Στη δηµοκρατία και σύµφωνα µε το σύνταγµα καθένας επιβαρύνεται ανάλογα µε τις δυνάµεις του και το κράτος επιβάλλει πρόστιµα και κυρώσεις σε όσους δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Σε κάθε περίπτωση όταν νοµοθετείται µια διάταξη επιβολής κυρώσεων πρέπει να τηρείται το κριτήριο της αναλογικότητας της ποινής µε την παράβαση που διεπράχθη. Ιδίως όταν το «έγκληµα» είναι µια απλή οφειλή και όταν η προβλεπόµενη ποινή είναι η φυλάκιση…
Επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ διατηρήθηκε και διευρύνθηκε ο νόµος Κατσέλη µε τον νόµο Σταθάκη, δόθηκε η δυνατότητα σε ανθρώπους που βρίσκονταν βουτηγµένοι, κυριολεκτικά, στα χρέη να βάλουν µια σειρά. Κυρίως µε τη ρύθµιση των 100 δόσεων το 2015 και των 120 δόσεων το 2019, που προέβλεπε διαγραφή σηµαντικού µέρους των οφειλών αλλά και µε τη δυνατότητα για µέχρι και 48 δόσεις, διαγραφή µέρους –ή του συνόλου– των οφειλών και επανασύνδεση για τα ευάλωτα νοικοκυριά στις ρυθµίσεις µε τη ∆ΕΗ.
Η Ν∆ όχι µόνο δεν εφάρµοσε τέτοιου είδους σωτήριες πολιτικές, όχι µόνο δεν τις αντικατέστησε µε άλλες που να µπορούν να σταθούν στην πραγµατικότητα που ζουν οι συµπολίτες µας, αλλά πλέον έχει νοµοθετήσει πως όποιος δεν καταβάλλει τα βεβαιωµένα χρέη προς το δηµόσιο, την εφορία, τα ασφαλιστικά ταµεία και τους οργανισµούς του ευρύτερου δηµόσιου τοµέα για χρονικό διάστηµα µεγαλύτερο των τεσσάρων µηνών τιµωρείται µε ποινή φυλάκισης.
Μάλιστα, µόνη δικλίδα για την επιβολή της ποινής είναι αν το ποσό που οφείλεται «εξοφληθεί µέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε οποιονδήποτε βαθµό». Καθώς η προθεσµία των 20 ηµερών για εξόφληση ή ρύθµιση οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταµεία που δίνεται, προτού αρχίσει η διαδικασία των κατασχέσεων και των πλειστηριασµών, προσκρούει στο γεγονός ότι 600.000 επαγγελµατίες έχουν ακόµη αρρύθµιστες οφειλές, ενώ πάνω από 100.000 παραµένουν ανασφάλιστοι λόγω αυτών.
Και όλα αυτά ενώ η χώρα βρίσκεται εδώ και 15 χρόνια σε οικονοµική δυσχέρεια, ενώ πρόσφατα τα έντονα καιρικά φαινόµενα βρήκαν την πολιτεία απροετοίµαστη και ανεπαρκή να προστατεύσει τις ζωές και τις περιουσίες των ανθρώπων. Παράλληλα οι περιορισµοί της οικονοµικής δραστηριότητας λόγω της πανδηµίας, επί µια διετία, επιδείνωσαν την οικονοµική κατάσταση και η ακρίβεια την τελευταία διετία καλπάζει ανεξέλεγκτη.
Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να αναγνωρίσει το λάθος της και να επαναφέρει τη δυνατότητα ρύθµισης µε 120 δόσεις –είναι η µόνη που αποδεδειγµένα έχει αποφέρει ουσιαστική προστασία–, αντί να ελέγξει την αισχροκέρδεια και να κυνηγήσει τους εγκληµατίες του «λευκού κολάρου» επιλέγει να επιτεθεί ακόµη µια φορά στους ανθρώπους που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονοµίας της χώρας.
Αφήνει ανασφάλιστους 700.000 πολίτες –πολλοί από τους οποίους έχουν µικρά χρέη προς τα ταµεία– και εκθέτει σε κίνδυνο την υγεία, ακόµη και τη ζωή ευάλωτων παιδιών ως έµµεσα ασφαλισµένων µελών, καρκινοπαθών και άλλων ασθενών που δεν µπορούν να νοσηλευτούν και να προµηθευτούν τα φάρµακά τους, διαλύοντας βασικά δικαιώµατα και την οποιαδήποτε ασφάλεια χρειάζεται η κοινωνία.
Την ίδια στιγµή ετοιµάζεται να στείλει στη φυλακή µικροµεσαίους, ελεύθερους επαγγελµατίες, αγρότες. Χωρίς ντροπή θα γεµίσει τα κελιά µε ανθρώπους που δεν έχουν εγκληµατήσει, καταδικάζοντας χιλιάδες νοικοκυριά στην ανέχεια και ευνοώντας, και πάλι, τα µεγάλα συµφέροντα. Μια κοινωνία ζούγκλας µε την πρακτική µαστίγιο και καρότο για τους πολλούς, που θα τίθενται πλέον στο κοινωνικό περιθώριο.
«Κανείς δεν θα µείνει πίσω» έλεγε ο πρωθυπουργός στη Βουλή για την πανδηµία µε τα γνωστά και τραγικά αποτελέσµατα της διαχείρισής της. Τώρα µιλάει για κοινωνική συνοχή. Οµως εµείς, που επί χρόνια ασχολούµαστε µε ένα αντικείµενο που αφορά πολλούς αόρατους, πρόσφυγες, µετανάστες και άλλους, φωνάζαµε πάντα ότι όταν περικόπτεις δικαιώµατα στους πιο ευάλωτους σύντοµα αυτό θα επεκταθεί και στην κοινωνική πλειονότητα. Κι αυτό επιβεβαιώνεται µε τον χειρότερο τρόπο από µια κυβέρνηση ανάλγητη και εµποτισµένη µε τις αποτυχηµένες νεοφιλελεύθερες συνταγές, που όπου εφαρµόστηκαν αύξησαν τις ανισότητες και οδήγησαν σε τραγικά αποτελέσµατα για την κοινωνία.
