Ενα χρόνο μετά το δυστύχημα που συγκλόνισε την Ελλάδα ξεδιπλώνουμε το χρονικό της μεθοδευμένης συγκάλυψης του εγκλήματος την ώρα που το παλλαϊκό αίτημα για απονομή δικαιοσύνης έχει αφεθεί στα χέρια των συγγενών των 57 θυμάτων
Ξημερώνει μαύρη επέτειος. Οχι μόνο για τους συγγενείς των νεκρών, όχι μόνο για τους επιζώντες οι οποίοι ζουν ξανά και ξανά τον ίδιο εφιάλτη, αλλά για ολόκληρη την κοινωνία που κατά τύχη δεν επέβαινε στο δρομολόγιο του θανάτου. Η κοινωνική δικαιοσύνη έχει αφεθεί στα χέρια μιας μάνας και μιας χούφτας ανθρώπων που αναγκάστηκαν να υπερβούν εαυτούς και να γίνουν για λίγο νομικοί, εισαγγελείς, ανακριτές, πραγματογνώμονες, μηχανικοί. Μόνο έτσι μπορούν να δικαιώσουν τους 57 νεκρούς εκ των οποίων η μία είναι αγνοούμενη των Τεμπών και να διεκδικήσουν τα αυτονόητα που θα έπρεπε να τους παρέχει το κράτος δικαίου.
Οι κατάφωρες παραλείψεις των δικαστικών λειτουργών και φυσικά της κυβέρνησης που κόπτεται να ξελασπώσει τους ιθύνοντες και τους ηθικούς αυτουργούς δεν άφησαν κανένα περιθώριο επιλογής. Την ίδια ώρα η κοινωνία βοά, αλλά οι σχεδόν 700.000 υπογραφές πολιτών στο ψήφισμα της Μαρίας Καρυστιανού μοιάζουν φωνή βοώντος εν τη ερήμω για την ανάλγητη κυβέρνηση Μητσοτάκη, που απροκάλυπτα συγκαλύπτει το μεγαλύτερο έγκλημα που γνώρισε η κοινωνία μας μετά τη μεταπολίτευση.
Δείτε επίσης: Τέμπη: 625.000 έχουν υπογράψει το ψήφισμα της Μαρίας Καρυστιανού – Πώς μπορείτε να υπογράψετε
Τα βήματα της συγκάλυψης
Το έγκλημα προδιαγεγραμμένο, όπως άλλωστε και η συγκάλυψη.
Δείτε επίσης: Βουλή: Υπόνοιες Κόκκαλη για προσπάθεια να «κρύψει» η ΝΔ τη δικογραφία για τα Τέμπη
Σημείο 0: Το έγκλημα ξεκινά προτού καν οι 57 νεκροί ανέβουν στο μοιραίο βαγόνι στις 28 Φλεβάρη. Το υπουργείο Μεταφορών, η Hellenic Train, ο ΟΣΕ και η ΡΑΣ γνώριζαν ότι ο σιδηρόδρομος δεν ήταν ασφαλής αλλά επέτρεπαν να κινείται. Γνώριζαν πως δεν έχουν θεσπιστεί οι επιβεβλημένοι από την ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία εθνικοί κανόνες ασφαλείας, πως ουσιαστικά δεν λειτουργούσε κανένα μηχανολογικό μέσο για να αποτρέπει τις συνέπειες του ανθρώπινου σφάλματος σε ό,τι αφορά την ασφάλεια των επιβατών, πως τίποτε δεν είχε συντηρηθεί και ότι επιβαλλόταν να σταματήσει η κυκλοφορία τουλάχιστον των επιβατικών τρένων μέχρι να αποκατασταθούν τα συστήματα. Αυτά και μόνο τα δεδομένα συνιστούν τις προϋποθέσεις για να καταλογιστούν η κακουργηματική διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών αλλά και η ανθρωποκτονία από ενδεχόμενο δόλο για το έγκλημα που διαπράχθηκε.
Σημείο 1: Δεν περνά ούτε μία εβδομάδα από τη σύγκρουση των δύο τρένων και έρχεται η κορυφαία και απροσχημάτιστη κατάλυση κάθε έννοιας νομιμότητας και εγγυήσεων του κράτος δικαίου, που υλοποιήθηκε με την αυθαίρετη παρέμβαση στον χώρο της τραγωδίας. Ολο το πεδίο αλλοιώνεται και καταστρέφονται κρίσιμα στοιχεία. Αναιρούνται άρθρα του συντάγματος που αφορούν τη διάκριση των εξουσιών και την ανεξάρτητη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Κάποιοι πήραν τον νόμο στα χέρια τους γιατί ίσχυσε η λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Ο χώρος μπαζώθηκε, αφού τα ευρήματα και τα κατάλοιπα της σύγκρουσης, μαζί με λείψανα των επιβατών, μεταφέρθηκαν σε άγνωστους ακόμη και σήμερα χώρους, αλλά κανείς δεν ομολογεί ενώπιον των αρχών ποιος έδωσε την εντολή και γιατί. Ο ένας ρίχνει στον άλλο το μπαλάκι των ευθυνών, ακολουθώντας το γνωστό μοτίβο «δεν ξέρω, δεν απαντώ, ακολουθούσα εντολές».
