«Μη μου πεις πως φοβάσαι έναν πεθαμένο μάγο… »
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γιάννης Χουβαρδάς φλερτάρει με τον κινηματογράφο. Παρατηρώντας και προγενέστερες δουλειές του η αγάπη του για την 7η τέχνη βρίσκει πάντα φιλόξενο έδαφος στις σκηνοθεσίες του, μόνο που αυτή τη φορά ξεπέρασε τον εαυτό του.
Σε μια παράτολμη ιδέα ο σκηνοθέτης παντρεύει την «Τρικυμία» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ με την ταινία του Όρσον Γουέλς «Η άλλη πλευρά του ανέμου». Το κείμενο υπογράφει ο ίδιος ο σκηνοθέτης κι αυτό από μόνο του ανεβάζει το βαθμό δυσκολίας, αλλά και περιέργειας για το νέο υλικό που θα προκύψει μέσα από μια ιδιοφυή σύλληψη.
Αν αναρωτιέστε τι σχέση έχει ο Όρσον Γουέλς με τον μάγο Πρόσπερο, ο διευθυντής φωτογραφίας Γκάρι Γκρέιβερ με τον Άριελ, ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ με τον Χάρη Φραγκούλη και ο Ούγγρος ηθοποιός Πίτερ Λόρε με τον Δημήτρη Πιατά, τότε πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε την Πειραιώς 260 και να αφεθείτε στη μαγεία του Γιάννη Χουβαρδά που με την Εύα Μανιδάκη κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα αληθινό κινηματογραφικό στούντιο της Cinecitta, που δεν είναι άλλο από το νησί που εξορίζεται ο Πρόσπερο μαζί με την κόρη του Μιράντα, μετά την προδοσία του αδερφού του Αντόνιο. Σε αυτό το νησί –στούντιο ο Πρόσπερο/ Όρσον Γουέλς εξελίσσεται σε σπουδαίο μάγο, δαμάζει τον ιθαγενή Κάλιμπαν/ Πίτερ Λόρε και διοργανώνει ένα πάρτι προβολής υλικού της νέας του ταινίας παγιδεύοντας όσους συνωμότησαν εναντίον του στην εταιρεία παραγωγής Σύκοραξ . Οι εχθροί του βλέποντας ένα αμοντάριστο πλάνο και περιμένοντας να τους αποκαλυφθεί εγκλωβίζονται σε μια οθόνη που τους καταπίνει, όπου παραδομένοι στις ψευδαισθήσεις τους βρίσκονται δέσμιοι της ίδια τους της ματαιοδοξίας. Νωχελικοί και αδύναμοι, σχεδόν μαγεμένοι, προσπαθούν να βρουν μια έξοδο κίνδυνου από το ίδιο τους το εγώ.
Αυτό που κατάφερε ο Γιάννης Χουβαρδάς στην πιο ολοκληρωμένη, ίσως, σκηνοθετική του δουλειά είναι να πάρει το βασικό συστατικό της τέχνης και να το εξυψώσει σε μια παράσταση που μιλά για τη μαγεία και την εξουσία. Είναι η τέχνη η απάτη της ψευδαίσθησης; Ο σκηνοθέτης είναι ένας μάγος; ένας διευθυντής ορχήστρας που καθοδηγεί ένα καλοκαρδισμένο σύνολο παρασύροντας τους θεατές και κάνοντας τους συνεργούς στην πιο έντιμη απάτη; Ο Γιάννης Χουβαρδάς δίνει τις απαντήσεις μέσα από την «Άλλη πλευρά της καταιγίδας».
Ο σκηνοθέτης ακολουθώντας την τεχνική Θέατρο εν Θεάτρω ή μάλλον της ταινίας – μέσα σε ταινία, απεικονίζει εκτενείς σεκάνς από την οδύσσεια ενός ξεπερασμένου σκηνοθέτη που επιθυμεί να βρεθεί ξανά στην πρώτη γραμμή της κινηματογραφικής πρωτοπορίας. Μιλώντας τη γλώσσα του σινεμά μπορεί να κατασκευάσει τους δικούς του αληθοφανείς κόσμους και επιβλέποντας τη διαδικασία στήνει ένα γκροτέσκο θέαμα, αυτοσχεδιάζοντας σε μια εντροπική δημιουργική ελευθερία. Σαφώς, ο σκηνοθέτης κλείνει το μάτι στο 8 ½ του Φεντερίκο Φελίνι που τον φωνάζει μαζί με τον αγαπημένο του «Μαρτσέλο» σε μια πολύ δυνατή σκηνή του Αλέξανδρου Μυλωνά, λίγο, πριν τη συμφιλίωση. Από στοιχεία μιούζικαλ με την «Ρίτα Χέιγουορθ» να τραγουδάει το λιμπρέτο από τη μπαρόκ όπερα Διδώ και Αινείας» σε ένα ατμοσφαιρικό neo-noir. Αυτή είναι «Η άλλη πλευρά της καταιγίδας».
