Σε μεθοδεύσεις του Αριστείδη Φλώρου της Energa, προκειμένου να απαλλαγεί σε ένα «άτυπο εφετείο» από την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας στην δολοφονική απόπειρα σε βάρος του πρώην εντολέα τους, Γ. Αντωνόπουλου, αποδίδουν ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος και ο Θεόδωρος Παναγόπουλος την εμπλοκή τους στην αποκαλούμενη «μαφία των φυλακών».
«Αναγορεύεται σε αξιόπιστος μάρτυρας ο Αριστείδης Φλώρος, ο οποίος έχει ήδη καταδικαστεί δύο φορές από τα δικαστήρια , μία για την Energa και μία για την απόπειρα του Γ. Αντωνόπουλου», αναφέρει στο πολυσέλιδο απολογητικό του υπόμνημα ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι: «Ουσιαστικά καλούμαι να απολογηθώ για τις καταθέσεις ενός κατάδικου, η συμπεριφορά του οποίου έχει αναστατώσει την ελληνική κοινωνία, είχε δε ως συνέπεια την δολοφονία ενός εκλεκτού συναδέλφου (του Μιχ. Ζαφειρόπουλου) και την απόπειρα ανθρωποκτονίας ενός άλλου( του Γ.Αντωνόπουλου)».
«Προϊόν άθλιας μεθόδευσης και κατασκευής του Αριστείδη Φλώρου», ο οποίος ως γνωστόν αντιμετωπίζει πλέον δύο βαριές πρωτόδικες καταδίκες αλλά και κακουργηματικές διώξεις για τα πλαστά πιστοποιητικά της (προσωρινής) αποφυλάκισης του, είναι και για τον έτερο κατηγορούμενο,δικηγόρο, Θεόδωρο Παναγόπουλο, η εμπλοκή του στην υπόθεση.
Απ΄την πλευρά του βέβαια ο κ. Παναγόπουλος παραπέμπει και στις μαρτυρικές καταθέσεις συναδέλφων του σύμφωνα με τις οποίες δεν ήταν αυτός, αλλά ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος εκείνος που είχε αναφερθεί σε καταβολή χρηματικού ποσού προκειμένου ο τότε εντολέας τους, Γ. Αντωνόπουλος, να μην παραστεί ως πολιτικώς ενάγων στη δίκη με ηθικό αυτουργό της απόπειρας ανθρωποκτονίας του τον Αριστείδη Φλώρο .
Παράλληλα όμως θέτει και ένα εύλογο ερώτημα: «Ο Φλώρος είχε κατά το χρόνο εκείνο δικηγορικό επιτελείο πολυάνθρωπο, πολυτελές και απαρτιζόμενο από την «αφρόκρεμα» των ποινικολόγων της Αθήνας. Γιατί δεν έσπευσαν να καταγγείλουν την εκβίαση στις Αρχές; Γιατί δεν ζήτησαν αστυνομική προστασία; Γιατί δεν υπέβαλαν μήνυση κατά Αλέξανδρου Λυκουρέζου και Θεόδωρου Παναγόπουλου»;
Τι λέει ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος
Και ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος όμως αφήνει αιχμές για την απραξία τόσα χρόνια όσων αναφέρονται τώρα σε απόπειρα εκβιασμού αναδεικνύοντας τον ίδιο σε κεντρικό πρόσωπο της κολάσιμης αυτής συμπεριφοράς .
Αναλυτικότερα,αναπτύσσοντας την επιχειρηματολογία του ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, παραθέτει μια σειρά από γεγονότα προκειμένου να αντικρούσει τα όσα έχουν ισχυριστεί για την συμμετοχή του σε αυτή την ιστορία πολλοί γνωστοί συνάδελφοι του σε ένορκες καταθέσεις τους.
Επικαλείται συγκεκριμένα ότι:
-Οι μάρτυρες δικηγόροι αναφέρονται στα λεγόμενα του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου (συνήγορου το επίμαχο διάστημα του Αρ.Φλώρου), ο οποίος δεν ζει για να επιβεβαιώσει τα όσα λένε.
-Εμφανίζονται να γνωρίζουν εδώ και χρόνια τις φερόμενες ως οικονομικές αξιώσεις μου, αλλά κανείς εξ αυτών δεν τις είχε καταγγείλει στις αρχές στο πλαίσιο οποιασδήποτε διαδικασίας.
Για το αδίκημα που του αποδίδεται της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση με χρόνο έναρξης της συμμετοχής του το 2014, υποστηρίζει στο απολογητικό του υπόμνημα ότι η άρση απορρήτου των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων εμπλεκομένων , κρατουμένων και μη , άρχισε στις 2 Ιανουαρίου 2019 και από τα στοιχεία φαίνεται ότι η πρώτη τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ του πρώην εντολέα του και αντιδίκου του Φλώρου, Γ. Αντωνόπουλου με τον Λεκοτσάι (τον έγκλειστο κακοποιό που κατηγορείται ως ο επικεφαλής της εγκληματικής οργάνωσης) είναι στις 14 Ιανουαρίου του 2019.
