Απ’ όλα είχε η φιέστα των εγκαινίων. Και χειροκροτήµατα και κολαούζους και µάρµαρα να λάµπουν σαν να είχαν πάει στον οδοντίατρο για λεύκανση και αναµνηστικές φωτογραφίες µε το πρωθυπουργικό σκαρπινάκι να πατά πάνω στις αρχαιότητες για να τιµήσει τον ένδοξo βυζαντινισµό µας και τον καταδικασθέντα και πρώην δήµαρχο της πόλης Βασίλη Παπαγεωργόπουλο να ποζάρει περιχαρής µεταξύ των επισήµων.
Μόλις όµως έσβησαν τα φώτα, η φράση του Ταχιάου «η Θεσσαλονίκη µε το µετρό µπαίνει στη φάση του ουάου» άρχισε να µετατρέπεται σε αλλεπάλληλα ωχ. Οροφές να στάζουν µε κουβάδες σε µια ευφάνταστη installation, ειδοποίηση για εκκένωση λόγω πυρκαγιάς, αλλά το χιούµορ και το γλέντι στα σόσιαλ να παραµένουν σταθερά όσο και τα ανέκδοτα στα χρόνια της κατασκευής του. Η κυβέρνηση βέβαια χαρακτηρίζει µίζερους εκείνους που ασκούν κριτική, γιατί βέβαια δεν µπορούν να καταλάβουν ότι οι συρµοί που παθαίνουν βλάβες ή ακινητοποιούνται είναι για να δοκιµαστούν τα αντανακλαστικά των τεχνικών. Επαγγελµατίες ευαίσθητοι και όσοι διαµαρτυρήθηκαν και αγωνίστηκαν για να παραµείνουν οι αρχαιότητες στη θέση τους, δεν αντιλαµβάνονται ότι το µετρό είναι σαν την κρίση. Γεννά ευκαιρίες. Ετσι από τον σταθµό Βενιζέλου προέκυψαν αποζηµιώσεις για τους εργολάβους λόγω υπαιτιότητας του δηµοσίου για την καθυστέρηση των εργασιών. Τι ατυχία για τη Μενδώνη να µην είναι υπουργός Πολιτισµού στη Γροιλανδία όπου σκάβεις και βρίσκεις κατεψυγµένους µπακαλιάρους, αλλά στην Ελλάδα, όπου σε πείσµα σεισµών και καταποντισµών, πολέµων και καταστροφών σώθηκε µια µικρή Ποµπηία τόσο καλοδιατηρηµένη, που σχεδόν βλέπεις Ρωµαίους εκατόνταρχους να κόβουν βόλτες.
Η τέταρτη βιοµηχανική επανάσταση, εκτός από αρχαιότητες σε συσκευασία Lego, προβλέπει και εκδοτήρια εισιτηρίων που δεν δέχονται πιστωτικές κάρτες ούτε δίνουν ρέστα. Η κυβέρνηση που επιβάλλει πρόστιµο σε περίπτερα, ταξιτζήδες και επιχειρήσεις που δεν διαθέτουν POS γιατί εξαιρεί το µετρό από την εφαρµογή του νόµου;
Ωστόσο, ουδέν κακόν αµιγές καλού. Ολες οι καθυστερήσεις, οι πτωχεύσεις, οι διαδοχικές αναθέσεις, οι υπερτιµολογήσεις και οι πολιτικές αντιπαραθέσεις επιβεβαίωσαν το αναλλοίωτο ελληνικό DNA της διαχρονικής κλεπτοκρατίας και της προσοδοφόρου, για ορισµένους, έννοιας της ανάπτυξης.
Το µετρό Θεσσαλονίκης είναι το πιστό αντίγραφο των οικονοµικών και επιχειρηµατικών περιπετειών που πέρασε η πρώτη γραµµή Θησείο – Πειραιάς. Οι συζητήσεις ξεκινούν από τα πρώτα χρόνια του νεοσύστατου κράτους, αλλά οι ασκήσεις επί χάρτου συνεχίζονται µέχρι το 1857, που προκηρύσσεται διεθνής διαγωνισµός. Η πρώτη εταιρεία κηρύσσεται έκπτωτη γιατί έχει ξεµείνει από ρευστό. Η δεύτερη δεν ανταποκρίνεται στις προθεσµίες και η τρίτη την ολοκληρώνει το 1869. Χρειάστηκαν δηλαδή δώδεκα χρόνια για µια γραµµή εννέα χιλιοµέτρων, όταν στην Αµερική κατασκευάζονταν 15 χλµ. την ηµέρα. Τα ίδια και χειρότερα µε το σιδηροδροµικό δίκτυο. Στα µαχαίρια Κουµουνδούρος και Τρικούπης για το πλάτος των γραµµών. Ο δεύτερος ακυρώνει τις τέσσερις συµβάσεις του πρώτου και υπογράφει τρεις νέες. Στη µία εξ αυτών µετέχει και ο Ανδρέας Συγγρός µαζί µε τον χρηµατιστή Μαυροκορδάτο από το Λονδίνο που απαιτούν να πάρουν το δίκτυο της Θεσσαλίας για να µην καταξοδευτούν τρυπώντας βουνά και λαγκάδια.
Αφού λοιπόν επιτέλους περάσαµε από τους µουσαµάδες στην πραγµατικότητα, χειροκροτήστε, βρε αχάριστοι. Τι σας ζητάνε; Aλλωστε το χειροκρότηµα είναι δυο χαστούκια που ερωτεύονται στον αέρα.
Διαβάστε επίσης:
Reuters: Στο κατώφλι της Δαμασκού ο ισραηλινός στρατός
Ο Νετανιάχου απολογείται για διαφθορά – Διαδήλωση στην είσοδο του δικαστηρίου
Το Ισραήλ σφυροκοπά τη Συρία: Πάνω από 300 αεροπορικά πλήγματα μετά την κατάληψη της Δαμασκού
Νετανιάχου: Τα υψίπεδα του Γκολάν θα παραμείνουν στο Ισραήλ «για την αιωνιότητα»
«Κενό ηγεσίας» στην Ευρωπαϊκή Ένωση βλέπει ο Μάριο Ντράγκι