«Οι Ενώσεις να πάρουν θέση για τη συστηματική επίθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη εναντίον της εφημερίδας. Αν με τη σιωπή σας επιτρέψετε να κανονικοποιούνται αυτές οι επιθέσεις, σε λίγο καιρό το πρόβλημα από τους κατά καιρούς εκφραστές της αντιδημοκρατικής αντίληψης της εξουσίας δεν θα το έχει το Documento, το οποίο έχει αποδείξει ότι δεν πτοείται, αλλά το σύνολο των δημοσιογράφων».
Αυτό επισήμαινε ο εκδότης και δημοσιογράφος του Documento Κώστας Βαξεβάνης σε επιστολή του προς την ΕΣΗΕΑ, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου ότι αν δεν υπάρξει η πρέπουσα αντίδραση, η κυβέρνηση δεν θα αρκεστεί στην επίθεση στην εφημερίδα, αλλά θα επεκταθεί σε όποιον δημοσιογράφο τολμάει να κάνει τη δουλειά του και να μη μένει στην απλή αναπαραγωγή των δελτίων Τύπου του Μαξίμου.
Λοιδορήθηκε, απαξιώθηκε και συκοφαντήθηκε όσο λίγοι. Οχι μόνο εκείνος, αλλά το σύνολο των δημοσιογράφων της εφημερίδας. Αυτής της εφημερίδας που ως άλλη Κασσάνδρα προειδοποιούσε στη βάση πραγματικών περιστατικών –και χαρακτηριζόταν γραφική γι’ αυτό– για την κατρακύλα του Τύπου στη χώρα και τις αντιδημοκρατικές πρακτικές της κυβέρνησης από τις πρώτες κιόλας ημέρες της θητείας της. Κανείς δεν φανταζόταν όμως ότι η κυβέρνηση της ΝΔ θα τολμούσε να κάνει διεθνή καριέρα στη λογοκρισία.
Σήμερα είναι πια εμφανές ακόμη και σε εκείνους που επέλεξαν να υποδυθούν τους τυφλούς ότι η έννοια και η ουσία της δημοκρατίας δεν συνάδουν με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, η οποία κατέστησε την Ελλάδα ρεζίλι διεθνώς, επιδεικνύοντας ακόμη μια φορά αμετροέπεια, αλαζονεία και αυταρχισμό.
Το άρθρο γνώμης του Αλεξάντερ Κλαπ που έκανε λόγο για «σήψη στην καρδιά της Ελλάδας» και δημοσιεύτηκε στους «New York Times» υπήρξε η αφορμή για τη διεθνοποίηση του γνωστού στα καθ’ ημάς κυβερνητικού μοτίβου «θάψτε, υποβαθμίστε, δολοφονήστε» τόσο για την είδηση όσο και για τον φορέα της, αφού η κυβέρνηση επέλεξε να επιτεθεί σε έναν κολοσσό των ΜΜΕ.
«Εξωφυλαρούχας», «παγκίτης», «περαστικός», «μη βραβευμένος» και «τραμπαρίφας» ήταν μερικοί από τους πιο ψύχραιμους χαρακτηρισμούς που ακούστηκαν ή γράφτηκαν εναντίον του Αλεξάντερ Κλαπ, κάποιοι από τους οποίους μάλιστα προέρχονται από τα χείλη του βουλευτή της ΝΔ και δημοσιογράφου Δημήτρη Μαρκόπουλου.
Από τη «γαλάζια» γκεμπελίστικου τύπου προπαγάνδα δεν γλίτωσε ούτε η δημοσιογράφος του Politico και πρόεδρος της Ενωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου (ΕΑΞΤ) Νεκταρία Σταμούλη, που κατηγορήθηκε ακόμη και διά στόματος του ίδιου του κυβερνητικού εκπροσώπου Γιάννη Οικονόμου ότι είναι «συριζαία» και γι’ αυτό έγραψε «ψέματα» στο ρεπορτάζ της για το σκάνδαλο των υποκλοπών, δίνοντας τον τόνο για μια χυδαία επίθεση από τα πλέον επίσημα κυβερνητικά χείλη.
Ωστόσο ο Γ. Οικονόμου έλαβε πληρωμένη απάντηση για την αήθη αυτή επίθεση κατά της δημοσιογράφου τόσο από το Politico όσο και από το προηγούμενο Μέσο στο οποίο εργαζόταν η Νεκτ. Σταμούλη, τη «Wall Street Journal». Στην υπόθεση παρενέβη άμεσα το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου (IPI), η πλατφόρμα Mapping Media Freedom, που παρακολουθεί σχετικές υποθέσεις οι οποίες θέτουν σε κίνδυνο την ελευθεροτυπία στις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και η ίδια η ΕΑΞΤ, ζητώντας από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να ανακαλέσει, όπως και έπραξε μερικώς την επόμενη ημέρα.
