Στην πολεμική πλέον κρίση που ξεκίνησε στην Ουκρανία, υπάρχει η στρατιωτική πλευρά του θέματος, η γεωπολιτική και φυσικά η αδιόρατη που σχετίζεται με τις προσωπικότητες των ηγετών.
Σε ο,τι αφορά την στρατιωτική, η Ρωσία έχει εξαπολύσει επιθέσεις σε όλη την ουκρανική επικράτεια, από την Οδησσό έως το Χάρκοβο και τα σύνορα με την Πολωνία. Πρόκειται για μια θεαματική επίθεση, που αποτελεί διάψευση των σεναρίων που ήθελαν απλώς αυτονόμηση περιοχών της Ουκρανίας κατά τα πρότυπα της Κριμαίας.
Αν οι Ρώσοι είχαν την επικοινωνιακή αντίληψη για τον πόλεμο που έχουν οι Αμερικανοί, προφανώς θα βλέπαμε live αυτές τις επιθέσεις οι οποίες έχουν ισοπεδώσει τον Ουκρανικό στρατιωτικό μηχανισμό.
Σε λίγο η Ουκρανία θα αρχίσει τις εκκλήσεις προς όλο τον κόσμο.
Σε ο,τι αφορά το γεωπολιτικό, φαίνεται πως η Ρωσία έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει τα πιο επιβλητικά και καταστροφικά μέσα για να ορίσει το ζωτικό της χώρο. Δεν κάνει αψιμαχίες συνοριοφυλάκων αλλά ολική επέμβαση.
Την τακτική παράβασης της διεθνούς νομιμότητας εγκαινίασαν απροκάλυπτα οι ΗΠΑ της δεκαετία του 90 με τον Πόλεμο του Κόλπου, αποδίδοντας στον εαυτό τους ρόλο διεθνούς χωροφύλακα.
Τότε το πρόσχημα των βομβαρδισμών ήταν οι τρομοκράτες, τώρα για τη Ρωσία είναι η προστασία των ρωσικών πληθυσμών και η “αποναζιστικοποίηση” όπως την αποκάλεσε ο Βλαντιμίρ Πουτιν, της περιοχής.
Και φτάνουμε στο ρόλο της προσωπικότητας των ηγετών. Φαίνεται πως ο Πούτιν, έχει αποφασίσει να διατηρήσει τη Ρωσία στα παλιά όρια της Ρωσικής (και όχι Σοβιετικής) Αυτοκρατορίας.
Αυτό όμως δεν απαιτεί περιφρούρηση συνόρων όπως κάποιος αντιλαμβάνεται απλοϊκά ίσως, αλλά διατήρηση του ζωτικού χώρου και γύρω από τα σύνορα. Αυτονόμησε την Κριμαία για να έχει ασφαλή πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα και τώρα θα «συνετίσει» την «επιπόλαιη» Ουκρανία που μέσα από συμφωνίες των ηγετών της (που θέλουν να εξασφαλίσουν την αμερικανική εύνοιά), την δίνουν δώρο στο ΝΑΤΟ.
Πιθανόν η προσωπικότητα του Πούτιν και όχι οι γεωπολιτικοί σχεδιασμοί, είναι αυτή που προκρίνει και εφαρμόζει μια επιχείρηση «Σοκ και Δέος» με κύριο αποδέκτη τις ΗΠΑ.
Ο παραδειγματισμός της Ουκρανίας, αποτρέπει τη Γεωργία αλλά και την Πολωνία και τις Ρουμανία και Μολδαβία, από την πλήρη προσχώρησή τους στο αμερικανικό άρμα.
Ο Πούτιν θεωρεί πως πρέπει να δείξει ότι οι περιοχές αυτές δεν «ανήκουν στη Δύση» και κυρίως, δεν μπορούν να είναι απειλητικές στα ζωτικά συμφέροντα της Ρωσίας.
Το κάνει επιθετικά – αποφασιστικά, γνωρίζοντας πως οι ΗΠΑ, ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να εμπλακούν σε μία σύρραξη στην Ευρώπη και προτιμούν να βάζουν τους συμμάχους να βγάζουν τα κάστανα απ τη φωτιά.
Το πολύ πολύ να πληρώσουν μια ιδιωτική εταιρεία πολέμου να παίξει το ρόλο των χερσαίων δυνάμεων δίπλα στους Ουκρανούς παραστρατιωτικούς.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για το αναπόφευκτο συμπέρασμα: θα την πληρώσουν για μια ακόμη φορά οι αδύνατοι και η διεθνής νομιμότητα.
