Γίνεται πολύς λόγος για την «Αριστερά» και την «Δεξιά» και την «Ακροδεξιά» και λοιπές ταμπέλες, λες και η κοινωνία ψηφίζει με βάση τις ταμπέλες και τα γενεαλογικά δένδρα.
Μύθος. Η κοινωνία ψηφίζει επειδή πείθεται ότι μια πολιτική της κάνει καλό και παρέχει εχέγγυα ότι μπορεί να της προσφέρει μια στέρεη βάση για να σχεδιάσει ή να διεξάγει την ζωή της με χαρά, ανάλογα με την ηλικία.
Τα λοιπά, απομεινάρια ενός χθες άνευ ουσίας μπροστά στα τρέχοντα και επερχόμενα επίδικα.
Ας παραμερίσουμε λοιπόν, το «κλέος» των προγόνων, τα ξερονήσια και το Πολυτεχνείο, ας βγάλουμε δηλαδή από την ανάλυσή μας τα μη κληρονομούμενα στο DNA, καθώς τα βιώματα και οι νουθεσίες των προγόνων δεν παρέχουν εγγυήσεις για την «αριστεροσύνη» του παρόντος και του μέλλοντος.
Ναι, υπάρχουν κάτι σπουδαίοι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που έκαναν το βίωμα και το αφήγημα πυξίδα, σεμνά και αθόρυβα. Υπάρχουν -όμως- και κάτι χιλιάδες τελειωμένες περιπτώσεις παρασίτων που επικαλούνται το ήθος των προγόνων για να συγκαλύψουν την δική τους ανεπάρκεια και συμπεριφέρονται σαν «να τους χρωστάει κάτι η ζωή». Επίσης, τολμώ να πω, γνωρίζω απογόνους δεξιών και ακροδεξιών που έγιναν υπέροχοι άνθρωποι.
Πολλοί νομίζουν, λίγοι γνωρίζουν. Παροιμιώδεις άγνοιες συναντιούνται και ερωτεύονται με την αβάσιμη θρασύτητα, δημιουργώντας ανυπόστατους κήνσορες.
Γιατί μέσα στα δικά του βολικά στερεότυπα, καθένας γίνεται τιμητής και τιμώμενος. Ευκολάκι.
Αν, όμως, βγούμε εκεί έξω, θα βρούμε πραγματικές απαντήσεις κατά τα έργα του καθενός και όχι κατά την φαντασία του.
Μιας και είναι χρήσιμες οι συμβολές σε τέτοιες περιόδους και επειδή στα 55+ έτη πολύ γεμάτης σε παραστάσεις και γνώση ζωής, έχω την πολυτέλεια να πω και εγώ την κουταμάρα μου επιχειρώντας να απαντήσω το μεγάλο της εποχής ερώτημα «τι είναι η ωφέλιμη Αριστερά και όχι γενικά και αόριστα τι είναι η Αριστερά».
In my opinion, που λέμε και στο χωριό μου, Ωφέλιμη Αριστερά σημαίνει:
Να αλληλεπιδράς με το μέλλον και όχι με το παρελθόν για να περιγράψεις και να επιδιώξεις αξιόπιστα κάτι καλύτερο από το άθλιο παρόν. Πως το έκαναν οι μεγάλοι επαναστάτες και μεταρρυθμιστές πριν εφευρεθούν οι ταμπέλες και τα «πτυχία γραφειοκρατικής αριστεροσύνης»; Έτσι ακριβώς. Να μπορείς να πετάξεις από πάνω σου τις μνήμες και να φτιάξεις καινούριες. Κάποτε γινόταν με δικράνια, μετά με μπροσούρες, σήμερα με κινητά και διαδίκτυο που μια ωφέλιμη Αριστερά έχει καθήκον να τα γεμίζει με καλομελετημένες και απροκατάληπτες προτάσεις.
Να μην προβάλλεις ως πήχη την επιβίωση, αλλά την δίκαιη και αξιοκρατική ευημερία, γιατί η εποχή του «βρέχει στην φτωχογειτονιά» τελείωσε και τώρα οι νέοι ακούνε τα σκουπίδια της Trap και επειδή είναι έξυπνοι και κατάλαβαν ότι τους σκάψαμε τον λάκο για να καλοπεράσουμε, περνάνε στην πίστα «πλούτος με όποιο τρόπο» και καίγονται πριν ανθίσουν. Οι νέοι με τις άδειες τσέπες δεν είναι βλάκες, ούτε ανήθικοι, ούτε αμόρφωτοι. Παρατημένοι είναι. Αριστερά σημαίνει σήμερα, να μην παρατάς στα νύχια επιτήδειων την σπορά της ανθρωπότητας.
Να μιλάς με ευθύτητα σε όλους για όλα. Να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου ακαριαία και ας κάνεις λάθη ανεπιτήδευτα. Η ειλικρίνεια είναι το αντίδοτο στον νεοφιλελεύθερο κυνισμό των προκάτ αδιεξόδων. Αριστερά που φλυαρεί ακατάσχετα και «εύχεται» δεν είναι ωφέλιμη Αριστερά. Είναι το περιττό βάρος της ιστορίας. Αριστερά είναι αυτό που λέει τα πράγματα κοφτερά, συγκεκριμένα, με γωνίες, αξιόπιστα και κατανοητά. Τα λοιπά, φερετζές επιβίωσης μετρίων.
