«Πεδίον δόξης λαμπρόν» οι πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αμέτρητα είναι τα μέλη των οικογενειών που εξαιτίας των καταστροφών βγήκαν σε αναστολή εργασίας και μήνες μετά βρίσκονται έρμαια της κρατικής αδιαφορίας περιμένοντας ακόμη να λάβουν το ανάλογο βοήθημα που θέσπισε το υπουργείο Εργασίας. Την ίδια ώρα που το υπουργικό συμβούλιο του Κυρ. Μητσοτάκη αυξάνει τα εισοδήματά του, εργαζόμενοι που αδυνατούν να συντηρήσουν τις οικογένειές τους περιμένουν το επίδομα των 532 ευρώ για να πάνε σουπερμάρκετ.
Οι πλημμυροπαθείς έδωσαν χιλιάδες ευρώ για να περισώσουν ό,τι σωζόταν από τις περιουσίες τους. Πολλοί βρίσκονται ακόμη σε αναστολή εργασίας, μη έχοντας εισόδημα αλλά ούτε και τα απαραίτητα για να ζήσουν. Πηγαίνουν στα συσσίτια για να μπορέσουν να ταΐσουν τα παιδιά τους. Την απόγνωση μπορείς να την ακούσεις στη φωνή τους. Οι αρμόδιοι είτε δεν γνωρίζουν είτε προσχηματικά δηλώνουν πως τα χρήματα θα μπουν «στο τέλος της εβδομάδας». Οι εβδομάδες πέρασαν και σύμφωνα με το ρεπορτάζ τα επιδόματα δεν έχουν δοθεί.
Κατά την διάρκεια γραφής του δημοσιεύματος υπήρξαν πληροφορίες από πλημμυροπαθείς σύμφωνα με τις οποίες οι αποζημιώσεις αναμένεται να κατατεθούν σήμερα. Ευχόμαστε αυτό να συμβεί και να τελειώσει η πρωτοφανής ομηρία των εκατοντάδων οικογενειών που δύο μήνες δεν είχαν εισόδημα. Ακόμη, ελπίζουμε οι πληρωμές-αν γίνουν- να αφορούν το σύνολο των πολιτών και όχι μερίδα αυτού, καθώς σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες μέχρι και την στιγμή δημοσίευσης του ρεπορτάζ πολλοί λογαριασμοί παραμένουν άδειοι.
Το Documento μίλησε με κατοίκους σε πολλά μέρη της Ελλάδας που επλήγησαν από τις πλημμύρες, διαπιστώνοντας ότι η έκταση του προβλήματος είναι πολύ μεγαλύτερη, εφόσον υπάρχουν και πυροπαθείς από τη Ρόδο και τον Έβρο που δεν έχουν λάβει ακόμη το ανάλογο επίδομα σχεδόν τέσσερις μήνες μετά.
«Οι λογαριασμοί τρέχουν και ζούμε σε μια αβεβαιότητα»
Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας Γιάννης Σκόκας περιγράφει τον φόβο των ανθρώπων που ζουν «από τα έτοιμα» –που υπάρχουν– και προσπαθούν να βρουν λύσεις για την επιβίωσή τους. Εξηγεί πως «παρά τα όσα έχει δηλώσει η κυβέρνηση, η καταβολή των επιδομάτων παραμένει σε καθυστέρηση στη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, την ίδια στιγμή που ο κόσμος αντιμετωπίζει οξυμένο πρόβλημα επιβίωσης». Ο ίδιος καλεί το υπουργείο «να ξεπεράσει τα όποια προβλήματα και ζητήματα επικαλείται, να αφήσει στην άκρη τα προβλήματα και τις δικαιολογίες και να δώσει άμεσες λύσεις».
Η Χρυσούλα Κολέτσου ζει στον Βόλο και εργάζεται στην Πορταριά Πηλίου. Από τον Σεπτέμβριο βγήκε σε αναστολή και ακόμη και σήμερα δεν έχει επιστρέψει στη δουλειά της. Λόγω των εκτεταμένων ζημιών στο οδικό δίκτυο δεν υπήρχε πρόσβαση για να φτάσει στην εργασία της, ενώ το κατάστημα στο οποίο εργάζεται εξαρτάται αποκλειστικά από τον τουρισμό. «Σιγήν ιχθύος από το κράτος, χρήματα πουθενά. Οι λογαριασμοί τρέχουν και ζούμε σε μια αβεβαιότητα. Πάμε από εβδομάδα σε βδομάδα» λέει με εμφανή απόγνωση.