Συνεπώς αναρωτιέται πως είναι δυνατόν να εντάσσεται, βάσει της κατηγορίας που αποδίδεται, ο ίδιος στην οργάνωση από το 2014;
«Δεν νοείται – αναφέρει επίσης- ένταξη σε εγκληματική οργάνωση, από τη στιγμή που δεν γνωρίζω κανένα από τα μέλη της, ούτε επικοινωνούσα ή συνομιλούσα μαζί τους, σχεδιάζοντας κάτι το μεμπτό και παράνομο.
‘Είναι αδιανόητο – τονίζει – ένας άνθρωπος του δικού μου υποβάθρου και της δικής μου διαδρομής, να έχω (κατα) δεχθεί να ενταχθώ ως μέλος σε εγκληματική οργάνωση, η οποία διευθύνεται από αλλοδαπό κατάδικο για ειδεχθή αδικήματα, για ένα εκ των οποίων είχα απόλυτη γνώση, ως πληρεξούσιος δικηγόρος πολιτικής αγωγής του Γ Αντωνόπουλου.
Σε ότι αφορά το δεύτερο αδίκημα που του καταλογίζεται , αυτό της απόπειρας εκβίασης σε βάρος του Αριστείδη Φλώρου , η διάπραξη του , κατά τον κ.Λυκουρέζο, διαψεύδεται από τα εξής στοιχεία:
– Την απουσία τηλεφωνικής του επικοινωνίας με τον Α. Φλώρο.
– Το γεγονός ότι ουδέποτε τον επισκέφτηκε στη φυλακή, όπως προκύπτει από τα επισκεπτήρια των φυλακών.
Όχι μόνο δεν υπήρξε παράνομη προσέγγιση μου προς τον Αρ. Φλώρο -υποστηρίζει- αλλά αντιθέτως ο ίδιος προσέγγισε τον εντολέα μου (σ.σ τον Γ. Αντωνόπουλο) όπως άλλωστε έχει καταθέσει».
Κατά την εκτίμηση μάλιστα του Αλέξανδρου Λυκουρέζου η δική του εμπλοκή λειτουργεί υπέρ του Αριστείδη Φλώρου, καθώς όπως αναφέρει “η σε βάρος μου κατηγορία επιτελεί διττό ρόλο:
-Αποσυνδέει τρόπον τινά τον ήδη καταδικασθέντα Αριστείδη Φλώρο από την ηθική αυτουργία της δολοφονικής επίθεσης σε βάρος του Γ. Αντωνόπουλου και
– Επιχειρεί να διαρρήξει την πολλαπλώς ομολογημένη και αποδεδειγμένη
Σύνδεση του με την ομάδα των έγκλειστων κακοποιών.
Το υπόμνημα του Θεόδωρου Παναγόπουλου
Και ο Θεόδωρος Παναγόπουλος αρνείται τις κατηγορίες στο σύνολο τους ως νομικά και ουσιαστικά αβάσιμες και παντελώς αναπόδεικτες.
«Από την μελέτη της δικογραφίας – αναφέρει στο απολογητικό του υπόμνημα – συνάγεται με ασφάλεια το συμπέρασμα ότι οι κατηγορίες αυτές είναι προϊόν άθλιας μεθόδευσης και κατασκευής του δις καταδικασθέντος για σοβαρά κακουργήματα Αριστείδη Φλώρου, ο οποίος προδήλως επιχειρεί να παραπλανήσει τα όργανα απονομής δικαιοδοτικής κρίσης και έτσι να κατασκευάσει υπερασπιστικούς ισχυρισμούς ενόψει της εκδίκασης των εκκρεμών εφέσεών του κατά των πρωτοδίκων καταδικαστικών αποφάσεων, εμφανιζόμενος ως θύμα εκβίασης και μάλιστα από τον συνήγορο υπεράσπισης του αντιδίκου του. Για την επιδίωξη του ως άνω σκοπού του, δεν διστάζει, να κατασυκοφαντήσει οιονδήποτε θεωρεί ότι μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην επίτευξη του, επιδεικνύοντας συνεχώς εγκληματική ετοιμότητα στο ψεύδος και στην καταστροφή της προσωπικότητας και της επαγγελματικής αξιοπρέπειας».
Υποστηρίζει κατηγορηματικά ότι:
-Ουδέποτε απείλησα αμέσως ή εμμέσως τον Αριστείδη Φλώρο με την επέλευση οιουδήποτε «κακού» και φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί ως τέτοιο η ιερή υποχρέωση μου να ασκήσω τα καθήκοντα του δικηγόρου πολιτικής αγωγής κατόπιν σχετικής εντολής.
