Αχάραγα σήμερα, έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία η απόφαση του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας για απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των 100 ατόμων. Σαν κεραυνός; Όχι και τόσο.
Δεν είναι η πρώτη φορά εξάλλου που η συγκεκριμένη Κυβέρνηση επιλέγει να κουρελιάσει το Σύνταγμα της χώρας. Ούτε είναι η πρώτη φορά που επιλέγει να το κάνει χωρίς «εισήγηση» της αρμόδιας Επιτροπής Ειδικών. Η διαπίστωση ότι το μέτρο αυτό τίθεται για πολιτικούς λόγους και όχι για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι αυτονόητη και θα γινόταν με ή χωρίς τη διευκρίνιση από πλευράς ΕΛ.ΑΣ ότι το μέτρο δεν αφορά εμπορικά σημεία. Εκείνο που δεν είναι αυτονόητο, αν και υπό άλλες συνθήκες θα ήταν, είναι η δική μας αντίδραση. Η αντίδραση τόσο των πολιτών όσο και των πολιτικών σχηματισμών.
Εδώ και πολλούς μήνες, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γράφεται συχνότατα η φράση «μα, τι ψηφίσατε;», ως κριτική σε όσους ψήφισαν τη σημερινή Κυβέρνηση. Η ερώτηση αυτή όμως, κατά την άποψη της γράφουσας πάντα, είναι μάλλον άστοχη. Είναι δουλειά των πολιτικών, είτε προσώπων είτε σχηματισμών, να πείθουν τους ψηφοφόρους για τις προθέσεις τους και για τις ικανότητές τους, όπως φυσικά είναι δουλειά των πολιτών να ενημερώνονται επαρκώς ώστε να σχηματίζουν άποψη επί αυτών.
Η ψήφος των προηγούμενων, εθνικών εκλογών ήταν από τις πιο συνειδητοποιημένες της μεταπολίτευσης. Όσοι ψήφισαν, ήξεραν τι ψήφισαν και γιατί το ψήφισαν. Η ερώτηση όμως, του ενός εκατομμυρίου, όσοι και οι συμπολίτες μας που δεν προσήλθαν στις κάλπες τον Ιούλιο του 2019, είναι «γιατί δεν ψηφίσατε; Είστε ευχαριστημένοι από αυτό που αποφάσισαν κάποιοι άλλοι για εσάς;». Η γοητεία της Δημοκρατίας είναι η αναθεώρηση. Το δημοκρατικό πολίτευμα είναι το μόνο που μας επιτρέπει να αποφασίζουμε για το μέλλον μας και να διορθώνουμε τα λάθη μας, αρκεί να συμμετέχουμε. Η Δημοκρατία είναι λειτουργική μόνο όταν είμαστε ενεργοί, ενημερωμένοι, διεκδικητικοί, ειδάλλως εκφυλίζεται.
Το ερώτημα συνεπώς, παραμένει. Τι θα πράξουμε τώρα που για μία ακόμα φορά τα Συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά μας παραβιάζονται για λόγους που ουδεμία σχέση έχουν με την προστασία μας από την πανδημία;
Την Πέμπτη, όλοι… Ερμού.
Υ.Γ. Επειδή πολύ μελάνι έχει χυθεί τελευταία σχετικώς, ο ρόλος της αριστεράς και του προοδευτικού χώρου διαχρονικά, ήταν να διαβλέπει, να εκφράζει, να αγωνίζεται και να επιλύει τις ανάγκες και τα προβλήματα του λαού. Μέσα από το λαό, για το λαό, πάντα. Χρέος ενός προοδευτικού κόμματος είναι να βρει το ένα εκατομμύριο κόσμου που απογοητεύθηκε τόσο που παραιτήθηκε από το σημαντικότερο δικαίωμά του, το δικαίωμα να αποφασίζει για το μέλλον του, να το εμπνεύσει και να το επαναφέρει στις δημοκρατικές διαδικασίες.
*Η Αναστασία Παππά είναι δικηγόρος και Μέλος Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτικής Συμμαχίας