Ο Παναγιώτης Γκαναβίας, υπάλληλος σε εμπορικό κατάστημα του Βόλου, έμεινε σε αναστολή για δύο μήνες, μέχρι τις αρχές του Νοέμβρη, όταν άνοιξε το κατάστημα που εργάζεται. Μιλώντας στο Documento ανέφερε πως ο ίδιος δεν έπαθε υλικές ζημιές, ωστόσο η οικογένειά του αντιμετώπισε προβλήματα διαβίωσης. Καθώς δεν είχε άλλα έσοδα, οι λογαριασμοί μείνανε απλήρωτοι και τα χρέη μεγάλωσαν. «Δεν είχαμε τρόπο να βιοποριστούμε, μας άφησαν στον αέρα» μας είπε χαρακτηριστικά.
Στην ερώτηση του Documento αν είχε κάποια ενημέρωση σχετικά με την πληρωμή, απάντησε ότι στα μέσα του Οκτώβρη που επικοινώνησε με τμήμα του υπουργείου Εργασίας του αποκρίθηκαν ότι δεν έχουν κάποια ενημέρωση σχετικά με τα κονδύλια και κατά συνέπεια το πότε προβλέπεται να πληρωθούν.
«Αναγκαστήκαμε να δανειστούμε χρήματα, να πάμε σε συσσίτια»
Ίδια κατάσταση επικρατεί και στη Λάρισα. Το Documento επικοινώνησε με κατοίκους της περιοχής οι οποίοι έκαναν λόγο για χιλιάδες πλημμυροπαθείς που έχουν μείνει απλήρωτοι και αναζητούν απεγνωσμένα λύσεις για να βιοποριστούν. Ο κ. Μηνάς με τη σύζυγό του βγήκαν σε αναστολή από τις αρχές του Σεπτέμβρη για έναν και ενάμιση μήνα αντίστοιχα, όμως ακόμη και σήμερα δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ. «Για να συντηρήσουμε την πενταμελή οικογένειά μας αναγκαστήκαμε να δανειστούμε χρήματα, να πάμε σε συσσίτια και στο κοινωνικό παντοπωλείο για να πάρουμε φαγητό για τα παιδιά μας. Όλα έχουν πάει πίσω» εξομολογείται.
Την ίδια ώρα που περιμένουν χρήματα για να καλύψουν τα κενά που δημιουργήθηκαν από «τα έξοδα που τρέχουν», όπως λέει ο κ. Μηνάς «έπρεπε να πληρώσουμε κάποιον να αντλήσει τα νερά που είχαν φτάσει τα τέσσερα μέτρα και να επισκευάσει ζημιές. Μόνο αυτά μας κόστισαν 1.000 ευρώ» εξηγεί. Παράλληλα, οι αρμόδιες αρχές στις οποίες απευθύνθηκε απαντούν πως δεν έχουν κάποια ενημέρωση.
Πηγαίνοντας ακόμη πιο βόρεια, σε χωριά που υπέστησαν τεράστιες καταστροφές από τις πλημμύρες, όπως ο Βλοχός Καρδίτσας, θα συναντήσουμε ακόμη και σήμερα ανθρώπους που ζουν με δανεικά, κοιμούνται σε ξενώνες ή σπίτια φίλων και τρέφονται με ό,τι τους δίνουν από τα συσσίτια. Ο κύριος Τάσος, που μένει εκεί, βγήκε σε αναστολή εργασίας από τις αρχές του Σεπτέμβρη. Μας περιέγραψε πως η κατάσταση παραμένει αδιέξοδη για πολλές οικογένειες στα γύρω χωριά που οι κάτοικοί τους περιμένουν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους, την ώρα που οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί αντί να γεμίζουν αδειάζουν.
«Δεν έχω άλλο εισόδημα, τι να σας πω, πως ζούμε με δανεικά;» αναρωτιέται και συνεχίζει λέγοντάς μας ότι «η ψυχολογία μας είναι πεσμένη, σε κάποιους δεν βάλανε ούτε χρήματα για τα ενοίκια». Ο κύριος Τάσος, ο οποίος από την πρώτη στιγμή των πλημμυρών περιέγραφε στο Documento τις δυσμενείς συνθήκες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, αυτήν τη φορά κλείνει τη συνομιλία μας με μια ευχή: «Σε έναν χρόνο από σήμερα ελπίζω να μπορέσω να ζήσω ξανά στο χωριό μου».