Σημείο 2: Φροντίζουν να μη δοθεί απάντηση για τη φωτιά και την τεράστια έκρηξη που προκάλεσε χημικά εγκαύματα ακόμη και σε πυροσβέστες και απανθράκωσε 30 ανθρώπους. Δεν ορίζεται ποτέ πραγματογνώμονας, δηλαδή κατάλληλης ειδικότητας χημικός μηχανικός, είτε με εντολή της τροχαίας είτε με εντολή δικαστικών λειτουργών, ώστε να αποφανθεί για το τι πραγματικά συνέβη. Δεν τίθεται κανένα ερώτημα στους ορισθέντες πραγματογνώμονες για τη φωτιά και πώς προήλθε, ενώ δεν υπήρξε ποτέ καμία εύλογη εξήγηση. Εν ολίγοις, για κάτι που θα έπρεπε να είναι κορυφαίο θέμα έρευνας δεν υπάρχει καν ερώτηση που να απευθύνεται σε αρμόδιο πραγματογνώμονα στη δικογραφία.
Σημείο 3: Το Γενικό Χημείο του Κράτους (ΓΧΚ) 29 μέρες μετά αποφασίζει να πάρει δείγματα από το σημείο της τραγωδίας, σημειώνοντας αδικαιολόγητο ρεκόρ καθυστέρησης. Υπάρχουν περίεργες ουσίες οι οποίες βρίσκονται στα ρούχα θυμάτων και έπειτα από έξι μήνες. Ούτε το ΓΧΚ αλλά ούτε κάποιος πραγματογνώμονας αξιολογεί αυτές τις ουσίες, αφού δεν έχει οριστεί κανείς από τις δικαστικές αρχές, παρότι το ξυλόλιο, το τουλουόλιο και τα άλλα στοιχεία που χρησιμοποιούνται για τη νόθευση καυσίμων βρίσκονται στην αναφορά. Επιπλέον υπάρχει και μια αναρμόδια εκτίμηση του ΓΧΚ γύρω από τα έλαια σιλικόνης, την οποία υιοθετούν στην αναφορά τους η πυροσβεστική και οι πραγματογνώμονες, ενώ ουσιαστικά, τουλάχιστον οι δεύτεροι, δεν έχουν ερωτηθεί και οι υπογράφοντες από πλευράς της πυροσβεστικής δεν έχουν εκ των πραγμάτων την επιστημονική γνώση να την αξιολογήσουν.
Σημείο 4: Οι νόμιμοι εκπρόσωποι της Hellenic Train, της ΡΑΣ, της ΕΡΓΟΣΕ και του ΟΣΕ καλούνται με τεράστια καθυστέρηση. Ετσι περνάνε μήνες μέχρι να απολογηθούν και τελικά να τους αποδοθούν κατηγορίες.
Σημείο 5: Στο έλεος του Θεού η ασφάλεια στον σιδηρόδρομο και μετά τα Τέμπη, αφού συνεχίζουμε να μην έχουμε εθνικούς κανόνες ασφάλειας ενώ το άρθρο 60 του ν. 4632/2019 αναφέρει ρητά πως ιδίως έπειτα από δυστύχημα θα πρέπει να θεσπιστούν επικαιροποιημένοι, δηλαδή νέοι εθνικοί κανόνες.
Σημείο 6: Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποφεύγοντας να καλέσει μάρτυρες-κλειδιά, χωρίς να περιμένει τη διαβίβαση της δικογραφίας, κάνοντας εγκληματικές και εξόφθαλμες παραλείψεις, «μπαζώνει» και την εξεταστική επιτροπή της Βουλής για να τελειώνει μια ώρα αρχύτερα με τους συγγενείς των νεκρών και την απαίτηση σύσσωμης της ελληνικής κοινωνίας να μάθει την αλήθεια.
