Ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης, γνωστός για τους αγώνες του ενάντια στη Χρυσή Αυγή και το φασισμό, με ανάρτηση του στο Facebook καλεί την κυβέρνηση να πάρει ουσιαστικά μέτρα για την πανδημία και να αποσύρει το lockdown, που κουρελιάζεται κάθε βράδυ από χιλιάδες πολίτες.
Στην ανάρτηση του σημειώνει τα εξής:
Αναθυμιάσεις ενός άταφου σαπισμένου πτώματος (Για τα υπαίθρια πάρτυ και το lock-down)
Η κατάληξη της πρότασης του Γκράμσι για την κρίση («το παλιό πεθαίνει, το καινούργιο δεν μπορεί να γεννηθεί») έχει μεταφραστεί από τα Ιταλικά με τη γνωστή μας φράση για την «εποχή των τεράτων». Είναι μια μάλλον δημιουργική μετάφραση. Στο ιταλικό πρωτότυπο ο επαναστάτης από τη Σαρδηνία μιλάει για «νοσηρά φαινόμενα», «fenomeni morbosi», που εμφανίζονται στο μεσοβασίλειο της κρίσης. Αυτή ακριβώς η περιγραφή απεικονίζει την κατάσταση με το άταφο, πλην όμως νεκρό, lock-down της κυβερνητικής πολιτικής για την πανδημία.
Ας είμαστε ειλικρινείς: απαγόρευση κυκλοφορίας πλέον δεν υπάρχει. Τα νυχτερινά πάρτυ σε ανοιχτούς χώρους όλης της Αθήνας είναι η απόδειξη (όχι ότι χρειαζόταν…) ότι μετά τη Νέα Σμύρνη η κυβέρνηση απέσυρε την αστυνομία από τους ελέγχους στις πλατείες. Μάταια διαμαρτύρονται οι κάτοικοι που δεν μπορούν να κοιμηθούν: η Αστυνομία – μας λέει η κυβέρνηση και μας το λέει στα μούτρα μας – δεν είναι ένας μηχανισμός εξασφάλισης των αναγκών της κοινωνίας, όπως αποτυπώνονται στον νόμο. Η Αστυνομία είναι ένα πολιτικό σώμα καταστολής. Παίρνει πολιτικές εντολές από την εκάστοτε κυβέρνηση. Και κατά βάση δέρνει. Αν θέλετε μηχανισμό που να εξασφαλίζει την ώρα κοινής ησυχίας, ψάξτε αλλού, πάντως όχι στην αστυνομία. Ας το θυμηθούμε αυτό την επόμενη φορά που θα ακούσουμε για ανάγκες αυξημένης χρηματοδότησης της αστυνόμευσης.
Αντί λοιπόν να βγει η κυβέρνηση και να πει καθαρά ότι το lock-down έχει τελειώσει, εξακολουθεί να κρατάει εν ισχύ έναν νόμο που κουρελιάζεται κάθε βράδυ από χιλιάδες πολίτες του. Για να σώσει ο Μητσοτάκης το κύρος του, για να μην τσαλακωθεί το πρόσωπο του Χρυσοχοϊδη και του Χαρδαλιά, εξακολουθούν τα sms και η νυχτερινή απαγόρευση, παγιώνοντας την πεποίθηση στους πολίτες αυτής της χώρας ότι οι νόμοι είναι για το θεαθήναι.
Τι πρέπει να γίνει: Ας καταργήσει τώρα η κυβέρνηση το sms και τη νυχτερινή απαγόρευση.
Ας πάρει εκείνα τα στοχευμένα μέτρα που χρειάζονται για την αντιμετώπιση της πανδημίας, είναι πλέον πασίγνωστα, αντί να ετοιμάζει ανέμελα το καλωσόρισμα του τουριστικού κύματος. Τα τελευταία στοιχεία (βλ. για παράδειγμα την τελευταία μελέτη στο Lancet) επιβεβαιώνουν αυτό που από ένα σημείο και πέρα ξέραμε, ότι δηλαδή ο ιός μεταδίδεται κατά βάση αερογενώς, όχι από επιφάνειες (τζάμπα τα δις για τα μαντηλάκια και τα αντισηπτικά) και όχι τόσο από σταγονίδια σάλιου. Αυτό σημαίνει ότι η βασική πηγή διάδοσης είναι οι κλειστοί χώροι και τα βασικά όπλα κατά του ιού είναι η αποφυγή συνωστισμού στους κλειστούς χώρους, ο καλός εξαερισμός, οι μάσκες, κλπ. Πέραν φυσικά από την αυτονόητη ανάγκη ενός καλού δημόσιου συστήματος υγείας, από την πρωτοβάθμια φροντίδα μέχρι τα νοσοκομεία, με πολύ προσωπικό και πόρους.
Τι δεν πρέπει να γίνει: Ας μην αφήσουμε τις εικόνες των πάρτυ στις πλατείες να νεκραναστήσουν την μακαρίτισσα «ατομική ευθύνη» και να ξεσηκώσουν κραυγές για το «πού είναι το κράτος;». Αυτό που βλέπουν από τα παράθυρά τους οι κάτοικοι της Κυψέλης που δεν μπορούν να κοιμηθούν δεν είναι το «λίγο», αλλά το «πολύ κράτος»: το κράτος της εξάμηνης καραντίνας, της ανορθολογικής απαγόρευσης κυκλοφορίας, της καταστολής της επιθυμίας για ζωή που καταλήγει στη μετατροπή δημόσιων χώρων σε υπαίθρια κλαμπ. Ας μην δημιουργήσουμε τις συνθήκες για νέες αστυνομικές επιχειρήσεις που θα γεννήσουν μια νέα κατασταλτική όξυνση: τα βέλη πρέπει να στοχεύουν την κυβέρνηση και την αποτυχημένη πολιτική της.
Είναι ευθύνη της κυβέρνησης που η διαχείρισή της δημιουργεί ταυτόχρονα θλιβερές εικόνες από καθημερινές εκατόμβες νεκρών και από υπαίθρια πάρτυ χαρμανιασμένων νεολαίων (ας σεβαστούν επιτέλους τη νοημοσύνη μας και ας μην μας πούνε ότι είναι αντιεξουσιαστές). Είναι ευθύνη της κυβέρνησης να μην μετατρέψει τις αναθυμιάσεις της πολιτικής της σε νέο γύρο κανιβαλισμού της μιας ηλικιακής γενιάς κατά της άλλης. Αν δεν μπορεί, ας παραιτηθεί.