-Ουδέποτε απαίτησα καθ’οιονδήποτε τρόπο καταβολή ποσού από τον Αριστείδη Φλώρο υπό οιονδήποτε «μανδύα».
-Ουδέποτε απέβλεψα στην παράνομη περιουσιακή βλάβη του Αριστείδη Φλώρου ή σκοπούσα σε πορισμό παράνομου περιουσιακού οφέλους.
Αναγιγνώσκοντας στη δικογραφία τα τερατουργήματα του αδίστακτου Αριστείδη Φλώρου σε βάρος μου, που οδήγησαν στην παρούσα δικονομική μου μεταχείριση, έχω την βεβαιότητα ότι η δικαιοσύνη μπορεί να διακρίνει κίνητρα, προσωπικότητες και πραγματικό αποδεικτικό υλικό και να αποκρούσει σύννομα την επιχειρούμενη σκοπιμοθηρική χρήση της. Να μην καταστεί η άδικη δίωξη σε βάρος μου ένα άτυπο «Εφετείο» των υποθέσεων Φλώρου.
Ειδικότερα, ισχυρίζεται μεταξύ άλλων στο υπόμνημα του ότι:
– «Ουδεμία γνωριμία, σχέση ή επαφή είχα ποτέ με τα αναφερόμενα ως μέλη της εγκληματικής οργάνωσης πλην των συναδέλφων Αλέξανδρου Λυκουρέζου και Γεώργιου Αντωνόπουλου και του Λεκοσάϊ που επισκέφθηκα χάριν εξυπηρέτησης συναδέλφου μια φορά στις Φυλακές».
– Ανέλαβε την εκπροσώπηση του Γ.Αντωνόπουλου τον Ιούνιο του 2017. «Πώς είναι δυνατόν -αναρωτιέται- να είμαι μέλος εγκληματικής οργάνωσης από το 2014; Ουδέν στοιχείο υπάρχει για οποιαδήποτε επαφή μου με τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση προ του 2017, διότι δεν είναι δυνατό να υπάρχει. Ως εκ τούτου οποιοσδήποτε ισχυρισμός για συμμετοχή μου σε εγκληματική οργάνωση βρίσκεται ολωσδιόλου στη σφαίρα της φαντασίας».
– Επικαλείται ως στοιχεία της αθωότητας του το γεγονός ότι ουδεμία μνεία του ονόματός του από την οικογένεια και τους συνεργάτες του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου επιβεβαιώνει κάτι περί απόπειρας εκβίασης . «Είναι δυνατόν, αναρωτιέται, αν τον είχα εκβιάσει, να μην είχε αναφέρει κάτι στη σύζυγό του και στους συνεργάτες του; Είναι προφανές, ότι αν είχα επιδοθεί σε τέτοιου είδους ενέργειες η πρώτη φυσική αντίδραση του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου να ήταν να το εκμυστηρευθεί στη σύζυγό του και να εκφράσει τον αποτροπιασμό του για τη συμπεριφορά μου».
Μάλιστα ο Θεόδωρος Παναγόπουλος αξιολογεί μια προς μια και τις σχετικές καταθέσεις συναδέλφων του δικηγόρων για να καταδείξει ότι ο ίδιος δεν έχει καμία εμπλοκή στην απόπειρα εκβίασης σε βάρος Φλώρου.
Αναφερόμενος πχ στην κατάθεση του Ηλία Αναγνωστόπουλου ( συνήγορου του Αρ. Φλώρου) υποστηρίζει ότι «αναφέρεται σε οικονομικές απαιτήσεις που φέρεται να προβλήθηκαν μόνο από τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο».
Επικαλούμενος τέλος τις δικονομικές διατάξεις περί επιβολής προσωρινής κράτησης υποστηρίζει ότι δεν πληρούνται στην περίπτωση του οι προϋποθέσεις εφαρμογής του μέτρου, καθώς :
«Είμαι Δικηγόρος Αθηνών από το έτος 1982 με κρυστάλλινο δημόσιο και ιδιωτικό βίο. Έχω σταθερή κοινωνική επαγγελματική και οικογενειακή ζωή διάγοντας πάντοτε νομοταγώς και κατά τρόπο ηθικώς ανεπίληπτο.. Η τυχόν διατήρηση της κράτησής μου ισοδυναμεί με ηθικό θάνατο πολύ χειρότερο αυτής καθ’ εαυτήν της στέρησης της ελευθερίας μου».