Την ίδια ώρα τα εγχώρια ΜΜΕ της λίστας Πέτσα, που το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι να επιβάλουν την άγνοια, να συντηρήσουν την πολιτική υποτακτικότητα στον υπαρκτό μητσοτακισμό, να ενισχύσουν τον κοινωνικό αυτοματισμό και κυρίως να εκπροσωπήσουν τους ολιγάρχες τους, χέρι χέρι με τα τρολ του διαδικτύου «εκτελούν» όποιον τολμήσει να ασκήσει κριτική στην «αγία οικογένεια» και την κυβέρνησή της.
Το ίδιο άλλωστε είχε συμβεί και με την Ολλανδή δημοσιογράφο Ινχεμποργκ Μπέχελ, στην οποία προσήψαν ακόμη και ότι εκμεταλλευόταν… έναν Αφγανό ως ερωτικό σκλάβο αποσκοπώντας στο να βγάζει βόλτα το σκυλί της. Κι αυτό επειδή τόλμησε να υποβάλει στον Κυρ. Μητσοτάκη δημοσιογραφικό ερώτημα για τις επαναπροωθήσεις.
Στο ίδιο έργο θεατές
Χωρίς καμία αιδώ η κυβέρνηση επιτίθεται ανενόχλητη κατά όποιου δημοσιογράφου τολμήσει να κάνει απλώς τη δουλειά του. Κι αυτό δεν άρχισε σήμερα. Απλώς σήμερα η «γαλάζια» αλαζονεία ξέφυγε από τα ελληνικά σύνορα και ήρθε αντιμέτωπη με δημοσιογραφικούς κολοσσούς, πιστεύοντας αφελώς ότι θα καταφέρει να λασπολογήσει κατά των «NYT» ή του Politico, με αποτέλεσμα να εκτεθεί ανεπανόρθωτα διεθνώς.
Το μοτίβο είναι επαναλαμβανόμενο και δεν αποτελεί κάτι καινούργιο. Οταν ένας δημοσιογράφος ή ένα Μέσο ασκήσει κριτική ή φέρει στο φως της δημοσιότητας τα κακώς κείμενα της κυβέρνησης τού «όλα πάνε καλά», τότε θα υποστεί τις ανάλογες συνέπειες. Αυτές δεν είναι τίποτε περισσότερο από ανήθικες και πολιτικά απαράδεκτες επιθέσεις, λες και η κυβέρνηση προσπαθεί μανιωδώς να μοιάσει στα πιο σκοτεινά καθεστώτα της ευρωπαϊκής ηπείρου, αν δεν ανήκει ήδη ανάμεσά τους.
Το Documento και οι δημοσιογράφοι του έχουν δεχτεί αλλεπάλληλες ανέντιμες και προβληματικές για την ελευθερία του Τύπου επιθέσεις από τον Κυρ. Μητσοτάκη. Διεθνείς δημοσιογραφικές οργανώσεις και οργανώσεις υπεράσπισης της ελευθερίας του Τύπου έχουν καταγγείλει κατά καιρούς τον πρωθυπουργό για τη συμπεριφορά του απέναντι στην εφημερίδα, ενώ η πρακτική του απέναντι σε αυτήν έχει συνυπολογιστεί στην έκθεση των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα (RSF) που κατατάσσει την Ελλάδα στην 108η θέση στα θέματα ελευθερίας του Τύπου. Μια έκθεση που χρησιμοποιείται ως πηγή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και συντάχθηκε από πολλούς καθηγητές πανεπιστημίου ώστε να κατοχυρώνεται η εγκυρότητά της, αλλά παρ’ όλα αυτά… δεν άρεσε στον Γ. Οικονόμου.
Επιβεβαιώνοντας την έπαρσή του, ο πρωθυπουργός εμφανιζόμενος στο Ευρωκοινοβούλιο έδειχνε περιχαρής δύο πρωτοσέλιδα ελληνικών εφημερίδων, αποδεικνύοντας έτσι και στην πράξη, κατά τον ίδιο, ότι όντως επιτρέπει την κυκλοφορία και αντιπολιτευόμενων εφημερίδων στη χώρα του.
Ο «εξωτερικός εχθρός»
Η τρομοκράτηση του λαού με τον φόβο του εξωτερικού εχθρού που επιβουλεύεται τη χώρα ήταν πάντα το αγαπημένο παραμύθι των αυταρχικών καθεστώτων.
Σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα, πίσω απ’ όλα αυτά –πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ φυσικά– «κρύβονται ξένα κέντρα που χτυπάνε τη κυβέρνηση και απεργάζονται σχέδια ανωμαλίας», δημοσιογράφοι είναι Τούρκοι πράκτορες, διασώστες προσφύγων άνθρωποι του Ερντογάν, ενώ από τα «πατριωτικά πυρά» δεν γλιτώνουν ούτε συνταγματολόγοι που τόλμησαν να ζητήσουν από τον πρωθυπουργό να αναλάβει την πολιτική ευθύνη και να παραιτηθεί ως προϊστάμενος της ΕΥΠ.
Φυσικά εδώ τον βρόμικο ρόλο αναλαμβάνουν κατά κύριο λόγο τα τρολ του διαδικτύου. Τα social media αποτελούν τον τόπο όπου… καίγονται οι σύγχρονες μάγισσες, δηλαδή οι ενοχλητικοί δημοσιογράφοι και όσοι δεν ενστερνίζονται την ακροδεξιά εθνικοπατριωτική ατζέντα.
