Εναν αιώνα μετά τη διαπίστωση του Γκράμσι ότι μεταξύ θνήσκοντος και ανατέλλοντος κόσμου γεννιούνται τέρατα, η ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη. Η μακρονική Γαλλία επιβεβαιώνει τον μαρξιστικό ορισμό για τη δικτατορία της αστικής τάξης, καθώς χλεύασε το αριστερό εκλογικό αποτέλεσμα και έκανε απόλυτο ρυθμιστή την ακροδεξιά για να μη διαταραχθούν οι «μεταρρυθμίσεις»-φωτιά στο ασφαλιστικό.
Στην Ιταλία η δήθεν αντισυστημική νοσταλγός του Μουσολίνι κυβερνά συστημικότατα, με τη συντηρητική Ευρώπη να σπεύδει για μια σέλφι μαζί της. Στη Γερμανία το ακροδεξιό AfD και το νεοπαγές σχήμα της Ζάρα Βάγκενκνεχτ που προήλθε από την Αριστερά κοπιάρουν μεταναστευτικούς φραγμούς των νεοναζί του ’60. Στο γηραιό Ηνωμένο Βασίλειο χύθηκε ποτάμι μίσους σε αντιμεταναστευτικό πογκρόμ από συμμορίες απελπισμένων ανέργων. Η Ελλάδα «της αριστερής παρένθεσης» θα ξεφύγει;
Θ.Κ.