Η ψευδορκία Καραμανλή και ο ενδεχόμενος δόλος
Σημείο 1: Ο Κωνσταντίνος Αχ. Καραμανλής είπε ενώπιον της Βουλής: «Η Ευρωπαία εισαγγελέας […] δεν συζητάει για αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της σύμβασης 717 και τα Τέμπη. Δεν υπάρχει η λέξη Τέμπη μέσα στα πορίσματα και σε αυτές τις δικογραφίες που έστειλε η Ευρωπαία εισαγγελέας στη Βουλή». Ωστόσο η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία αναφέρει μεταξύ άλλων: «Οι πολυετείς παρατάσεις στην ολοκλήρωση του έργου της Σύμβασης 717/14 […] συνδέονται άμεσα αιτιωδώς με την επέλευση του δυστυχήματος, αφού εάν η σύμβαση 717 είχε εγκαίρως και στα αρχικά συμβατικά πλαίσια ολοκληρωθεί και είχαν παραδοθεί και λειτουργούσαν τα σχετικά συστήματα ασφαλείας-ελέγχου της σιδηροδρομικής κυκλοφορίας, θα αποφευγόταν μετά βεβαιότητας η επέλευση του δυστυχήματος».
Συνδέει λοιπόν ξεκάθαρα την ασφάλεια στα τρένα με την ολοκλήρωση της 717 και επίσης λέει ότι τα δυστυχήματα που είχαν σημειωθεί ως τότε δεν θα είχαν συμβεί (όπως αυτό στο Αδενδρο). Επομένως η Ευρωπαία εισαγγελέας περιγράφει τα επερχόμενα με τα Τέμπη, συνδέοντας ξεκάθαρα την ασφάλεια με την ολοκλήρωση της 717.
Σημείο 2: Ο K. Καραμανλής διαστρεβλώνει την αλληλογραφία που είχε με την αρμόδια υπηρεσία της ΕΕ για τους σιδηροδρόμους (ERA) και υποπίπτει σε δύο ψεύδη. Αρχικά ενώπιον της εξεταστικής της Βουλής λέει: «Ο ERA είπε ότι οι κανονισμοί ασφαλείας που έχουμε είναι επαρκείς», ενώ στην ερώτηση του βουλευτή Βασίλη Κόκκαλη αν θέσπισαν εθνικούς κανόνες και αν ναι ποιους, απαντά: «Ο ERA μας ενημέρωσε ότι δεν είναι σκόπιμη η αλλαγή των κανονισμών ασφαλείας οι οποίοι ήδη υπήρχαν».
Τι πραγματικά ισχύει: όπως προκύπτει από την αλληλογραφία που έχει το Documento στη διάθεσή του, ο ERA επί της ουσίας λέει πως η ελληνική πλευρά δεν ακολουθεί τους κανόνες και τις προδιαγραφές του νόμου, αφού για να γνωμοδοτήσει χρειάζεται να υπάρχει υπουργική απόφαση. Ακόμη καθιστά σαφές ότι ο κανονισμός κυκλοφορίας είναι άλλο πράγμα. Είναι η ρύθμιση της κυκλοφορίας επί της γραμμής. Δεν είναι εθνικοί κανόνες.
Ο Κ. Καραμανλής παραπλανητικά δεν αναφέρει πως ο ERA στην πραγματικότητα προβάλλει ξανά και ξανά τις ίδιες αντιρρήσεις, εφόσον η ελληνική πλευρά δεν στέλνει ολοκληρωμένα νομοθετήματα όπως οφείλει. Υπάρχει δηλαδή ένα πινγκ πονγκ αλληλογραφίας μεταξύ υπουργείου Υποδομών και ERA το οποίο επ’ ουδενί καταλήγει σε όσα ισχυρίζεται ο Κ. Καραμανλής.
Σημείο 3: Κρατώντας αδιανόητη στάση ο Κ. Καραμανλής αρνείται την ευθύνη που είχε ως υπουργός και την επιρρίπτει στη ΡΑΣ, η οποία παρεμπιπτόντως είναι ελεγκτική αρχή και δεν ασκεί πολιτική. Ο ίδιος ο νόμος έρχεται να τον διαψεύσει. Παραθέτουμε αποσπασματικά το άρθρο νόμου που προσδιορίζει την αποστολή του υπουργού: «α. Ο στρατηγικός σχεδιασμός και η υλοποίηση των έργων Υποδομής της χώρας. β. Η χάραξη και εφαρμογή εθνικής πολιτικής και η δημιουργία κατάλληλου θεσμικού πλαισίου, σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, για την ανάπτυξη μεταφορικών και συγκοινωνιακών υπηρεσιών υψηλής ποιότητας, σε συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού. […] ε. Η χάραξη και εφαρμογή ολοκληρωμένης εθνικής πολιτικής για την προαγωγή της οδικής ασφάλειας και της ασφαλούς μετακίνησης, μέσα από συντονισμένες δράσεις και παρεμβάσεις ευρείας κλίμακας. στ. Η προαγωγή της ασφάλειας στις υποδομές και μεταφορές».
Σημείο 4: Το γεγονός ότι ο ανακριτής για τα Τέμπη έχει ήδη ζητήσει από τη 18η ανακρίτρια που χειρίζεται το σκέλος της υπόθεσης που αφορά την 717 να συσχετίσει τη δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας μάς λέει πως έχει ήδη καταλήξει για τη συνάφεια.