Επικαιροποίηση
Κατόπιν αίτησης του επιχειρηματία, Αριστείδη Φλώρου, διά του πληρεξουσίου δικηγόρου του, και αποστολής των επικαλούμενων απ’ αυτόν αθωωτικών αποφάσεων, η παρούσα ανάρτηση επικαιροποιείται, σύμφωνα με τις Αρχές της ακρίβειας και της αναλογικότητας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα του αιτούντος, ο οποίος αποτελεί ιδιαίτερα προβεβλημένο δημόσιο πρόσωπο, ως εξής:
- Ο Αριστείδης Φλώρος, διά της υπ’ αριθμ. 575/11-04-2024 αποφάσεως του Β΄ Ποινικού Τμήματος Διακοπών του Αρείου Πάγου, υπό την σύνθεση των Χρήστου Νάστα (Προεδρεύοντος Αρεοπαγίτη και παράλληλα Εισηγητή), Τριανταφύλλης Δρακοπούλου και Σταύρου Μάλαινου, και εκπροσωπούμενος από τους Δικηγόρους, Ανδρέα Γαβαλά και Ευσταθία Σαλμά, κρίθηκε αθώος των αξιόποινων πράξεων της υπεξαίρεσης, της λαθρεμπορίας και της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, για τις οποίες είχε καταδικαστεί αμετάκλητα με απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, απορριφθείσης αιτήσεως για αναίρεσή της. Το Β΄ Ποινικό Τμήμα Διακοπών του Αρείου Πάγου, προέβη σε επανάληψη της ποινικής διαδικασίας υπέρ του αμετάκλητα καταδικασθέντος, και έκρινε ότι αναδύθηκαν νέα γεγονότα που δεν ήταν γνωστά στους δικαστές που τον είχαν καταδικάσει αμετάκλητα, και συγκεκριμένα ένορκες βεβαιώσεις μαρτύρων και γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, τόσο δε ουσιώδη και συντριπτικά που έκρινε ότι δεν απαιτείται καν η αποστολή της δικογραφίας στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών για νεότερη κρίση, κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας.
- Ο Αριστείδης Φλώρος, διά της υπ’ αριθμ. 124, 177/02-05-2024 αποφάσεως του Α΄ Μικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών, κρίθηκε αθώος της αξιόποινης πράξης της ηθικής αυτουργίας σε απόπειρα ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως σε βάρος του Δικηγόρου, Γεώργιου Αντωνόπουλου, ο οποίος δήλωσε ότι ο αθωωθείς κατηγορούμενος δεν είχε καμία σχέση με την τέλεση του σε βάρος του εγκλήματος και ότι είχε παραπλανηθεί από αναφορές συγκατηγορουμένων του.
Το αίτημα του Αριστείδη Φλώρου, για διαγραφή των επικαλούμενων απ’ αυτών αναρτήσεων των ιστοσελίδων www.documentonews.gr και www.koutipandoras.gr, παρά την κατάθεση αγωγών και αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων, δεν γίνεται δεκτό για τους εξής λόγους:
- Η υπόθεση για την οποία είχε καταδικαστεί αμετάκλητα ο κατηγορούμενος, γνωστή ως Energa-Hellas, αποτελεί μία υπόθεση δημοσίου ενδιαφέροντος και συμφέροντος, που απασχολεί ακόμη το αναγνωστικό κοινό, όπως άμα και κάθε έτερη υπόθεση στην οποία ενεπλάκη.
- Ο εν λόγω αθωωθείς κατηγορούμενος, για τις παραπάνω αξιόποινες πράξεις, εν συνεχεία καταδικάστηκε τελεσίδικα για την αξιόποινη πράξη της ηθικής αυτουργίας σε ψευδείς ιατρικές βεβαιώσεις, τις οποίες εξασφάλισε για την αποφυλάκισή του.
- Οι πληροφορίες που αφορούν στον αιτούντα, όπως αυτές έχουν επικαιροποιηθεί, είναι πλέον απολύτως ακριβείς και είναι αναγκαίες, καθόσον αφορούν στον επαγγελματικό του βίο και διαγωγή.
- Η επικαιροποίηση των αναρτήσεων είναι απολύτως αναλογική και πληροί τα κριτήρια του GDPR2016 και του Ν. 4624/2019.
- Τυχόν διαγραφή των αναρτήσεων παραβιάζει υπέρμετρα την ελευθερία της έκφρασης, ιδίως όταν στην παρούσα υπόθεση έγινε επανάληψη της ποινικής δίκης υπέρ του συγκεκριμένου κατηγορουμένου, και κρίθηκε ότι ήταν εξαρχής αθώος πολύ σοβαρών αξιόποινων πράξεων, για τις οποίες είχε κρατηθεί προσωρινά, είχε καταδικαστεί αμετάκλητα, και πλέον δικαιούται ακόμη και αποζημίωσης από το Ελληνικό Κράτος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις τυχόν ευθύνες δικαστικών λειτουργών.