Αριστερά σημαίνει να προτείνεις πλατφόρμες διαγενεακής και διαταξικής συνεννόησης για να φτιάξεις μέτωπα σύγκρουσης και ανατροπής. Όχι να προτείνεις διαρκή face lifts σε μηχανιστικές εκδοχές κοινωνικής οργάνωσης όπως οι στερεοτυπικές κομματικές δομές. Όταν η κοινωνία σου φωνάζει «μας ‘φάγαν οι ταμπέλες» και εσύ απλά ξαναβάφεις ταμπέλες δεν είσαι ωφέλιμη Αρστερά του μέλλοντος, αλλά club νοσταλγών. Τα Ιερατεία τα προσπέρασε η κοινωνική εξέλιξη, η γνώση είναι προσβάσιμη σε όλους και η τεχνολογία με την τεχνητή νοημοσύνη τρολάρει τις «αυθεντίες» παράγοντας νέα γνώση μέσα από νέες πολυσύνθετες εκδοχές της υπάρχουσας, με τρόπο ταχύτερο και πιο κατανοητό από ποτέ.
Σημαίνει καινοτομία και απτές απαντήσεις και λύσεις. Να πηγαίνεις, με επινοητικότητα και υπομονή, ένα βήμα παρακάτω την ανθρωπότητα, για να ζουν όλοι με αξιοπρέπεια και να έχουν χρόνο να σκέφτονται, να μαθαίνουν διαρκώς και να απαιτούν διαρκώς περισσότερα, αντί να καίνε τα πολύτιμα εγκεφαλικά τους κύτταρα σε εγκλεισμό κατ’οίκον, που τον βαφτίζει το σύστημα «εξ’αποστάσεως εργασία».
Σημαίνει να προτείνεις ένα μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης που θα σέβεται ασυνθηκολόγητα την διαφορετικότητα και αυτό προϋποθέτει Παιδεία. Στον Καιάδα οι κομπλεξικοί, για να φθάσουμε μια μέρα σε κοινωνική ισορροπία. Ούτε οι «συνηθισμένοι», ούτε «οι διαφορετικοί» είναι μέρος μιας «Αρείας φυλής». Όλοι κάτω από τον ίδιο ουρανό ζούμε, σε μια γη που οι αστείοι άνθρωποι έχουν αλλάξει σύνορα καμμία 200αριά φορές λες και παίζουν Monopoly. Καμία ατζέντα δεν υπερβαίνει την συλλογική ατζέντα του πολυταυτοτικού συνυπάρχειν.
Σημαίνει να σπέρνεις και να θερίζεις και όχι να σκέφτεσαι πως θα ζήσεις από τον κόπο του άλλου ανθρώπου. Του όποιου ανθρώπου και δεκάρα δεν δίνω τι ήταν ο προπάππος του και ο παππούς του και η μάνα του και ο πατέρας του. Γιατί δεν σου ζητάει η ανάγκη της ζωής προγονικά πιστοποιητικά φρονημάτων, αλλά σε δικάζει σύμφωνα με το πόσο χωράς ή όχι στις παραδοχές ενός νέου κόσμου που θα δίνει ευκαιρίες εξίσου και θα βάλει σε διαστημόπλοιο με προορισμό τον αγύριστο, όλο αυτό τον συρφετό ιδιοτελών παρασίτων που έχει κάτσει στον σβέρκο των καλών ανθρώπων, πλουτίζοντας ασύστολα και χυδαία.
Αν, λοιπόν, κοιτάζουμε προς την ίδια κατεύθυνση, ας γίνουμε όλες και όλοι μαζί το κινηματικό αίτημα για μια ΩΦΕΛΙΜΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Αφού γίνουμε το αίτημα, θα γίνουμε και το δικαίωμα, θα γίνουμε και η συλλογική, διαρκώς μεταβαλλόμενη κοινωνική ηγεσία δια του θετικού παραδείγματος.
Υ.Γ. Και τώρα, ας παίξουμε ένα δημιουργικό παιχνίδι. Ας εξετάσουμε τον βίο και την Πολιτεία όσων άλλαξαν προς το καλύτερο τον κόσμο, με βάση τα κριτήρια μιας ωφέλιμης Αριστεράς. Θα εκπλαγούμε, γιατί αυτοί που θυμόμαστε και τιμούμε, υπήρξαν ωφέλιμοι. Ωφέλιμοι Αριστεροί χωρίς ταμπέλες άλλαξαν τον κόσμο. Τρίζουν τα μνήματά τους και είναι έτοιμοι να κάνουν τη δική τους «Δευτέρα Παρουσία». Να βγουν από εκεί μέσα και να στήσουν την υπέρτατη επανάσταση κυνηγώντας μας, μπας και ανασάνουν οι υπέροχες γενιές που συστηματικά και φλυαρώντας, ως ξεπεσμένοι Λόρδοι, καταδικάζουμε να κάνουν κουπί σε φασίστες και «αρχιερατικές» γαλέρες.
εραστής της ωφέλιμης Αριστεράς,
Γιώργος Κ. Παναγιωτόπουλος
10/7/2024