Την ώρα που η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο στην πρώτη χερσαία πύλη της χώρας με τους κυνηγούς κεφαλών προσφύγων και μεταναστών, ο πρόεδρος της Βουλής οφείλει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, δίνοντας ένα σαφές μήνυμα σε όσους και όσες κηλιδώνουν τη βουλευτική ιδιότητα, υποδαυλίζοντας το ρατσιστικό μίσος.
Την προηγούμενη Τετάρτη ο Σωκράτης Φάμελλος αιτήθηκε την παραπομπή του βουλευτή Έβρου με την Ελληνική Λύση, Παράσχου Παπαδάκη, εξαιτίας ρατσιστικών αναρτήσεων που στοχοποιούσαν πρόσφυγες και μετανάστες αναφορικά με τις πυρκαγιές στον Έβρο.
Μέχρι στιγμής ο Κωνσταντίνος Τασούλας δεν έχει αντιδράσει. Κατά τις πληροφορίες, το θέμα αναμένεται να απασχολήσει την επικείμενη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, όμως, κοινοβουλευτικές πηγές μετέφεραν στο documentonews.gr τον φόβο «να μην ανοίξει φάμπρικα καταγγελιών», γεγονός που ερμηνεύει την έως τώρα στάση του Κωνσταντίνου Τασούλα.
Παράλληλα, ψιθυρίζεται έντονα στους διαδρόμους της Βουλής το ενδεχόμενο να προκύψουν νέα δεδομένα κατά του κ. Παπαδάκη, με την Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής να συνεδριάζει για την αφεντιά του, αλλά για πιο σημαντικούς λόγους.
Ευκαιρία η αναθεώρηση του Κανονισμού;
Όπως είχε ενημερώσει το documentonews.gr από την προηγούμενη εβδομάδα, θέμα χρόνου είναι η εκκίνηση των διαδικασιών τροποποίησης του Κανονισμού της Βουλής. Η κυριότερη αλλαγή αφορά τη Διάσκεψη των Προέδρων, καθώς με τις ισχύουσες προβλέψεις «η πλειοψηφία δεν έχει την πλειοψηφία» λόγω της αύξησης των κομμάτων που εισήλθαν στη Βουλή μετά τις τελευταίες εκλογές.
Διαβάστε επίσης: Βουλή: Οι φωτιές κρίνουν την ημερομηνία της προ ημερησίας συζήτησης
Η εν λόγω διαδικασία μπορεί να αποδειχτεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία προκειμένου να καλυφθεί ένα κενό του κώδικα κοινοβουλευτικής δεοντολογίας. Ακόμα κι αν ο κ. Τασούλας αποδεχτεί άμεσα το αίτημα του μεταβατικού προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, η διαδικασία που προβλέπεται είναι αργόσυρτη και πολιτικά «άσφαιρη».
Συγκεκριμένα, εκκινεί από την αρμόδια Επιτροπή και δύναται να καταλήξει στην Ολομέλεια της Βουλής, δίνοντας ακόμα και τη δυνατότητα «ηρωοποίησης» των πειθαρχικά ελεγχόμενων μελών της εθνικής αντιπροσωπείας στο κοινό – στόχο τους.
Για παράδειγμα, εάν στον κ. Παπαδάκη αφιερωθεί μία συζήτηση στην Ολομέλεια επί των αλλεπάλληλων ρατσιστικών post, τότε θεωρείται βέβαιο πως ο βουλευτής της Ελληνικής Λύσης θα φροντίσει να διοχετεύσει ακόμα μεγαλύτερο μισαλλόδοξο φορτίο στη δημόσια σφαίρα.
Επιπλέον, η ποινή που θα δεχόταν ο εκάστοτε Παπαδάκης για υποδαύλιση ρατσιστικής βίας σε μία περιοχή που καθημερινά «ξεφυτρώνουν» αυτόκλητοι συνοριοφύλακες με φασιστικές αναφορές, θα ήταν πειθαρχικό χάδι μπροστά στη στέρηση της βουλευτικής αποζημίωσης.
«Αυτό που τους “πονάει”, είναι η βουλευτική αποζημίωση» σχολιάζουν με νόημα κοινοβουλευτικές πηγές, συμπληρώνοντας πως ο εκάστοτε πρόεδρος της Βουλής θα έπρεπε να αποκτήσει τη δυνατότητα να επιβάλλει αδιαμεσολάβητα πειθαρχικές ποινές σε πρακτικές και λεγόμενα που εκθέτουν το Κοινοβούλιο και απειλούν δικαιώματα ή ακόμα και την κοινωνική τάξη.
Επ΄αυτού, υπάρχουν φωνές που υποστηρίζουν πως το άρθρο 11 του Κανονισμού -σε συνδυασμό με τις υπάρχουσες προβλέψεις του κώδικα κοινοβουλευτικής δεοντολογίας- λύνει το πρόβλημα, αφού προβλέπει ότι ο πρόεδρος της Βουλής «παίρνει όλα τα αναγκαία πειθαρχικά μέτρα εναντίον κάθε παρεκτρεπόμενου βουλευτή». Στον αντίποδα, όμως, οι πηγές επιμένουν για τη διάσταση της χρηματικής ποινής.
Σε κάθε περίπτωση, η κοινοβουλευτική γραφειοκρατία δεν αποδεικνύεται σύμμαχος για τον πολιτικό σωφρονισμό όσων εκμεταλλεύονται το κοινοβουλευτικό αξίωμα για να γίνουν πυροκροτητές μίσους. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως ο εκάστοτε πρόεδρος της Βουλής θα αποφασίζει και θα διατάζει. Γι΄αυτό και ο Κ. Τασούλας οφείλει να βρει τη χρυσή τομή, επιταχύνοντας τις διαδικασίες αλλά αποφεύγοντας το επικίνδυνο μονοπάτι που οδηγεί στην κατάχρηση εξουσίας.