Δεκαπέντε χρόνια μετά από την εμφάνιση-ρεκόρ στην ιστορία της Ευρωλίγκας ο Τανόκα Μπίαρντ θυμάται στο Eurohoops εκείνο το ανεπανάληπτο βράδυ της 22ας Ιανουαρίου 2004 στο PalaDozza.
Θα μπορούσε να ήταν μία εμφάνιση σαν όλες τις άλλες. Δεν ήταν. Θα μπορούσε να ήταν ένα ρεκόρ που θα είχε ήδη σπάσει. Δεν έχει σπάσει.
Δεκαπέντε χρόνια, εκατοντάδες παιχνίδια και χιλιάδες εμφανίσεις παικτών μετά κι ο Τανόκα Μπίαρντ παραμένει κάτοχος της απόλυτης επίδοσης στην Ευρωλίγκα: 63 μονάδες στο σύστημα ατομικής αξιολόγησης. Εξήντα τρεις, κι ολογράφως. Η μοναδική εμφάνιση με 60+ μονάδες στο performance index rating και +8 από την αμέσως επόμενη.
Το Eurohoops τον εντόπισε στη γενέτειρά του, στο Όγκντεν της Γιούτα, και θυμήθηκε μαζί του εκείνο το ανεπανάληπτο βράδυ της 22ας Ιανουαρίου 2004 στο PalaDozza της Μπολόνια, όταν ακόμα φορούσε τη φανέλα της Ζαλγκίρις (2003-07) και προσπαθούσε να τη βοηθήσει να περάσει στο Top 16, πριν εν τέλει περάσει ο ίδιος στην αιωνιότητα.
“Θυμάμαι πως ο Big Sabas (σ.σ. Σαμπόνις) ήταν τραυματίας και χρειαζόμασταν τη νίκη για να παραμείνουμε σε θέση ισχύος” ανακάλεσε στη μνήμη του για την παραδόξως ήττα της Ζαλγκίρις από τη Skipper Μπολόνια (117-107), σε ένα παιχνίδι που έμελλε να μείνει στην ιστορία και για ακόμη έναν λόγο ως αυτό με τους περισσότερους πόντους χωρίς παράταση.
Ο ίδιος, πάντως, είχε προσπαθήσει και με το παραπάνω. Η στατιστική είχε καταγράψει 35 πόντους με 11/14 δίποντα, 13/13 ελεύθερες βολές, 19 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα, 2 κοψίματα, κανένα λάθος, 3 φάουλ κατά και 11 υπέρ σε 38:00. Όλα μαζί: 63!
“Ειλικρινά, δεν το σκέφτομαι ποτέ το ρεκόρ. Αλλά είναι ωραίο να σε θυμούνται για αυτό”.
Ναι, αλλά για πόσο ακόμα;
“Όπως κάθε ρεκόρ, θα σπάσει. Αυτός που θα το σπάσει θα χρειαστεί να συγκεντρωθεί στη μεγαλύτερη εικόνα και να τα δώσει όλα για την ομάδα του και τότε θα γίνει κι αυτό”.
Δεκαπέντε χρόνια μετά από το απόλυτο ρεκόρ στην Ευρωλίγκα και δέκα από την αποχώρηση από την ενεργό δράση το μικρόβιο του μπάσκετ παραμένει ακόμα μέσα του.
“Περισσότερο από όλα μου λείπει ο ανταγωνισμός και το συναδελφικό κλίμα με τους συμπαίκτες μου. Ήμασταν πολύ δεμένο σύνολο και με κοινό στόχο, απλώς δεν ήμασταν κατάλληλα προετοιμασμένοι για το ταξίδι μπροστά μας”.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όμως, η αγάπη για τη λιθουανική ομάδα δε λέει να σβήσει.
“Βλέπω κάποια παιχνίδια στην Ευρωλίγκα αραιά και πού. Προφανώς απολαμβάνω να βλέπω τη Ζαλγκίρις κι ιδίως τον Μπράντον Ντέιβις, βλέπω τον εαυτό μου σε αυτόν και χαίρομαι που τα πηγαίνει τόσο καλά σε αυτό το επίπεδο”.
Ο Μπράντον Ντέιβις αποτελεί ξεχωριστό παράδειγμα, αφού τα κριτήρια του “The Untouchable”, ακόμη και τόσα χρόνια μετά από τη ζωή εκτός παρκέ, στα 47 του, παραμένουν ξεχωριστά, όπως το ρεκόρ του.
“Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο Top 5 στην Ευρωλίγκα. Ακόμη κι ως παίκτης ήμουν ανέκαθεν λάτρης του αθλήματος κι απολάμβανα να βλέπω τους παίκτες να ξαφνιάζουμε ακόμη και τους ίδιους μας τους εαυτούς με όλα όσα μπορούσαμε να κάνουμε”.
Ποιος θα μπορέσει να ξαφνιάσει άπαντες με την κατάρριψη του ρεκόρ του; Ποιος ξέρει. Ίσως κανείς, ίσως όχι, ίσως τον έχει βοηθήσει ο ίδιος να φτάσει μέχρι εκεί, ίσως τον προπονεί ο ίδιος εκείνη την ημέρα.
“Ασχολούμαι ακόμα με το μπάσκετ. Βοηθάω στην εξέλιξη νεαρών παικτών και προπονώ μία ομάδα λυκείου στην πόλη μου. Κάποια στιγμή σκέφτομαι να προπονήσω επαγγελματικά σε διεθνές επίπεδο, οπότε ανυπομονώ για το επόμενο βήμα”.
Πηγή: Eurohoops