Τα κουστούμια της Ιωάνννας Τσάμη είναι βγαλμένα από βεστιάριο του Χόλυγουντ, ως φόρος τιμής στις προσωπικότητες που ζωντανεύουν πάνω στη σκηνή. Το ίδιο ισχύει και για τη διδασκαλία κίνησης της Μαρκέλλας Μανωλιάδη πάνω στις χορογραφίες του Φωκά Ευαγγελινού. Ο Θοδωρής Οικονόμου έχει αναλάβει τις μουσικές συνθέσεις και ο Παντελής Μάκκας τον σχεδιασμό βίντεο και το μοντάζ των βιντεοσκοπημένων σκηνών, ενώ ο Σίμος Σαρκετζής βρίσκεται στην κινηματογράφηση βιντεοσκοπημένων σκηνών και στους φωτισμούς. Ο Αχιλλέας Χαρίτος σε ρόλο ψιμυθιολόγου και ο Δημήτρης Αποστολίδης στις κομμώσεις ενισχύουν την κινηματογραφική ψευδαίσθηση μεταφέροντας μας στα πραγματικά Backstage μιας ταινίας.
Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς κρατάει το βασικό ρόλο του Όρσον Γουέλς-Πρόσπερο καταφέρνοντας από την πρώτη στιγμή να βρει τη μαγική σύνδεση των δύο χαρακτήρων και να τους μετουσιώσει σε ένα νέο ήρωα που ερμηνευτικά θα καθιερωθεί. Δεν θα μπορούσε να βρεθεί αξιότερος για το ρόλο του Κάλιμπαν-Πίτερ Λόρε από τον Δημήτρη Πιατά. Κωμικά στοιχεία με δραματική αφήγηση σε ένα υπαρξιακό δίπολο. Εξαιρετικός ο Πιατάς σε αυτή την παράσταση. Συγκινητικός για ακόμη μια φορά ο Γιάννης Βογιατζής στον μονόλογο του «καλλιτέχνη».
Η Άλκηστις Πουλοπούλου ενσαρκώνει την Γκονζάλα- Ρίτα Χέιγουορθ, μια ηρωίδα που δεν υπάρχει στο πρωτότυπο έργο του Σαίξπηρ, αλλά ήταν η σύντροφος του Όρσον Γουέλς. Θεατρίνα, παιδευμένη στην εικόνα της και σε ένα διαρκές δράμα που της χαρίζει όλη την γοητεία των παλιών Stars. Ο αεικίνητος Έκτορας Λυγίζος στους ρόλους των Άριελ- Γκάρι Γκρέιβερ έχει μια αμεσότητα που δημιουργεί μέσα στο σύνολο έναν δικό του χώρο και αποδεικνύεται υποκριτικά πολύτιμος. Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης ως Στέφανο- Όλιβερ Χάρντι δεν μιμείται, δεν αναπαριστά την persona του «χοντρού», αλλά με συναίσθημα που σε αφήνει να το ανακαλύψεις πάνω στη σκηνή γίνεται η ήρεμη ερμηνευτική δύναμη.
Ο Άρης Μπαλής/ Τρινκούλο-Σταν Λόρεν, η Ελένη Μπούκλη/Μιράντα-Τζίντζερ Ρότζερς, ο Αντώνης Μυριαγκός/Σεμπαστιάνο- Τζέιμς Κάγκνεϊ, ο Δημήτρης Παπανικολάου/ Αλόνζο-Βίνσεντ Πράις, Ο Δημήτρης Πασσάς/ Φερντινάντο-Φρεντ Αστέρ και τέλος ο Χάρης Φραγκούλης/ Αντόνιο- Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ ξεχωρίζουν για την συνέπεια τους σε ρόλους πρόκληση.
Ο Γιάννης Χουβαρδάς στο έργο η «Άλλη πλευρά της καταιγίδας» βγάζει από τα σπλάχνα του δημιουργού τον φόβο της ματαίωσης γεννώντας ένα νέο είδος που συνομιλεί σε απόλυτη αρμονία με το θέατρο και τον κινηματόγραφο επισημαίνοντας την ανάγκη μιας νέας, πολυφωνικής εποχής στην τέχνη!!
