Πρόχειρα ηχογραφημένες κασέτες του Ασιμου, ανέκδοτα live του Σιδηρόπουλου και σάουντρακ του Πλέσσα κυκλοφορούν για πρώτη φορά σε βινύλιο
Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που παράλληλα με την καταρράκωση της δισκογραφίας άρχισε να γίνεται λόγος για το βινύλιο, το οποίο έκανε ολοένα και πιο δυναμικά την επανεμφάνισή του στις προθήκες των λιγοστών πια δισκάδικων και των κεντρικών βιβλιοπωλείων. Και ενώ οι καλλιτέχνες ή σωστότερα οι δισκογραφικές τους μοιραία καταφεύγουν στις ψηφιακές και άρα ανέξοδες εκδόσεις, υπάρχει μια μικρή ανεξάρτητη εταιρεία που κάνει σπουδαία δουλειά. Λέγεται B_otherside Records και ειδικεύεται κυρίως στις επανεκδόσεις θρυλικών άλμπουμ που συνοδεύονται από ανέκδοτο υλικό το οποίο ανιχνεύεται στα συρτάρια μεγάλων συνθετών ή και των πιο αφανών ποπ – ροκ συγκροτημάτων από τις δεκαετίες του 1960 και του ’70.
Οι παλιοί, οι νέοι και η ψυχή της δισκογραφικής
Δεν μιλάμε για απλές επανεκδόσεις. Στις κυκλοφορίες των σάουντρακ του Μίμη Πλέσσα, λόγου χάριν, από ταινίες της χρυσής εποχής της Φίνος Φιλμ («Οι κληρονόμοι», «Εφιάλτης», «Ιλιγγος», «Εγκλημα στα παρασκήνια» κ.ά.) οι φάκελοι των βινυλίων έχουν εμπλουτιστεί με φωτογραφικό υλικό και αφισέτες της εποχής. Πέρα όμως από το εικαστικό κομμάτι, το υψηλό επίπεδο του new mastering των ηχογραφημάτων χρωστάει πολλά στον έμπειρο Γιάννη Κύρη, μόνιμο συνεργάτη της εταιρείας.
Ετσι, μολονότι αρκετό υλικό βλέπει για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, τίποτε δεν θυμίζει ηχογραφήσεις bootleg ή demo, ακατέργαστες δηλαδή, αλλά έχουμε κανονικές δισκογραφικές εκδόσεις που απλώς δεν βγήκαν στον καιρό τους και κυκλοφορούν σήμερα ύστερα από ολόκληρες δεκαετίες.
Κινητήρια δύναμη της B_ otherside Records είναι ο Δημήτρης Βασιλειάδης, ένας άνθρωπος παθιασμένος με τη μουσική και τα αρχεία της, που φαίνεται σαν να εκπλήρωσε ένα όνειρο ζωής με το άνοιγμα της προσωπικής του εταιρείας. Δεν είναι τυχαίο ότι –εκτός των μέχρι πρότινος… αδισκογράφητων αρχείων– την B_otherside Records επέλεξαν και σημαντικοί συνθέτες για τις νέες τους εκδόσεις, αποκλειστικά σε βινύλιο πάντα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πολυτελής έκδοση του βραβευμένου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Οτράντο σάουντρακ του Νίκου Ξυδάκη από την ταινία «Sacrilege» της Μάρσας Μακρή. Εν προκειμένω, πάλι δεν μιλάμε για απλή έκδοση. Στο σάουντρακ του Ξυδάκη που κυκλοφόρησε σε συλλεκτική κασετίνα ο καταναλωτής της μουσικής παίρνει το βινύλιο με ένα συνημμένο CD, αλλά μαζί με αφίσα και κονκάρδες από την ταινία.
