Δεν_x000D_
συνηθίζω να συναρτώ τη στάση μου σε θέματα που αφορούν την ελεύθερη και_x000D_
απρόσκοπτη άσκηση της δημοσιογραφίας από τις φιλίες μου ή από το κατά πόσο_x000D_
αυτοί στους οποίους αναφέρομαι για να στηρίξω, κράτησαν αντίστοιχη στάση_x000D_
απέναντί μου στις πολλές, μα πάρα πολλές, διώξεις μου.
Ή είσαι υπέρ της ελευθερίας του Τύπου, ή είσαι υποκριτής και καιροσκόπος που γελάς χαιρέκακα όταν τα ζόρια είναι των άλλων και όχι δικά σου. Όποιος λοιπόν θέλει σε αυτήν τη χώρα ο Τύπος να είναι ελεύθερος, δηλαδή η κοινωνία να έχει συμμάχους, πρέπει να σηκώνει και το χέρι και τη γραφίδα του και το μικρόφωνο και να υπερασπίζεται αυτή την ελευθερία. Όποια και αν είναι η απειλή. Όποιον και αν απειλεί.
Ο Γιάννος Παπαντωνίου, καταδίκασε τη RealNews του Νίκου Χατζηνικολάου για δημοσίευμα που τον αφορούσε. Δεν τον καταδίκασε για την ουσία του δημοσιεύματος που αφορούσε το 1,3 εκατ. που βρέθηκε στη λίστα Λαγκάρντ, αλλά γιατί η εφημερίδα δημοσίευσε έγγραφο που εμφάνιζε τη διεύθυνση του Γιάννου Παπαντωνίου, για προσωπικά δεδομένα δηλαδή. Αν απορείτε, γελάτε ή τραβάτε τα μαλλιά σας, να σας ενημερώσω πως πρόκειται για ένα μόνο επεισόδιο από τα πολλά που παίζονται στις δικαστικές αίθουσες, όπου οδηγούνται οι δημοσιογράφοι για να πληρώσουν για όσα έγραψαν. Και επειδή η δημοσιογραφία επί χρόνια έμεινε ανυπεράσπιστη ως κλάδος, σε αντιθέση με μερικούς καλά προστατευμένους δημοσιογράφους, σε αυτές τις αίθουσες γίνονται εκτρώματα. Δεν φταίνε πάντα οι δικαστές. Κανένας δεν σήκωσε το ανάστημα για να υπερασπίσει τη δημοσιογραφία απέναντι σε νόμους που έγιναν για να δημιουργούν στεγανά από την ενημέρωση. Ολόκληρη γενιά δικαστών μεγάλωσε γαλουχημένη όχι στη μαχητική στάση των δημοσιογράφων αλλά στην ενοχοποίησή τους μέσα στα δικαστήρια. Αποδέχθηκε ένα κοινωνικό έργο, το δημοσιογραφικό, να γίνεται κατ εξακολούθηση αντικείμενο δικών.
Το έχω ξαναγράψει νομίζω αλλά είναι αντιπροσωπευτικό. Σε πρόσφατη δίκη μου, η δικαστής με ρώταγε γιατί η φωτογραφία του αντιδίκου μου που είχα δημοσιεύσει είχε ένα στίγμα που έμοιαζε με λάδι, γιατί όπως είπε αυτό ήταν ένας έμμεσος τρόπος να τον συκοφαντήσω ως «λαδιάρη». Τέτοια και χειρότερα γίνονται στις δικαστικές αίθουσες, γιατί η δημοσιογραφία έχει πάψει να έχει συλλογική έκφραση και να οριοθετείται απέναντι στις αυθαιρεσίες και πολλές φορές τον παραλογισμό.
Πάμε τώρα στην υπόθεση με την εφημερίδα του Νίκου Χατζηνικολάου. Ένα δικαστήριο, που ξέρει ποιος είναι ο Γιάννος Παπαντωνίου, που έχει ακούσει (επειδή τα μέλη του ζουν στην κοινωνία αυτή) για τα εξοπλιστικά, για τη λίστα Λαγκάρντ, για παραγεγραμμένα αδικήματα, για το νόμο περί ευθύνης υπουργών, για τις καταδίκες του, κατάπιε και το Γιάννο και το ποιος είναι ο Γιάννος και διύλισε τα προσωπικά δεδομένα.
