Το εκλογικό αποτέλεσμα του 41%, το οποίο χρησιμοποίησε αλαζονικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να εξαφανίσει τις ευθύνες για το έγκλημα στα Τέμπη, είναι αυτό που τον οδηγεί στο 80%.
Περίπου 80% των πολιτών πιστεύει ότι υπάρχει συγκάλυψη στην υπόθεση του δυστυχήματος, ενώ ίδιο είναι και το ποσοστό που θεωρεί ότι πρέπει να αλλάξει η κυβέρνηση. Το αποτέλεσμα της μεγάλης σφυγμομέτρησης όμως το είχε live ο πρωθυπουργός παρακολουθώντας εκατομμύρια διαδηλωτές να τον δείχνουν με το δάχτυλο.
Οσοι θεωρούν υπεύθυνο τον Μητσοτάκη προφανώς και έχουν ποικίλες πολιτικές προτιμήσεις, αλλά συμφωνούν σε δύο πράγματα: έκανε τα πάντα για να κρύψει το τι έγινε και είναι ακατάλληλος και αναξιόπιστος πλέον για να κυβερνήσει. Δεν απαρνιούνται την κομματική τους ένταξη και προτίμηση, αλλά συμφωνούν ότι υπερτερούν η δικαιοσύνη και η αλήθεια. Ο πρωθυπουργός (κυρίως για όσους συμμετέχουν στα συλλαλητήρια ενώ τον ψήφισαν) φέρθηκε ανήθικα, ξεπέρασε τα όρια και πρόσβαλε την κοινωνία. Το συμπέρασμα αυτό μπορεί να μη βαραίνει όσο το ίδιο το έγκλημα, αλλά θεωρείται εξίσου έγκλημα και εξαπάτηση.
Η κοινωνική ΝΔ βράζει και μάλιστα είναι έτοιμη να καταλογίσει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη όχι μόνο το έγκλημα στα Τέμπη αλλά και αυτά που έκανε αλλά κατάφερνε να κρύβει με τη δημοσιογραφία της τηλεοπτικής σκηνοθεσίας. Στο κόμμα της ΝΔ αλλά και στην κυβέρνηση τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Οι υπουργοί θεωρούν ότι μετρούν μέρες εξαιτίας της τακτικής Μητσοτάκη, ενώ στελέχη άρχισαν να θυμούνται παλιού ουρανού χαλάσματα που αφορούν τον πρωθυπουργό. Η δυσαρέσκεια βέβαια δεν θα εκδηλωθεί με ευθεία ρήξη, αφού κανένας δεν θέλει να γίνει Σαμαράς την εποχή του υιού Μητσοτάκη και να πάρει τη ρετσινιά ότι οδήγησε το κόμμα σε ήττα. Αλλωστε το κόμμα της ΝΔ, ως ιστορική παράταξη και σε αντίθεση με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, λειτουργεί ως πολιτική οντότητα και όχι πολιτικό σκεύασμα με περιτύλιγμα κάποια προσωπικότητα. Ξέρει και έχει τα αντανακλαστικά να λειτουργεί με τρόπο που δεν οδηγεί στη διάλυση, ακόμη κι αν στο εσωτερικό του δεν υπάρχει κανένα ενοποιητικό στοιχείο.
Εξαίρεση βέβαια αποτελεί ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ και πρωγια θυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος, αφού το προανήγγειλε, μετέτρεψε το βήμα της Βουλής σε έδρα δικαστηρίου του Μητσοτάκη. Τον απαξίωσε, τον κατηγόρησε όχι μόνο για τα Τέμπη αλλά και για μειοδοσία και τελικώς τον παρέδωσε κουρελιασμένο στο κομματικό ακροατήριο.
Τα θηριώδη συλλαλητήρια αποτέλεσαν στοιχείο συνειδητοποίησης του κόσμου και ταυτόχρονα έσπασαν την εικόνα παντοδυναμίας του Μητσοτάκη και το φράγμα του φόβου. Οποιος γνωρίζει από πολιτική επικοινωνία αντιλαμβάνεται πως η εικόνα παντοδυναμίας ήταν το δεύτερο πιο ισχυρό στήριγμα του πρωθυπουργού που αναπαράγεται από το πρώτο και ουσιαστικό στήριγμά του, που είναι τα μέσα ενημέρωσης. Οταν αλλάζει όμως δραματικά η εικόνα, το τηλεοπτικό πλάνο είναι αδύναμο να δημιουργήσει σύγχυση. Είτε το θέλουν είτε όχι, οι δρόμοι είναι γεμάτοι κόσμο και ο ευπαθής και απαθής σε συμπεριφορά Μητσοτάκης είναι μια αλλοπρόσαλλη φιγούρα.
Οι χειρότερες κατηγορίες εναντίον του προέρχονται πλέον από εξαπατημένους και θυμωμένους ψηφοφόρους του που δεν περιορίζονται στον εντοπισμό μόνο της πολιτικής απάτης αλλά ανακαλύπτουν και πλείστα άλλα (όχι και τόσο γοητευτικά στοιχεία) για να τον χαρακτηρίσουν και να τον απαξιώσουν. Ο άλλοτε κραταιός πολιτικός αποκαλείται γόνος, ασυναίσθητος, διαταραγμένος πολιτικά, ενώ περιγράφεται ως έτοιμος να καταρρεύσει. Λίγη σημασία έχει αν αυτοί που τον χαρακτηρίζουν έτσι έχουν δίκιο. Η πραγματικότητα είναι το σύνολο της αντίληψης των άλλων για την προβληματική συμπεριφορά του και μοιραία γίνεται αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία.
