Η μονόπλευρη και σχεδόν καθολικά ελεγχόμενη ενημέρωση δεν είναι απλώς έλλειμμα δημοκρατίας, αλλά καθεστωτικός ολοκληρωτισμός. Η αποσιώπηση και η διαστρέβλωση των ειδήσεων που ενοχλούν δεν είναι μόνο χτυπήματα στην ελευθεροτυπία, αλλά καραμπινάτος φασισμός.
Ο ανοιχτός πόλεμος –μέχρι κονιορτοποίησης– κατά ενός δημοσιογράφου-εκδότη και ενός συγκροτήματος Τύπου που εκφράζουν την άλλη άποψη, η οποία μπαίνει στη μύτη της εξουσίας και βγάζει στη φόρα τα άπλυτα των ισχυρών, είναι η αξημέρωτη ναζιστική «νύχτα των κρυστάλλων».
Πότε στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου υπήρξαν τόσο πολλές στρατιές από γραφίδες σε διατεταγμένη υπηρεσία υπέρ των πολύ ισχυρών και των εξαιρετικά ολιγάριθμων;
Πότε στο παρελθόν τα πεπραγμένα του αντιπάλου μιας κυβέρνησης (όταν ήταν εκείνος στην εξουσία) παρουσιάστηκαν ως ενδοτισμός, ξεπούλημα, έγκλημα, προδοσία ενώ η σημερινή απαρέγκλιτη (μέχρις κεραίας) εφαρμογή τους προβάλλεται ως πατριωτική και υπεύθυνη στάση, αποτελεσματική διαχείριση απέναντι σε ασύμμετρη απειλή και επωφελής πολιτική υπέρ του δημόσιου συμφέροντος;
Πότε άλλοτε πρωθυπουργός της χώρας επιμελήθηκε προσωπικά όχι μόνο την οικονομική ενίσχυση των φιλικών του Μέσων, αλλά κυρίως την ολοκληρωτική εξόντωση ενός συγκροτήματος (Documento) και των εργαζομένων του που τον ενοχλούν και ενός δημοσιογράφου (Κώστας Βαξεβάνης) που τον ελέγχει και που οι αποκαλύψεις του παίρνουν τον δρόμο της Δικαιοσύνης;
Πότε πριν κυβερνητικά πολιτικά πρόσωπα, συγγενείς, κουμπάροι, φίλοι επιχειρηματίες (κάποιοι με κακουργηματικές κατηγορίες στην πλάτη) μπορούσαν δημόσια να χυδαιολογούν, να βρίζουν, να πραγματοποιούν ρατσιστικές επιθέσεις αδιακρίτως, να σέρνουν στα δικαστήρια έναν δημοσιογράφο (με περισσότερες από 80 αγωγές και μηνύσεις), να δικαιώνεται ο εναγόμενος (σε όσες έχουν διεξαχθεί μέχρι σήμερα) και οι κυβερνητικές ντουντούκες να επιβάλλουν καθολική σιγή ασυρμάτου;
«Ο πολιτικός που ενοχλείται από τα μέσα ενημέρωσης είναι σαν τον ναυτικό που τον πειράζει η θάλασσα» έλεγε ο Βρετανός πολιτικός Ινοζ Πάουελ.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παθαίνει οξεία ναυτία κάθε φορά που ελέγχεται η fake εικόνα του special one που επιμελημένα εξυφαίνεται ακατάπαυστα από τη γέννησή του. Μεγάλωσε, σπούδασε, «εργάστηκε» και μπήκε στην πολιτική με όρους ασφάλειας, προστασίας και ευνοϊκού περιβάλλοντος, οι οποίοι του διασφάλιζαν –σε κάθε του βήμα– την επιτυχία γι’ αυτό που ήταν προορισμένος. Την κορυφή στον δημόσιο βίο.
Φυσικό επακόλουθο όταν κάποιος δεν έχει μάθει να κερδίζει μόνο για ό,τι παλεύει και αξίζει είναι να μην αποδέχεται ότι θα χάνει για ό,τι δεν του πρέπει και δεν του αναλογεί.
Ο έλεγχος της εξουσίας, η αποκάλυψη αντιδημοκρατικών τρόπων αναρρίχησης σε αυτήν όπως και οι μέθοδοι άσκησής της (για τον Κυρ. Μητσοτάκη και το περιβάλλον του) δεν αποτελούν συστατικό κομμάτι της δημοκρατίας αλλά ποινικά κολάσιμες ενέργειες που αντιμετωπίζονται με δημόσια διαπόμπευση, επαγγελματικό αφανισμό και δολοφονία χαρακτήρα.
Η μνημειώδης ατάκα του πρωθυπουργού στην 82η ΔΕΘ (ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης) όταν σε ερώτηση δημοσιογράφου αυθόρμητα παραδέχτηκε ότι «με ενδιαφέρει η επικοινωνία και όχι η ουσία» δεν αποτελεί λεκτικό λάθος ούτε μία από τις συνήθεις γκάφες που κατά κόρον αλιεύει κανείς στο διαδίκτυο και στα αναρτημένα χιουμοριστικά βιντεάκια.
Παρά τις απέλπιδες προσπάθειες σύσσωμων των φιλικών του Μέσων να παρουσιάσουν τη δήλωση ως «μπούρδα», η ουσία είναι ότι η δήλωση του Κυρ. Μητσοτάκη αποτελεί δομικό στοιχείο του προγράμματός του, θεμελιακό τρόπο που ενεργεί και κυρίαρχο πρόταγμα για την πολιτική του ύπαρξη.
Η περίπτωση Αγαπηδάκη – Μανιάτη – Δοξιάδη (Αγαπηδάκη και Δοξιάδης είναι στενοί συνεργάτες και φίλοι του πρωθυπουργού) σίγουρα δεν αποτελεί την πιο κραυγαλέα από αυτές που καθημερινά καταγράφονται ως εγκλήματα κατά του Τύπου, όμως είναι άκρως ενδεικτική.
Η Ειρήνη Αγαπηδάκη δημοσιεύει στο Μononews ένα χυδαίο και κοπρολάγνο κείμενο κατά του Παύλου Πολάκη με τίτλο: «Ηταν ένα μικρό Πολάκι», ο δημοσιογράφος (από «Τα Νέα») Δημήτρης Μανιάτης «τολμάει» να την επικρίνει με ανάρτησή του στο Facebook (χωρίς καμία λεκτική ακρότητα) και ο Απόστολος Δοξιάδης ζητάει με επιστολή του την καρατόμηση του δημοσιογράφου, τον οποίο χαρακτηρίζει «σταλινόμορφο», «χυδαίο υποκείμενο» και «πατσαβούρι».
Όπως έλεγε και ο Αντον Τσέχωφ: «Όσο πιο χαζός ο χωριάτης τόσο καλύτερα τον καταλαβαίνει το άλογο».
Ο Θύμιος Γεωργόπουλος είναι οικονομολόγος