Πρόσφατα, ο επαγγελματίας γυμναστής Κρις Μπενέτ έγραψε ένα κείμενο μέσω του οποίου εξηγούσε πως ακριβώς μπορεί να αποκτήσει κάποιος κίνητρο για τρέξιμο σε περίπτωση που δυσκολεύεται.
Αυτό είναι το κείμενο του διάσημου γυμναστή:
Δεν περίμενα ποτέ πως δεν θα έχω όρεξη να τρέξω. Αλλά μου συνέβη. Είχα χαμηλό κίνητρο. Ο χειμώνας μπορεί το προκαλέσει αυτό στους ανθρώπους. Βρέχει διαρκώς, είναι σαν τα σύννεφα να φτύνουν επιθετικά πάνω μας για μήνες. Και η καθημερινή μου προπόνηση φαινόταν να είναι μια πολύ μεγάλη αγγαρεία, ένα είδος τρέλας με τέτοιο καιρό.
Άρχισα να νιώθω υποτονικός κατά τη διάρκεια του τρεξίματος. Τα πόδια μου ήταν κουρασμένα από νωρίς, το κίνητρό μου ήταν χαμηλό και η υγρασία έκανε πολύ δύσκολη την προπόνηση.
Είμαι προπονητής για από μια δεκαετία και η ερώτηση που έχουν κάνει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη είναι: «Πώς μπορώ να αρχίσω να τρέχω;».
Είναι ένα απλό και συχνό ερώτημα. «Πώς μπορώ να ξεκινήσω το τρέξιμο και να μου αρέσει τόσο που ανυπομονώ να τρέχω;». Που και πάλι είναι ένας άλλος τρόπος να ρωτήσεις «Πώς μπορώ να τρέχω χωρίς να το μισώ απολύτως;». Η απάντηση σε όλες αυτές τις ερωτήσεις είναι εύκολη. Να κάνεις εύκολες διαδρομές και να τρέχεις αργά. Γενικότερα, στις πρώτες προπονήσεις σου πρέπει απλά να επιδιώκεις να κάνεις τα βασικά.
Η ικανότητα να τρέχετε με συνέπεια και να αποκτάτε δύναμη και αντοχή έρχεται σταδιακά. Αρχικός στόχος είναι να ανακουφιστείτε από το στρες και το άγχος, να γίνετε καλύτερο άτομο. Όσο πιο χαλαρά τρέχετε, όσο τρέχετε χωρίς τρελούς, τα καταφέρνεται. Και πώς μπορεί κάποιος να μην θέλει να κάνει ένα τρέξιμο μέσω του οποίου πετυχαίνει όλα αυτά;
Το εύκολο τρέξιμο δεν είναι σημάδι της αδυναμίας. Έχουμε μάθει, ότι το τρέξιμο υποτίθεται ότι είναι δύσκολο, ότι η εύκολη προπόνηση δεν είναι «πραγματική» προπόνηση. Είμαστε προετοιμασμένοι να ξεκινήσουμε πέφτοντας κατευθείαν στα βαθιά, επομένως έχουμε βιώσει πάρα πολλές διαδρομές που τελείωσαν πολύ νωρίς γιατί το τρέξιμο έγινε δύσκολο. Και όταν μια διαδρομή τελειώνει έτσι, αισθάνεσαι σαν να έχεις αποτύχει και δεν συνεχίζεις.
Πολύ συχνά εξετάζουμε τους αριθμούς ως τα μόνα σημεία αναφοράς για την επιτυχία. Πόσο γρήγορα πήγα; Πόσο μακριά; Πόσο χρόνο έκανα; Προσωπικά, ο πραγματικός λόγος που μπορώ να τρέχω για τόσο καιρό και να εξακολουθώ να το αγαπώ είναι επειδή μετράω την επιτυχία μιας διαδρομής με όσο το δυνατόν περισσότερους τρόπους.
Πρέπει να βρείτε νέους τρόπους για να μετράτε την επιτυχία μιας άσκησης. Σας άρεσε η διαδρομή μετά από μια πραγματικά σκληρή μέρα στη δουλειά; Διασκεδάσατε που δοκιμάσετε μια νέα διαδρομή; Κάθε μία από αυτές τις ερωτήσεις έχει τη δυνατότητα επιτυχίας. Και καμία από αυτές τις απαντήσεις δεν βασίζεται στους αριθμούς του ρολογιού σας.
Λίγοι άνθρωποι – ειδικά νέοι δρομείς – κατανοούν πραγματικά πως αυτό οδηγεί στην αναβάθμιση. Το πως αισθάνεσαι είναι τα πιο σημαντικά ερωτήματα που μπορείτε να αναρωτηθείτε πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τις διαδρομές σας. Μερικές φορές ξεχνάμε ότι το απαιτητικό τρέξιμο εξαρτάται πρώτα απ ‘όλα από την απαιτητική ανάκαμψη. Όταν μπορείτε να αυξήσετε την ικανότητά σας να ανακάμψετε, θα μπορέσετε να τρέχετε και πιο σκληρά.
Όλα αυτά είναι ιδιαίτερα σημαντικά κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας σας για μαραθώνιο όταν και τα διανυθέντα χιλιόμετρα αυξάνονται απότομα, ενώ το κίνητρό σας μπορεί να μειωθεί. Πρέπει να θυμάστε πως το 70% με 80% των διανυθέντων χιλιομέτρων θα πρέπει να τελειώσει χωρίς να ζορίζεστε.
Πηγή: Runnfun