Ποια προσωπικά δεδομένα όμως; Ο Γιάννος Παπαντωνίου, εθελοντής της πολιτικής και της σωτηρίας μας, διετέλεσε για χρόνια βουλευτής. Η δήλωση πόθεν έσχες που έκανε, αν δεν είχε την ατυχία να μην εκλεγεί, θα είχε δημοσιευτεί μαζί με των άλλων βουλευτών στο διαδίκτυο μαζί με τη διεύθυνσή του.
Πριν από μερικούς μήνες δημοσιεύσαμε φωτογραφίες και φυσικά τη διεύθυνση του σπιτιού του ζεύγους Παπαντωνίου στην Σύρο και θέσαμε ερωτήματα για την απόκτησή του και τη σχέση με το Γιάννη Στουρνάρα. Ήταν παραβίαση προσωπικών δεδομένων ή δημόσιος έλεγχος;
Οποιαδήποτε δημοσίευση στο ΦΕΚ που αφορά το Γιάννο Παπαντωνίου, έχει όχι μόνο τη διεύθυνσή του, αλλά και στοιχεία της ταυτότητάς του. Είναι το ΦΕΚ παραβάτης του νόμου περί προσωπικών δεδομένων; Θα τρελαθούμε στη χώρα αυτή για να στηρίξουμε μια χαζή και κούφια νομιμότητα;
Φυσικά πρωτίστως το θέμα είναι με τον Γιάννο Παπαντωνίου ο οποίος τοποθετώντας τον εαυτό του κάτω από τα όρια που θέτει η συμπεριφορά ενός πολιτικού άνδρα, δεν θέλησε να αναμετρηθεί με την αλήθεια στην αγωγή του, αλλά σαν τους παλιούς χωροφύλακες, έριξε ό,τι μπορούσε στη δικογραφία μήπως του κάτσει κάποια καταδίκη. Προχώρησε και ένα βήμα παραπάνω, κάνοντας άμεσα απαιτητά τα 11.000 ευρώ που του επιδίκασε το δικαστήριο.
Σε μια χώρα που η Δικαιοσύνη είναι προς απόδειξη, ο Γιάννος Παπαντωνίου, υπό το πρόσχημα του γράμματος του νόμου, βρίσκει στήριγμα σε αυτούς που καίγονται ξαφνικά να τον ερμηνεύσουν και να τον εφαρμόσουν. Αυτό είναι και υποκρισία και απόσταση της Δικαιοσύνης από την κοινωνία.
Ζήσαμε και εμείς αλλά και διεθνείς κολοσσοί όπως οι Financial Times ,απειλές του Παπαντωνίου για μηνύσεις και αγωγές. Ακόμη και όταν βρήκαμε το όνομα της συζύγου του στη λίστα Λαγκάρντ απειλούσε με αγωγές λέγοντας πως πρόκειται για συνωνυμία.
Το συμπέρασμα είναι πως η δημοσιογραφία είναι απροστάτευτη, γιατί παρά τη φαινομενική ισχύ της, δεν ορίζει όλα αυτά που θεσμικά την καθορίζουν και στη συνείδηση του κόσμου και στα δικαστήρια. Έτσι ακόμη και ένας Γιάννος, βρίσκει το «δίκιο» του.
Να τελειώσω με την ιστορία που έχω γράψει αρκετές φορές, με τον τύπο στην Αμερική που λέει στο φίλο του πως ο αδερφός του έχει σκοτώσει 20 ανθρώπους. «Και εσύ πού το ξέρεις;» τον ρωτά έντρομος ο φίλος του. «Το διάβασα στο ημερολόγιό του» απαντά. Γεμάτος θυμό ο συνομιλητής του, αδελφός του φονιά του λέει «ντροπή σου που διάβασες το ημερολόγιό του».
Ντροπή στο Νίκο Χατζηνικολάου, που διάβασε το ημερολόγιο του Γιάννου. Μπράβο στο δικαστήριο που τιμώρησε την αδιακρισία.
Αλλά για να σταματήσουν να συμβαίνουν αυτά, χρειάζεται συστράτευση με την αλήθεια, όχι μόνο με όσα μας αφορούν.
