Η Ιστορία ως γνωστόν επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Από το βράδυ της Τετάρτης, η ιστορία της δικαστικής αντιπαράθεσης με το Βγενόπουλο, δείχνει να επαναλαμβάνεται με άλλο πρωταγωνιστή του κατεστημένου, την οικογένεια Στουρνάρα.
Του Κώστα Βαξεβάνη
Και επειδή όπως έλεγαν οι παλιοί δημοσιογράφοι πρέπει να ξεκινάμε από την είδηση, η κυρία Λίνα – Σταυρούλα Νικολοπούλου – Στουρνάρα (το Κ κεφαλαίο που έγραψε και ο Άδωνης) με καταδίκασε σε 8 μήνες φυλάκιση μετά από μήνυσή της. Ο μακαρίτης Βγενόπουλος φυσικά τα είχε καταφέρει καλύτερα καταδικάζοντάς με σε 26 μήνες, πριν ζήσει την ήττα.
Βέβαια η κυρία Στουρνάρα, δεν με καταδίκασε για συκοφαντική δυσφήμιση όπως ήθελε και ήταν σίγουρη, αλλά για απλή δυσφήμιση, αφού το δικαστήριο παραδέχθηκε πως όσα έγραψα για τη Στουρνάρα και τις συμβάσεις της με το ΚΕΕΛΠΝΟ δεν ήταν ψευδή.
Στην υπόθεση του Βγενόπουλου υπήρχε επίσης μια βασική διαφορά. Ο μακαρίτης, είχε ανοιχτά ευνοηθεί από μεγάλο τμήμα των ανθρώπων της Δικαιοσύνης που έδρασαν υπέρ του, εμφανίζοντάς τον ενάρετο και αθώο. Στην περίπτωση της Στουρνάρα , άνθρωποι της Δικαιοσύνης παίζουν ένα άλλο ρόλο. Με στοχοποιούν επί μήνες, με διαβάλουν, δημιουργούν εναντίον μου κλίμα, απευθύνουν βρόμικους χαρακτηρισμούς και οδηγούν υποσυνείδητα έστω τους συναδέλφους του στο δρόμο της εκδίκησης εναντίον αυτού που τολμά να τους κρίνει. Φυσικά αναφέρομαι σε μέλη του Δ.Σ της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η Λίνα Νικολοπούλου σύζυγος Στουρνάρα, κατέθεσε εναντίον μου μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, όχι για το τεύχος που ήταν αφιερωμένο στις δράσεις της στο ΚΕΕΛΠΝΟ, αλλά για ένα άλλο τεύχος στο οποίο υπήρχε φωτογραφία του ζεύγους Στουρνάρα με τη λεζάντα που θύμιζε πως όπως έχει αποκαλύψει το προηγούμενο τεύχος, «βάφτισαν τον καρκίνο κολλητικό για να πάρει εκατομμύρια το ζεύγος Στουρνάρα».
Η Λίνα Στουρνάρα δεν τόλμησε να μας μηνύσει για το τεύχος που έγραφε και αποδείκνυε όλα αυτά, αλλά για μια πρόταση. Μετά από ακροαματική διαδικασία πολλών ημερών, το δικαστήριο αποφάσισε πως δεν στέκει η κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμισης, γιατί όσα έγραφα δεν ήταν ψευδή (αναφέρονταν σε πόρισμα του Σώματος Επιθεωρητών Δημόσιας Υγείας). Δεν ήμουν συκοφάντης, ψεύτης ή δόλιος.
Έκανε όμως κάτι άλλο το δικαστήριο. Αποδέχθηκε την κατηγορία της δυσφήμισης. Πως αυτά που έγγραψα δημιουργούσαν κακή φήμη δηλαδή για την Στουρνάρα. Ήταν έτσι; Όχι. Γιατί όπως προβλέπει το άρθρο 367 του Ποινικού Κώδικα
«αίρεται ο άδικος χαρακτήρας της κατά το άρθρο 361 εξυβριστικής ή της κατά το άρθρο 362 ΠΚ δυσφημιστικής εκδήλωσης και όταν αυτές, εκτός άλλων, γίνονται για τη διαφύλαξη (προστασία) δικαιώματος ή από άλλο δικαιολογημένο ενδιαφέρον”
Δηλαδή δεν υπάρχει το αδίκημα της δυσφήμισης, όταν υπάρχει δικαιολογημένο ενδιαφέρον, όπως για παράδειγμα η δουλειά του δημοσιογράφου ο οποίος γράφει για να ενημερώσει. Ο δημοσιογράφος γράφει για μια υπόθεση για την οποία βοά η επικαιρότητα (σκάνδαλο ΚΕΕΛΠΝΟ για το οποίο υπάρχουν διώξεις) και αναφέρεται σε δημόσια πρόσωπα (Λίνα Στουρνάρα) ενώ έχει γίνει και η παραδοχή πως όσα γράφει δεν είναι ψευδή. Δηλαδή δεν υπάρχει δικαιολογημένο ενδιαφέρον; Αν δεν υπάρχει σε αυτές τις περιπτώσεις , σε ποιες υπάρχει;
Οι δικαστές που έβγαλαν την απόφαση, γνωρίζουν και οι ίδιοι πως θα καταπέσει στο Εφετείο γιατί είναι ανυπόστατη νομικά. Θεωρητικά, θα έπρεπε να έχω από αυτούς την απαίτηση να κρίνουν δίκαια και χωρίς το φόβο του κάθε Στουρνάρα ή την ανάγκη συμψηφισμού (δεν είναι ψεύτης ο Βαξεβάνης αλλά να δώσουμε και κάτι στη Στουρνάρα). Πρακτικά όμως τους κατανοώ. Οι άνθρωποι αυτοί, νέοι στην ηλικία και οι τρεις, ζουν όπως όλοι οι άνθρωποι στη συγκεκριμένη κοινωνία. Δεν λειτουργούν σε γυάλα, σε αποστειρωμένο περιβάλλον, ανεπηρέαστοι από όσα διαδραματίζονται γύρω τους. Η «αντικειμενική» τους κρίση, όπως τους είπα και στο δικαστήριο, είναι ο βαθμός της ευπρέπειας που έχει ο υποκειμενισμός τους. Αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, ένα επαγγελματικό σωματείο, το οποίο δεν ασχολείται ούτε με τη Δικαιοσύνη ούτε με τα συνδικαλιστικά θέματα. Πολιτεύεται συστηματικά, βγάζει ανακοινώσεις δυσαρέσκειας για το Documento, εκφράζεται με τρόπο ανεπίτρεπτο για το πρόσωπό μου, περιγράφοντάς με ως πληρωμένο κονδυλοφόρο και παρακρατικό. Τέτοια συμπεριφορά δεν είχε ποτέ στο παρελθόν ή Ένωση.
