει σε καθαγιασμένο έδαφος ή μάλλον στο έδαφος της ενσυναίσθησης. Μη χύνετε δάκρυα μόνο για τους δολοφονημένους Κρητικούς που υπερασπίστηκαν τα πατρογονικά τους, αλλά και για τους νεαρούς ναζήδες αλεξιπτωτιστές που έχασαν τη ζωή τους με «βάρβαρο» (;) τρόπο. Ε λοιπόν δεν περισσεύει ούτε ένα δάκρυ για τους ναζήδες, δεν περισσεύει ούτε ίχνος συμπάθειας για τα αφιονισμένα υποχείρια των Γερμανών καπιταλιστών εκείνης της περιόδου.
Η πινακίδα που έβαλαν στην Κάντανο οι ναζήδες κατακτητές θα παραμείνει ένα μνημείο βαρβαρότητας, βαρβαρότητα που συνέτριψε, μεταξύ άλλων, ο κρητικός λαός: «Διά την κτηνώδη δολοφονίαν Γερμανών αλεξιπτωτιστών, αλπινιστών και του Μηχανικού, από άνδρας γυναίκας παιδιά και παπάδες μαζί και διότι ετόλμησαν να αντισταθούν κατά του μεγάλου Ράιχ , κατεστράφη την 3-6-1941 η Κάνδανος εκ θεμελίων, διά να μη επανοικοδομηθή πλέον ποτέ».
Η αυθόρμητη παλλαϊκή αντίσταση που συνάντησαν οι ναζήδες στην Κρήτη και οδήγησε αρκετούς από αυτούς στον θάνατο, υποσκάπτοντας τον μύθο του αήττητου Τρίτου Ράιχ, υπήρξε το προανάκρουσμα του λυσσαλέου πολέμου στη Σοβιετική Ενωση και ο προάγγελος της εποποιίας του ΕΛΑΣ και των παρτιζάνων του Τίτο.
Η μάχη της Κρήτης είναι η αρχή του λαϊκού ξεσηκωμού ενάντια στη ναζιστική θηριωδία και αυτό δεν το συγχωρούν οι αναθεωρητές ιστορικοί.
Ομως αυτούς δεν τους συγχωρεί η ίδια η Ιστορία.
