Στον περίβολο ενός επαρχιακού νοσοκομείου υπάρχει μία μικρή πτέρυγα για τους ψυχικά αρρώστους , ο θάλαμος Νο6.
Εκεί , δύο ψυχές θα βρεθούν , θα αγαπηθούν και θα αναρωτηθούν :
Μα γιατί οι άνθρωποι στην Αγάπη να μην ανταποδίδουν και αυτοί με Αγάπη ;
Μα γιατί στην Αλήθεια να απαντούν με Ψέμα ; ”
Μα ποιος κρίνει ποιος είναι «φυσιολογικός» και ποιος όχι ;
Μα γιατί άνθρωποι ζουν στο περιθώριο , δίχως αγάπη και αποδοχή ;
Μα πώς γίνεται, να κλείνουμε τα αυτιά μας στον ξεριζωμό τόσων ανθρώπων ;
Μα πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να θεωρείται «λαθραίος» ;
Μα πώς γίνεται οι «νοικοκυραίοι», τα «καλά παιδιά », οι «σωστοί σύζυγοι» να δολοφονούν ;
Μα πόσες αδερφές μας θα δούμε ακόμα χτυπημένες , κακοποιημένες , δολοφονημένες ;
Μα πόση βία θα ανεχτούμε ακόμα στους δρόμους της πόλης μας ;
Μα γιατί οι άνθρωποι δεν ζουν σε αρμονία με την φύση ;
Μα πώς γίνεται η δικαιοσύνη να είναι τόσο τυφλή ;
Μα πώς χάθηκε η ποίηση και η ομορφιά από τη ζωή μας ;
… και κάπως έτσι , μέσα σε αυτήν την μικρή πτέρυγα για ψυχικά ασθενείς, ανθίζει ένας φωτεινός μικρόκοσμος , ανάβει ένα φαναράκι.
Ο Κώστας Γάκης εμπιστεύεται το εκπληκτικό διήγημα του Άντον Τσέχωφ «θάλαμος Νο 6» στην φωνή της Νατάσας Φαίης Κοσμιδου η οποία το φέρνει στο σήμερα , το ζωντανεύει και μας μιλάει κοιτώντας μας στα μάτια για όλα όσα μας πονάνε.
Μέσα από μία χιπ χοπ αισθητική , γεμάτη μουσική δημιουργείται έτσι μία παράσταση – ποιητικό κολλάζ που φωνάζει : Μην ξεχνάς !
Ένα έργο για τον άνθρωπο που μέσα σε αυτήν την βαρβαρότητα , μέσα σε αυτόν τον άγριο κόσμο , αυτός συνεχίζει να παλεύει, να ονειρεύεται , να τραγουδάει την αλήθεια με τρυφερότητα.
Ένας ύμνος στην μητρική αγάπη , που θα σώσει τον κόσμο.
Σκηνοθεσία , Διασκευή, Κείμενα : Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου
Επιμέλεια σκηνοθεσίας και video art : Κώστας Γάκης
Μουσική : Κώστας Γάκης και Έρη Μανουρά
Παίζουν : Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου , Ιωάννα Παπακωνσταντίνου
Χορός : Σίλια Καλφοπούλου
Live μουσική : Μαρία Μιχαλάκα
Βοηθός σκηνοθέτη : Χριστίνα Πολίτου
Φωτογραφίες : Γιώτα Εφρεμίδου
