Συνέντευξη έδωσε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου στο Κόκκινο και την Χρυσούλα Παπαΐωάννου περιγράφοντας την αναίτια επίθεση των ΜΑΤ στη συναυλία αλληλεγγύης που έδωσε στο ΑΠΘ.
Ο ερμηνευτής χαρακτήρισε το καθεστώς Μητσοτάκη «ένα εκρηκτικό μείγμα αυταρχισμού και ηλιθιότητας» που θυμίζει χούντα.
«Δεν περίμενα ποτέ να ζήσω κάτι τέτοιο. Και δεν υπήρχαν δρόμοι διαφυγής. Όταν πλησίαζε ο κόσμος προς την κατεύθυνση που είχαν παραταχθεί τα ΜΑΤ , τους εμπόδιζαν με τα «εργαλεία» τους, αυτά τα βαθιά «ανθρώπινα», ανέφερε μεταξύ άλλων ο καλλιτέχνης.
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη Παπακωνσταντίνου στον ραδιοφωνικό σταθμό »Στο Κόκκινο»
«Έχουμε ένα εκρηκτικό μείγμα αυταρχισμού και ηλιθιότητας. Αυτά τα δύο στοιχεία τα συναντάμε σε περιόδους όπου ο αυταρχισμός φτάνει στην κορυφή, εκεί δηλαδή που συναντάει τη χούντα. Θεωρούσα ότι η χούντα είναι ότι χειρότερο έχω περάσει και τώρα προσπαθούνε και αυτοί να φτάσουν στο ίδιο επίπεδο»
«Στον χώρο υπήρχαν φοιτητές, οικογένειες με παιδιά, ηλικιωμένοι. Φοβήθηκα για τον κόσμο που προσπάθησε να διαφύγει, φοβήθηκα να μην υπάρξουν θύματα. Ο χώρος του πανεπιστημίου κανονικά είναι ανοιχτός, αλλά τον είχαν κλείσει από νωρίς τα ΜΑΤ. Όταν πήγαμε το απόγευμα να στήσουμε για την πρόβα και τους είδα στα 50 μέτρα, ανατρίχιασα. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Σπούδασα στη Θεσσαλονίκη. Δεν περίμενα ποτέ να ζήσω κάτι τέτοιο. Και δεν υπήρχαν δρόμοι διαφυγής. Όταν πλησίαζε ο κόσμος προς την κατεύθυνση που είχαν παραταχθεί τα ΜΑΤ , τους εμπόδιζαν με τα «εργαλεία» τους, αυτά τα βαθιά «ανθρώπινα»
«Οι νέοι είναι οι πιο επικίνδυνοι, οι πιο ατίθασοι, αυτοί που αναζητάνε περισσότερα πράγματα από τη ζωή, έναν καλύτερο κόσμο. Για αυτό είναι και οι πιο επικίνδυνοι για τα διάφορα συστήματα και στρέφονται εναντίον τους οι κυβερνήσεις. Θέλουν να ακυρώσουν την κοινωνικοποίηση που συμβαίνει στα πανεπιστήμιο-γιατί είναι εργαστήρια κοινωνικοποίησης και πολιτισμού. Όσοι μορφώνονται και είναι δέκτες πολιτισμού, είναι επικίνδυνοι για τα καθεστώτα. Για αυτό χτυπάνε τον πολιτισμό και παιδεία. Θέλουν αυτοί που θα βγαίνουν από τα σχολεία να είναι μονοδιάστατοι και συντηρητικοί για να μακροημερεύουν τα κόμματα τους και να είναι χρήσιμοι σαν κρεατομηχανές για τις βιομηχανίες».