Την ίδια ώρα υπάρχει ένα πολιτικό παράδοξο. Ενώ η κυβέρνηση έχει καταρρεύσει πολιτικά και η κοινωνική δυσφορία είναι αδιαμφισβήτητη, τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν ζητούν να γίνουν εκλογές. Ο Νίκος Ανδρουλάκης κίνησε τη διαδικασία για πρότασης δυσπιστίας. Στην πραγματικότητα, αυτό που έκανε είναι να μεταφέρει την παλλαϊκή διαμαρτυρία από τους δρόμους και να τη μαντρώσει ως δήθεν πολιτική πρόταση στη Βουλή, αλλάζοντας την ατζέντα υπέρ του Μητσοτάκη. Γιατί τι άλλο σημαίνει να θέτεις υπό αμφισβήτηση δήθεν την κυβέρνηση και ενώ ο κόσμος εκφράζει ότι δεν τη θέλει εσύ να δηλώνεις ότι δεν θέλεις εκλογές; Πας δηλαδή στην κοινοβουλευτική διαδικασία για να επανεμφανιστεί η εικόνα του ισχυρού Μητσοτάκη που πήρε ψήφο εμπιστοσύνης.
Την ίδια συμπεριφορά –και μάλιστα ύστερα υπό υπαναχωρήσεις– εμφάνισαν και τα υπόλοιπα κόμματα. Δεν θέλουν Μητσοτάκη, τον οποίο δεν θέλει και η κοινωνία, αλλά δεν εκφράζουν αυτή την κοινωνική απαίτηση μέσω αιτήματος εκλογές ώστε να αποφασίσουν οι πολίτες.
Δεν πρόκειται για πολιτική σχιζοφρένεια αλλά για μικροπολιτικό υπολογισμό. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης γνωρίζουν πως, ακριβώς επειδή πολιτεύτηκαν ως κομμάτι του πολιτικού συστήματος που απαιτεί θέση στο πάνελ και όχι πολιτικές λύσεις, εμφανίζουν τη δυσαρέσκεια απέναντι στον Μητσοτάκη με προβληματικό τρόπο. Οταν κανένα κόμμα δεν θέτει το ίδιο ως θέμα ότι μπορεί να κυβερνήσει, πώς θα αντικαταστήσει τον Μητσοτάκη;
Οι ελεγχόμενες αντιπαλότητες με την κυβέρνηση δεν διαμόρφωναν εικόνα αντιπολίτευσης αλλά διαφωνίας σε κάποιο μοίρασμα. Ο «πρεταντοριανός» Ν. Ανδρουλάκης δεν μπορούσε να υπερβεί τα εσκαμμένα για λόγους που πλέον έχει κάνει ξεκάθαρους ο ίδιος με την πολιτική συμπεριφορά του. Η κατάσταση όμως που διαμορφώθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει πλέον σήμερα με εγκατάλειψη του κόσμου που θα μπορούσε να συνταχθεί σε ένα μέτωπο για να πέσει ο Μητσοτάκης και να έρθει μια προοδευτική κυβέρνηση.
Τη στάση αυτή επισφράγισε ο Αλέξης Τσίπρας αυτοπροσώπως, ακόμη και αυτή την κρίσιμη στιγμή που το πολιτικό σύμπαν του Μητσοτάκη ζητάει μια αφορμή για να καταρρεύσει. Κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει τον πρώην πρωθυπουργό για το αν κουράστηκε, ματαιώθηκε, έγινε συστημικός και προτίμησε τον δρόμο της μετάνοιας. Ολα αυτά είναι ανθρώπινα. Δεν θα υπήρχε θέμα αν γινόταν ο Τσίπρας του Σουνίου κατά τα πρότυπα του Καραμανλή της Ραφήνας. Ο Αλ. Τσίπρας όμως ήταν παρών σε ό,τι συνέβη στον ΣΥΡΙΖΑ και θέλει να δηλώνει παρών με παρεμβάσεις ειδικού τύπου και ειδικού βάρους. Εγραψε άρθρα για τα Τέμπη, διοργάνωσε μέσω του ινστιτούτου του εκδήλωση για το κράτος δικαίου, στην οποία συμπεριέλαβε και τη θεματική ενότητα για το δυστύχημα, και κινείται έχοντας το άγχος να υπονοεί την επιστροφή. Αλλά ντεραπάρει στη στροφή.
Είναι δυνατόν πρώην πρωθυπουργός, πρώην αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και βουλευτής ταυτισμένος με την Αριστερά και τη δημοκρατία να μην αισθανθεί την ανάγκη να μιλήσει στη Βουλή και να κατατροπώσει τον Μητσοτάκη την ώρα που η κοινή γνώμη αγωνιά για όσα συμβαίνουν; Τι είναι αυτό που κάνει τον Αλ. Τσίπρα να επιλέγει και να αποζητά τη σιωπή την ώρα που οι δρόμοι φωνάζουν; Εχει ανησυχίες ως κάτοχος ινστιτούτου διοργανώνοντας εκδηλώσεις, αλλά δεν τις έχει ως βουλευτής ώστε να είναι συμβατός με το καθήκον του;
Το πολιτικό σύστημα έχει εκφυλιστεί και ο Μητσοτάκης αντλεί την όποια ισχύ του μόνο από αυτό. Από τον κοινά αποδεκτό και δημιουργημένο εκφυλισμό του.
Διαβάστε επίσης
Βουλή: Τρικάκια και συνθήματα από το θεωρείο κατά του Μητσοτάκη
Διαγράφουν τον βουλευτή ΝΔ Δημήτρη Κυριαζίδη μετά τη χυδαιότητα κατά Κωνσταντοπούλου
Βουλή: Αθλιότητα Κυριαζίδη κατά Κωνσταντοπούλου – Την προέτρεψε να κάνει παιδί ή να υιοθετήσει