Τα γεγονότα του Εβρου το 2020 ήταν η αφορμή για το ξεκίνημα της πατριωτικής λάσπης. Οταν έπεφταν πυροβολισμοί και τεκμηριωνόταν πέραν κάθε αμφιβολίας ότι είχαμε νεκρούς πρόσφυγες, όπως προέβλεπε το δόγμα Πλεύρη, έφταιγαν οι δημοσιογράφοι, τα επιστημονικά εργαστήρια και τα Μέσα επειδή δημοσίευαν το γεγονός.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ανταποκριτής της Deutsche Welle στην Ελλάδα Φλόριαν Σμιτς,ο οποίος με αφορμή την υπόθεση της Νεκτ. Σταμούλη έγραψε στο Twitter ότι το προσωπικό της DW «δεχόταν προτάσεις από το γραφείο του πρωθυπουργού» την περίοδο εκείνη.
Επίσης ο δημοσιογράφος Σταύρος Μαλιχούδης, που είχε καλύψει με τα ρεπορτάζ του το θέμα του προσφυγικού, βρέθηκε να παρακολουθείται από την ΕΥΠ για λόγους… εθνικής ασφάλειας. Οπως αποδείχτηκε αργότερα όμως, ο πραγματικός λόγος ήταν ότι τόλμησε να δημοσιεύσει τη ζωγραφιά ενός 12χρονου προσφυγόπουλου από την Κω στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP), αμαυρώνοντας τη λαμπερή εικόνα της Ελλάδας του Μητσοτάκη.
Ενωση που δεν προστατεύει
Μετά τον διεθνή διασυρμό της Ελλάδας και την απαράδεκτη επίθεση της κυβέρνησης σε δημοσιογράφους του διεθνούς Τύπου η ΕΣΗΕΑ εξέδωσε με εξαιρετικά μεγάλη καθυστέρηση ανακοίνωση στην οποία φαίνεται πεντακάθαρα ότι δεν σκοπεύει να… σπάσει αυγά. Χαρακτηριστικό της αποστασιοποιημένης στάσης που κρατάει είναι ότι δεν τόλμησε να αναφέρει ούτε το όνομα του κυβερνητικού εκπροσώπου Γ. Οικονόμου.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η Ενωση Συντακτών στέκεται κατώτερη των περιστάσεων. Οταν τα κυβερνητικά μαγειρεία επιτέθηκαν στις ελληνικές εφημερίδες, στο Documento, στην «Εφημερίδα των Συντακτών», την «Αυγή», αλλά και προσωπικά σε δημοσιογράφους-μέλη της δεν μίλησε. Ούτε για τη συνεχόμενη προσπάθεια συκοφάντησης και απαξίωσής τους μίλησε, όπως δεν μίλησε ούτε όταν δικαιώθηκαν για όσα έγραψαν. Ή κι αν μίλησε, όσα είπε δεν ανταποκρίνονταν στον ρόλο και στην ουσιαστική παρεμβατικότητα που οφείλει να επιδεικνύει σε τέτοιες περιστάσεις το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων. Τα ίδια συνέβησαν και με τις επιθέσεις σε βάρος του Αρη Χατζηστεφάνου, της Ινχεμποργκ Μπέχελ, του Σαράντη Μιχαλόπουλου. Οταν ο Αδωνης Γεωργιάδης επιτέθηκε στη Μαρία Αναστασοπούλου η ΕΣΗΕΑ δεν μίλησε. Οταν χαρακτήρισαν δημοσιογράφους «συμμορία» και «υπόκοσμο» δεν μίλησε.
Η ΕΣΗΕΑ παρακολουθεί άπραγη εδώ και τρία χρόνια την κυβέρνηση Μητσοτάκη να ελέγχει, να «δωροδοκεί» (λίστα Πέτσα) και να κατευθύνει την πλειονότητα των ΜΜΕ στη χώρα μας, ενώ παράλληλα μπροστά της εξελίσσονται ραδιουργίες που θυμίζουν Μεσαίωνα, με εμφανή χαρακτηριστικά απολυταρχικών καθεστώτων που στοχεύουν στη δολοφονία χαρακτήρα οποιουδήποτε τολμήσει να ασκήσει κριτική στον Κυρ. Μητσοτάκη και στους αυλικούς του.
Οι ανακοινώσεις της ένωσης, όταν υπάρχουν, είναι τόσο ήπιες που αντί για πανικό προκαλούν ένα ελαφρύ μειδίαμα στο πρόσωπο εκείνου που θεωρητικά κατακεραυνώνουν. Οσο όμως δεν υπάρχει η πρέπουσα αντίδραση τόσο το επιτελείο του Κυρ. Μητσοτάκη θα εκτοξεύει τόνους λάσπης εις βάρος εκείνων που ενοχλούν απλώς και μόνο γιατί ασκούν δημοσιογραφία.