Δεν έχει σημασία αν οι συγκεκριμένοι δικαστές που με δίκασαν συμφωνούν ή διαφωνούν με την Ένωσή τους. Σημασία έχει πως ζουν στο περιβάλλον και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που δημιουργεί, πως υποσυνείδητα θεωρούν πως πρέπει αν όχι να συμπορευτούν να δείξουν πως ανήκουν σε αυτή. Και θα το κάνουν με την καταδίκη μου; Ας μη γελιόμαστε. Πρέπει αύριο να μπορούν να κυκλοφορούν στο ίδιο επαγγελματικό περιβάλλον χωρίς βλέμματα αποστροφής και σχόλια. Όχι δεν είπαν θα καταδικάσουμε ελαφρώς τον Βαξεβάνη για να είμαστε αποδεκτοί, αλλά αθόρυβα, αδιόρατα και εσωτερικά απολογούνται στο κλίμα φόβου που δημιουργεί η Ένωσή τους η οποία έμμεσα αλλά παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη. Δεν είπαν πως θα εκδικηθούν το Βαξεβάνη για όσα γράφει για την Ένωση (αυτό ζήτησε στην αγόρευσή του ο συνήγορος της Στουρνάρα και πρώην Οικονομικός Εισαγγελέας Μουζακίτης να δουν τι έχω γράψει για την Ένωση) αλλά στο μυαλό τους είναι κυρίαρχη η εικόνα που έχουν για μένα από τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφονται. Δεν είναι συνειδητά εκδικητικοί, αλλά εκ των πραγμάτων εκδικούνται αυτόν που με μελανά χρώματα περιγράφουν οι συνδικαλιστές τους,οι συνάδελφοι και ενδεχομένως και φίλοι τους.
Είναι αυτό Δικαιοσύνη; Φυσικά και όχι, αλλά δεν σκοπεύω να ρίξω το ανάθεμα στους τελευταίους τροχούς μια άμαξας που κουβαλά πλήθος από αμαρτίες και αθλιότητες.
Επειδή ξέρω πολύ καλά πως ο δικαστικός κόσμος είναι αναστατωμένος, επειδή γνωρίζω πως η πλειοψηφία των δικαστών και εισαγγελέων δεν θέλει Ένωση για να καλύπτει το Λυμπερόπουλο και τον Μπίρμπο, να πολιτεύεται και να διαπραγματεύεται υπόγεια και αντιθεσμικά αλλά ουσιαστικό επιστημονικό όργανο με πίστη στη Δημοκρατία και την Ελευθερία (ναι και του δημοσιογράφου ακόμη και αν δεν μας αρέσει) πιστεύω πως το απόστημα θα σπάσει.
Δεν είναι κακό οι άνθρωποι να είναι αδύναμοι, ούτε μπορούν να τα βάλουν όλοι με όλους. Ακόμη και αυτό, μοιραία θα αποτελεί μια συνιστώσα απόδοσης της Δικαιοσύνης στην οποία κακώς αποδίδουμε ή θέλουμε να αποδώσουμε μια ιδεατή εικόνα.
Ξέρω πως η κυρία Στουρνάρα δεν είναι ευχαριστημένη από την παραδοχή του δικαστηρίου πως δεν είπα ψέματα, δεν είμαι δηλαδή συκοφάντης. Ήθελε ένα δικαστήριο για να μου πει με τη μορφή ποινής όσα λέει για μένα η συμπολιτευόμενή της Ένωση. Δεν τα κατάφερε και σίγουρα δεν θα τα καταφέρει στο μέλλον. Το ότι ατελώς και ίσως όχι με το θάρρος που θα επιθυμούσα εγώ, τρεις δικαστές ψέλλισαν έστω αυτό που ψέλλισαν, είναι ένα βήμα. Από την αδικία εναντίον μου, έχει μεγαλύτερη σημασία πως το σύστημα έχασε το βηματισμό του και ξέρει πως θα χάσει και τη δίκη.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα και ως γνωστόν (αφού μιλάμε για φάρσα) γελά καλύτερα αυτός που γελά τελευταίος. Μόνο στην Ένωση έχω μάθει ότι κλαίνε
ΥΓ Πριν από μέρες είχα δημοσιεύσει πως μέλη τους ΔΣ της Ένωσης προτρέπουν δικαστές και εισαγγελείς «να με σκίζουν όπου βρουν». (εδώ www.koutipandoras.gr) . Αν έχουν χρόνο από το σκίσιμο ας βγάλουν και μια ανακοίνωση για το Λυμπερόπουλο και την εταιρεία της συζύγου του που πτώχευσε (δια της Δικαιοσύνης) σε μόλις πέντε μέρες