Κανείς δεν φανταζόταν ότι το ομηρικό επίρρημα «τήλε» όχι μόνο θα επιβίωνε αλλά θα είχε και μεγάλο σουξέ.
Από το τηλέφωνο και την τηλεόραση περάσαμε στην τηλεργασία, την τηλεκπαίδευση και την τηλεσύσκεψη. Και μπορεί η πανδημία να το διέσπειρε παντού, μεγάλωσε όμως και το πένθος για τον παλιό κόσμο που σωριάζεται. Ο καινούργιος χτίζεται με πληκτρολόγια και κωδικούς, με χρωματιστά emoticon στα κινητά και πονεμένους αλγόριθμους στις οθόνες. Η ψηφιακή γενιά βλέπει Netflix στον καναπέ και όχι ταινίες στη σκοτεινή αίθουσα, λέει το «σ’ αγαπώ» με καρδούλα και συνδέεται δωρεάν με τις αυταπάτες της. Αν το ταξικό πρόσημο της πανδημίας είναι αμφισβητούμενο, το ιδεολογικό είναι εμφανές, αφού ένα «e» σηματοδοτεί πλέον την ύπαρξή μας: efood, email, eshop, ebanking. Είμαστε εντέλει e-όντα, καλωδιωμένα σε μια ψευδαίσθηση ζωής.
Εμείς οι «παλιάνθρωποι» παίξαμε σε χωματένιες αλάνες, ερωτευτήκαμε και με τις πέντε αισθήσεις σε συναγερμό, μας βρήκε το ξημέρωμα στους δρόμους και υψώσαμε γροθιές για τον ψεύτη κι άδικο ντουνιά.
Αυτές τις μνήμες θέλει άραγε να κρατήσει και ο Ελληνας πρωθυπουργός με τις συχνές φωτογραφίσεις του ή είναι κι αυτές μέρος της επικοινωνιακής εικόνας; Καλοκαιρινές σέλφι με καλογυμνασμένους κοιλιακούς. Σέλφι με φόντο το ειδυλλιακό ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη για να ανοίξει ο τουρισμός και συνάμα οι πύλες της Κολάσεως. Αλλά το χρυσό μετάλλιο στον υγειονομικό πρωταθλητισμό που μας έδωσαν την άνοιξη μας το πήραν πίσω το φθινόπωρο γιατί βρεθήκαμε ντοπέ, λαϊκιστί με διπλά βιβλία καταγραφής κρουσμάτων και με ζηλευτή θέση στις ελλείψεις και στον σχεδιασμό.
Ενώ οι περισσότεροι ταυτιζόμαστε με τα λόγια του Παπαδιαμάντη «Μένουμε διαιτώμενοι εις την οικίαν μας, στραβοπατούντες από δωμάτιον εις δωμάτιον, ως ποταμιαία καβούρια, αλιβάνιστοι, αλειτούργητοι, ακοινώνητοι, με την ελπίδα ότι σύντομα θα ανθρωπέψουμε και πάλι», ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει mountain bike – ή βουνοποδήλατο όπως θα το μετέφραζε ο Μπαμπινιώτης. Χωρίς μέτρα προστασίας αλλά με τον εκκωφαντικό θόρυβο του μοτοκρός σε εθνικό δρυμό.
Δεν ήταν τυχαία η επιλογή, τουλάχιστον σε ασυνείδητο επίπεδο. Στον Υμηττό μπορεί να είχε κανένα κακό συναπάντημα με τους εξωγήινους. Στην Πάρνηθα έχει άφθονο οξυγόνο από τα πεύκα και τα έλατα. Αυτό που στερεί την ανάσα από τους ασθενείς, το δυσεύρετο στα νοσοκομεία. Στους πρόποδες της Πάρνηθας βρίσκονται και οι Αχαρνές, το χωριό του Δικαιόπολη που κατά τον Αριστοφάνη υπέγραψε ξεχωριστή συνθήκη ειρήνης με τους Σπαρτιάτες για να βγάλει την ουρά του απέξω και να μη μείνουν απούλητα τα κρεμμυδάκια επειδή θα τιναζόταν η οικονομία στον αέρα. Εκεί κοντά και το καζίνο όπου, αν ήταν ανοικτό, ο Κυρ. Μητσοτάκης θα έπαιζε σε άσκηση προσομοίωσης τις ζωές των πολιτών στα ζάρια και θα πόνταρε όλα του τα λεφτά στο μαύρο του θανάτου.
Ακολούθησαν οι πέτσινες δικαιολογίες για να αποκαταστήσουν το ανθρώπινο πρόσωπο του ηγέτη το οποίο κηλιδώνει μια τσογλανοπαρέα που τολμά να κάνει κριτική.
Επιμύθιο: από το lifestyle στο death style μια Covid δρόμος. Οι υπέρκομψοι με τους υπέρκομψους και οι νεκροί με τους νεκρούς. Την επόμενη φορά εκτός από τσουρέκια να πάρετε και κόλλυβα για όσους δεν έχει επιστροφή.
H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος ιστορικός Τέχνης