Ο Γιώργος Ηλιόπουλος, νομικός και πατέρας επιζώντα, εξηγεί στο Documento ότι «η συστηματική απόκριση και διαστρέβλωση της αλήθειας από τον Καραμανλή κατά την κατάθεσή του ενώπιον της εξεταστικής δεν αποκαλύπτει απλώς την πρόδηλη συνείδηση ενοχής του, αλλά και στοιχειοθετεί νομικά τον ενδεχόμενο δόλο του για τις ανθρωποκτονίες που διαπράχθηκαν.
Ειδικότερα επιβεβαιώνει την πρόθεση να δημιουργηθεί, ακόμη και με αναληθείς δηλώσεις ενώπιον του κοινοβουλίου (ενδεικτικά 20.2.2023, οκτώ ημέρες πριν από το τραγικό συμβάν: “Διασφαλίζουμε την ασφάλεια…”), η επίπλαστη εικόνα “κανονικότητας” σε ό,τι αφορά την ασφάλεια στον σιδηρόδρομο.
Αυτή η απατηλή εντύπωση ο ίδιος μαζί με άλλους συνυπαίτιους πέτυχαν να δημιουργηθεί κατά παραπλάνηση του κοινού και αρμόδιων αρχών, πριν από το έγκλημα. Υπήρχε βέβαια ως προς αυτό πρόδηλη σκοπιμότητα, δηλαδή να συνεχίζονται οι σε βάρος του δημοσίου και της ΕΕ παράνομες συναλλαγές που αποκαλύπτει η έρευνα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας.
Επιπλέον να διατηρούνται σε κρίσιμες θέσεις εξουσίας ο ίδιος και οι περί αυτόν, ενώ θα έπρεπε προ πολλού να έχουν αποπεμφθεί εάν αποκαλυπτόταν η αλήθεια, δηλαδή ότι με ευθύνη τους είχε απογυμνωθεί ο σιδηρόδρομος από κάθε ασφαλιστική δικλίδα που μπορούσε να εγγυηθεί τη ζωή των επιβατών σε περίπτωση ανθρώπινου σφάλματος. Είχε πάψει να υφίσταται από την αρχή της θητείας του και το γνώριζε με κάθε βεβαιότητα.
Επομένως πληρούνται πλήρως οι προϋποθέσεις κατά τη νομολογία τόσο του απώτερου κινήτρου όσο και της γνώσης και παραδοχής να τεθεί σε άμεσο κίνδυνο απώλειας το έννομο αγαθό της ζωής των επιβατών στον σιδηρόδρομο».
Η προπαγάνδα Μητσοτάκη και οι εξοργιστικές δηλώσεις
Ολο αυτό τον καιρό παρακολουθούμε άναυδοι τις εξοργιστικές δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης και δικών της δημοσιογράφων, οι οποίοι δεν χάνουν ευκαιρία να προσβάλλουν τη μνήμη των νεκρών των Τεμπών. Ενσυναίσθηση και σεβασμός δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιό τους.
Κ. Αχ. Καραμανλής
(δέκα μέρες πριν από το έγκλημα)
«Δεν υπάρχει πρόβλημα ασφαλείας στα τρένα»
Αρης Πορτοσάλτε
(τέσσερις ημέρες μετά το έγκλημα)
«Η θυσία στα Τέμπη έπρεπε να γίνει για να φτιαχτεί ο σιδηρόδρομος»
Αδωνης Γεωργιάδης
(επτά μέρες μετά το έγκλημα)
«Αν έλεγε ο Καραμανλής ότι τα τρένα έχουν πρόβλημα, δεν θα έμπαινε κανείς»
Νίκος Ρωμανός
(δέκα ημέρες μετά το έγκλημα)
«Βαρεθήκαμε να λέμε συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων»
Κυρ. Μητσοτάκης
(18 ημέρες μετά το έγκλημα)
Βαφτίζει «θυσία» τον θάνατο των 57 ανθρώπων στα Τέμπη
Αδ. Γεωργιάδης
(οκτώ μήνες μετά το έγκλημα)
«Πόσοι πιστεύετε από τους 100 συμπολίτες μας ενδιαφέρονται για εξεταστική ή για προανακριτική επιτροπή για τα Τέμπη;»
Δημήτρης Μαρκόπουλος
(ένα χρόνο μετά)
«Η επιτροπή μας είναι και κάπως γουρλίδικη», «όταν είμαι τόσες ημέρες στην επιτροπή, τι να κάνω άλλο; Το διασκεδάζω»
Διαβάστε επίσης: Έγκλημα Τέμπη: Η κατάθεση Καραμανλή «στοιχειοθετεί νομικά τον ενδεχόμενο δόλο του για τις ανθρωποκτονίες»
