«Επαγγελματία απατεώνα» χαρακτήρισε ο Θανάσης Καμπαγιάννης τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με αφορμή το νέο βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά με τίτλο «Μια καριέρα-Η πολιτική διαδρομή του Κυριάκου Μητσοτάκη».
Ο γνωστός δικηγόρος με ανάρτησή του στο Facebook αποκαλεί συγκεκριμένα απατεώνα τον Μητσοτάκη και ισχυρίζεται πως τα περισσότερα που αναφέρονται στην πολιτική βιογραφία που αφορά τα έργα και τις ημέρες του μέχρι το 2019, όταν και εκλέχθηκε πρωθυπουργός είναι ψευδή.
Αναλυτικά η ανάρτησή του Θανάση Καμπαγιάννη:
«Κυριάκος Μητσοτάκης: Η καριέρα ενός επαγγελματία απατεώνα
Όπως θα έχετε δει, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, απευθυνόμενος στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ και ενθυμούμενος προφανώς την ιδιότητά του ως παλιού μέλους της, αποκάλεσε τον φοιτητή Γιάννη Ντουσάκη που χτυπήθηκε βάναυσα από τα ΜΑΤ σε δύο διαφορετικά περιστατικά στο ΑΠΘ “επαγγελματία τραυματία”.
Δεν πρόκειται για μια τυχαία αναφορά εκτός κειμένου – ο Μητσοτάκης δεν μπορεί εξάλλου να μιλήσει εκτός κειμένου χωρίς να τροφοδοτήσει το Luben με κάποιο νέο σπαρταριστό βίντεο. Πρόκειται για ένα συνειδητό κλείσιμο του ματιού στην ακροδεξιά που θέλει επιτέλους να μπει ένα τέλος στις καταγγελίες της βίας (φασιστικής, ρατσιστικής, αστυνομικής, έμφυλης ή άλλης) από “επαγγελματίες θύματα”, μιας και στο ιδεολογικό της σύμπαν τέτοια βία δεν υπάρχει. Όλα αυτά είναι εφευρήματα της αριστεράς.
Ωστόσο, πρόκειται και για κάτι παραπάνω, συνδεόμενο με την ίδια την πολιτική διαδρομή του νυν πρωθυπουργού.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ως δευτέρα φύση τη συνήθεια να υποδύεται κάτι που δεν είναι.
Διαβάζοντας το βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες (Μια καριέρα, Η πολιτική διαδρομή του Κυριάκου Μητσοτάκη, εκδόσεις Νήσος), εκπλήσσεται κανείς από το πόσο μόνιμο και διαρκές είναι αυτό το μοτίβο:
– Ένας άνθρωπος που υποδύεται τον “πολιτικό εξόριστο”, επειδή μεγάλωσε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο Παρίσι, κάτω από τις φτερούγες του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
– Ένας άνθρωπος που μορφώθηκε στα μεγαλύτερα αγγλόφωνα ιδιωτικά πανεπιστήμια, μέσα σε μια προστατευμένη γυάλα μιας πολιτικής δυναστείας, που του εξασφάλιζε την εύνοια ακόμα και του αμερικανού πλανητάρχη, υποδυόμενος ότι δεν ανήκει στην ελίτ και δεν ευνοήθηκε από την οικογενειοκρατία.»
