Θεωρία των Άκρων: μία βολική συνταγή

Φωτογραφία Thes.gr

Κάποιες μέρες τώρα παρακολουθήσαμε το σήριαλ ομάδες νεοναζί, χρησιμοποιώντας τον σχολικό χώρο των ΕΠΑΛ στη Σταυρούπολη, να τραμπουκίζουν και να τραυματίζουν μαθητές, σκορπώντας παντού τον τρόμο και να επιτίθενται στους φοιτητές, που διαδήλωναν απέξω από το σχολείο για προηγούμενη επίθεσή τους. Οι φασιστικές επιθέσεις συνεχίστηκαν εναντίον μελών της ΚΝΕ και των μελών της κίνησης εναντίον του ρατσισμού και της φασιστικής απειλής (ΚΕΕΡΦΑ) στην Ηλιούπολη Θεσσαλονίκης και Νέο Ηράκλειο Αττικής αντίστοιχα.

Η κυβέρνηση με το γνωστό χιλιοειπωμένο «ισαποστάσικο» κλισέ «καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, παρακολουθούσε τα γεγονότα, νίπτοντας τας χείρας της και διατηρώντας ίσες αποστάσεις ως σεμνή θεραπαινίδα, που απομακρύνεται από τον τόπο του εγκλήματος.

Μόνο που η βία είναι συγκεκριμένη και γνωστή ότι προέρχεται από τους φασίστες νεοναζί, που στηρίζονται από τη Χρυσή Αυγή, γεγονός που δεν πτοεί τη κυβέρνηση να παρακολουθεί τα γεγονότα με απαράδεκτη ανοχή, επειδή ψαρεύει ψήφους στα βουρκώδη νερά της Ακροδεξιάς.

Την ίδια στιγμή φροντίζει να πλήξει τον πολιτικό της αντίπαλο, επαναφέροντας τη θεωρία των άκρων, που εξισώνει φασίστες και κάθε λογής αριστερούς να πλήττουν εξ’ ίσου το δημοκρατικό μας σύστημα.

Απώτερος στόχος της είναι, συμψηφίζοντας ανόμοιες πράξεις, να απονομιμοποιήσει στα μάτια της κοινής γνώμης τη κοινωνική διαμαρτυρία του μαθητικού και φοιτητικού κινήματος, εξισώνοντάς την με τη φασιστική βία των όψιμων ναζιστών και να κατανέμει ισομερώς τις ευθύνες και εκεί όπου δεν υπάρχουν!

Με αυτή τη στρεβλή απόδοση ευθυνών η Νέα Δημοκρατία ωραιοποιεί τον εαυτό της, ως το σεμνό και συνετό κεντρώο κόμμα που απέχει εξ’ ίσου από τα δύο άκρα, ακόμα κι όταν οι ευθύνες για το ένα εξ’ αυτών πρέπει να κατασκευαστούν!

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, είναι μία διαστρεβλωτική και ανιστόρητη θεωρία, που στη μεγάλη εικόνα της, επιχειρεί να εξισώσει, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, με εκδηλώσεις διαφόρων κρατών, τους ηττημένους του Β’ Παγκοσμίου πολέμου με τους νικητές του αντιφασιστικού μετώπου, το οποίον ενώνοντας σοσιαλδημοκράτες, φιλελευθέρους και κομμουνιστές οδηγήθηκε στη μεγαλειώδη νίκη του, εναντίον της μαύρης μάστιγας του φασισμού και του ναζισμού, που αιματοκύλισε τον κόσμο!

Με αυτή λοιπόν την ανιστόρητη και εκ του πονηρού θεωρία αναδύονται διάφορα ερωτήματα όπως:

• Κατά πόσο η Νέα Δημοκρατία που διατυμπανίζει ότι κρατάει ίσες αποστάσεις, ανήκει στο συνετό χώρο του Κέντρου, όταν γνωρίζουμε ότι σε τρία κρίσιμα υπουργεία έχει τους κ. Βορίδη, Γεωργιάδη, Πλεύρη με τη γνωστή διαδρομή και ιστορία να δίνουν το στίγμα τους, κάνοντας τη Νέα Δημοκρατία να μπατάρει ακροδεξιά;

• Πόσο ίσες είναι αυτές οι αποστάσεις όταν όλοι σ’ αυτή τη χώρα γνωρίζουμε ότι η ακροδεξιά αποτελεί ένα βραχίονα της δεξιάς παράταξης, ένα παρακράτος στο ρόλο συμπληρωματικού κράτους, που όταν καλείται να συνδράμει αυτό σε έκτακτες καταστάσεις, το «ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο», γίνεται πιο επίκαιρο από ποτέ!

• Τι εξίσωση αποστάσεων να υπάρχει όταν αποσιωπάται το γεγονός ότι o φασισμός όχι μόνο μισεί τη δημοκρατία, αλλά ποτέ, μα ποτέ δεν απείλησε και δεν απειλεί τα συμφέροντα της καθεστηκυϊας αστικής τάξης, όταν αντιθέτως η Αριστερά μιλάει για ελευθερία, αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου και κοινωνική δικαιοσύνη!

• Για ποια βία να μιλήσουμε όταν η κρατική βία, που όλοι μας έχουμε αποδεχθεί στο πλαίσιο των νόμων και του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, μετατοπίζεται συνεχώς σε καταχρηστικές και παράνομες αστυνομικές πρακτικές εις βάρος δημοκρατικών πολιτών, σε αντίθεση με χαϊδέματα σε ακροδεξιούς ευρισκόμενους σε αταξία φίλους, διαρρηγνύοντας έτσι την κοινωνική ειρήνη;

Είμαι σίγουρη ότι με τη συνδρομή πολλών αναγνωστών τα ερωτήματα μπορούν να πολλαπλασιαστούν, καθώς το αυγό του φιδιού που υπέθαλπε η Νέα Δημοκρατία, εάν δεν ξέφευγε με την στυγερή δολοφονία Φύσσα, θα υπήρχαν πολλοί σήμερα μέσα στη Νέα Δημοκρατία που θα μιλούσαν ακόμα για την «καλή και σοβαρή Χρυσή Αυγή» και πως θα συνεργαστούμε…

Ας βροντοφωνάξουμε λοιπόν όλοι ότι Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΤΑΙ!

Δεν υπάρχει κάποιος ενδιάμεσος χώρος μεταξύ φασισμού και αντιφασισμού για να κρατήσουμε ίσες αποστάσεις. Τελεία και παύλα.

Η Δημοκρατία έχει μέτωπο εναντίον του φασισμού και αποτελεί πατριωτικό καθήκον κάθε δημοκράτη πολίτη το ξερίζωμά του σε κάθε εκδήλωση, που αυτός πάει να σηκώσει κεφάλι.

Ο φασισμός δεν θα πεθάνει μόνος του.

Όλοι εμείς οι δημοκράτες αντιφασίστες πολίτες θα τον τσακίζουμε παντού!

H Ελένη Αυλωνίτου είναι πρώην βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ / μέλος ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία