Μια ταινία του Netflix, ο ελαστικός έλεγχος της εξουσίας και οι μηχανισμοί προπαγάνδας.
Το Χόλιγουντ αριστερίζει τελευταία; Ο Τραµπ επιµελώς το είχε εντάξει στη χορεία των εχθρών του και τώρα τον εκδικείται; Το «Don’t look up» πάντως είναι πολιτική ταινία: µέσω του mass media περιγράφει τα κακώς κείµενα και τη βαριά βιοµηχανία της προπαγάνδας.
Πολιτική ταινία επειδή ξεµπροστιάζει όλα τα επικοινωνιακά φτιασίδια της εξουσίας µε τα τρικ για να αλλάξει ρότα η κοινή γνώµη. Πολιτική ταινία επειδή προβάλλει πώς οι πολιτικοί εργαλειοποιούν την επιστήµη· πώς ενσωµατώνουν Τσιόδρες και απαξιώνουν Λύτρες· πώς αδιαφορούν για κοµήτες, φονικούς ιούς και πυρηνικούς ολέθρους αν δεν αποκοµίζουν πολιτικά και προσωπικά οφέλη· πώς απαξιώνουν τα «πληβειακά» πανεπιστήµια και αποθεώνουν την «αριστεία» της Ivy League καθώς η ελίτ βγάζει τους ηγέτες· πώς τοποθετούν κοµµατικούς φίλους χωρίς προσόντα σε θέσεις ευθύνης ή πως πιστοί στον νεποτισµό προωθούν γιους, θυγατέρες και λοιπούς στενούς συγγενείς. Πολιτική ταινία για τη σχέση διαπλοκής µε το οικονοµικό και µιντιακό κατεστηµένο. Για τη στάση υποταγής απέναντι στον techno-freak «γκουρού» της αγοράς που έχει δική του ανάγνωση και λύση στο «πρόβληµα» και την επιβάλλει ακριβώς επειδή έχει τρισεκατοµµύρια. Για τη δράκα των υπερπλουσίων που µετράνε τα άστρα επειδή εκτιµούν ότι µπορούν να δραπετεύσουν από αυτό τον πλανήτη έτσι όπως τον έχουν κάνει.
Είναι πολιτική ταινία καθώς αντιλαµβάνεται ότι θα υπάρξουν εξεγέρσεις οι οποίες είναι «τυφλές» χωρίς να τις στηλιτεύει. Απουσιάζει βέβαια η λύση, αλλά στόχος της ταινίας είναι να καταγράψει το πρόβληµα. Το ζούµε όλοι. Με την επίδραση των ειδήσεων σε επίπεδο κουτσοµπολιού, µε θηριώδεις προπαγανδιστικούς µηχανισµούς, µε ρεπόρτερ που κάνουν πίσω µόλις δουν το καµπανάκι από τους διαδρόµους της εξουσίας, µε τους influencers να δίνουν το στήριγµα στους αρµούς της εξουσίας. Μαζί µε τις µυστικές υπηρεσίες.
Ζούµε µια δυστοπία και ο έλεγχος της εξουσίας περνά από δεκάδες φίλτρα για να µείνει άθικτη. Αυτό περιγράφεται στην ταινία και το τραγικό είναι ότι µπορεί να το δει κανείς σε πολλές χώρες· στις ΗΠΑ του Τραµπ αλλά και στη σηµερινή Ελλάδα η εύκολη λύση είναι η πόλωση για να διασωθεί ο κυβερνήτης και στις µυλόπετρές της πέφτουν επιστήµονες, διαφορετικές απόψεις και πρόσωπα που αδυνατούν να πιστέψουν ότι υπάρχουν υπερήρωες, προφήτες και σωτήρες.
Γιατί από το Χόλιγουντ τέτοια ταινία τώρα; Ιδωµεν. Συνοµιλεί πάντως µε τη γλώσσα του Χόλιγουντ µε ένα ευρύτερο κοινό. Λύσεις; Το Χόλιγουντ ποτέ δεν τις δίνει, ας τις ψάξουµε. Αλλωστε όταν από τον όλεθρο αφανίζονται οι «καλοί» ο κακός «προσωπάρχης» της εξουσίας σώζεται σαν τις κατσαρίδες και –αλληγορικά– ψάχνει να βρει τη µήτρα της προπαγάνδας που τον γέννησε.