Πολύτιμες οι εκδόσεις του Νικόλα Ασιμου
Ιδιαίτερης σημασίας είναι και η έκδοση για πρώτη φορά των πρόχειρα ηχογραφημένων κασετών του αυτόχειρα Νικόλα Ασιμου. Εδώ η δουλειά που έχει γίνει είναι πραγματικά συγκλονιστική. Στα συνολικά πέντε βινύλια που κυκλοφόρησαν σε περιορισμένα αντίτυπα και έγιναν ανάρπαστα στους μουσικόφιλους διασώζονται όλα τα σπαράγματα της τραγουδοποιίας του Ασιμου, έτσι όπως τα ακούγαμε οι λίγο νεότεροι από τους μεγαλύτερους και νομίσαμε πως επρόκειτο για αστικούς μύθους. Οι πρώτες ηχογραφήσεις του «Γιουσουρούμ» και του «Αγαπάω και αδιαφορώ» κάποια χρόνια πριν χαραχθούν στα αυλάκια της επίσημης δισκογραφίας. Για την ακρίβεια, τότε που ο Ασιμος πουλούσε την πραμάτεια του στα Προπύλαια.
Επιπλέον, μια και στις κασέτες δεν υπήρχε χώρος για τα credits των μουσικών που συνόδευαν τον δημιουργό, μέσα στους φακέλους των δίσκων βρίσκεις έναν πακτωλό πληροφοριών και φωτογραφιών όπως και σπάνιων αρχείων: στο άλμπουμ με τίτλο «Αρνήθηκα πολλά» για παράδειγμα υπάρχει μέχρι και κείμενο από τον ψυχίατρο και ποιητή Σωτήρη Παστάκα, τον άνθρωπο που είχε κουράρει τον Ασιμο σε ψυχιατρική κλινική των βορείων προαστίων.
Και άγνωστα διαμάντια για πολύ μυημένους
Δεν μπορείς να παρακάμψεις ούτε τα πιο άγνωστα ποπ και ροκ συγκροτήματα από τα εν Ελλάδι sixties, τότε που σε κάθε γειτονιά οι μπάντες ξεπετάγονταν σαν τα μανιτάρια. Η B_otherside Records έρχεται να καλύψει και αυτό το κενό, απευθυνόμενη πιθανώς σε κάποιους… nerds της χουντοκρατούμενης Ελλάδας και των πρώτων ροκ αναζητήσεων. Σε αυτήν τη σειρά δίσκων ακούσαμε για πρώτη φορά όλες τις σωζόμενες ηχογραφήσεις των USL, του παρθενικού συγκροτήματος του Σταμάτη Σπανουδάκη με επιρροές από τη διεθνή «εισβολή» των Beatles. Τους Riddles που σχηματίστηκαν το 1965 στον Πειραιά και έπαιζαν ως επί το πλείστον διασκευές Beatles και Μπομπ Ντίλαν. Ο κατάλογος περιλαμβάνει μέχρι και όλα τα τραγούδια που πρόλαβαν να αφήσουν πίσω τους οι Air Boys, το συγκρότημα της αεροπορικής βάσης της Σούδας (1966-68).
Καλό είναι μεν να βγαίνουν οι πρωτότυπες ηχογραφήσεις των γκρουπ που ουδείς θυμάται σήμερα, υπάρχουν δε και οι κυκλοφορίες –πάντα σε ιδιαιτέρως επιμελημένα βινύλια– δύο ανέκδοτων αντίστοιχων live του Παύλου Σιδηρόπουλου με τους Απροσάρμοστους και των Sounds & Τάμμυ, καλλιτεχνών δηλαδή που έγραψαν τη δική τους ιστορία στο ελληνικό ροκ.
Δίπλα σ’ όλα αυτά αξίζει να σταθούμε στην επανέκδοση του άλμπουμ «Κάτω απ’ τα παραμύθια» (1971) του αδικοχαμένου τροβαδούρου Περικλή Χαρβά (κάτι σαν σπάνιο ψυχεδελικό ευαγγέλιο για τη χώρα μας), όπως και των «Παραδοσιακών αντίλαλων» (1972) του Κώστα Καπνίση, όπου δημοτικά τραγούδια παρουσιάζονταν εξηλεκτρισμένα με τη συμμετοχή πολλών τραγουδιστών, από τον Πέτρο Μήλα και την Τάμμυ μέχρι την Ξανθίππη Καραθανάση και την Ελένη Βιτάλη. Ποιος θα φανταζόταν ότι μία απ’ τις πρώιμες ηχογραφήσεις της Βιτάλη θα ήταν το «Τραπέζι γιορτερό» του Καπνίση σε δημοτικοφανείς ροκ δρόμους;
