Αναµφισβήτητα, το έγκληµα των Τεµπών µε τους 57 νεκρούς, ο πύρινος όλεθρος του καλοκαιριού σε Ρόδο, Εβρο και Αττική, οι φονικές πληµµύρες που βύθισαν τη Θεσσαλία, καθώς και η τραγωδία της Πύλου αποτελούν τα κορυφαία γεγονότα της χρονιάς που φεύγει. Το 2023 σηµαδεύτηκε, όµως, και από δύο σηµαντικά πολιτικά γεγονότα, αλληλένδετα µεταξύ τους. Το πρώτο είναι η σαρωτική νίκη Μητσοτάκη στις εκλογές του Ιουνίου. Το δεύτερο οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που προκάλεσε στο κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης η ήττα, η οποία οδήγησε στην εκλογή νέου αρχηγού και τη διάσπαση.
Θα απαιτηθούν χιλιάδες εργατοώρες από τους πολιτικούς επιστήµονες του µέλλοντος για να ερµηνεύσουν την παρατεταµένη κυριαρχία Μητσοτάκη σε συνδυασµό µε τα δεινά που αυτή η κυριαρχία έφερε στη χώρα και στους πολίτες της. Ταυτόχρονα, ίσως απαιτηθούν διπλάσιες ώρες για να εξηγήσουν τον «αυτοκτονικό ιδεασµό» της Αριστεράς και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ.
Η χρονιά που φεύγει υπήρξε η µελανότερη σελίδα στην ιστορία του κόµµατος της αξιωµατικής αντιπολίτευσης. Κυρίως επειδή στα όσα προηγήθηκαν αλλά και στα όσα ακολούθησαν της εκλογής προέδρου το ατοµικό υπερίσχυσε από το συλλογικό.
Το τοπίο µετά την απόσχιση των 11 ξεκαθαρίζει. Οι δικαιολογίες τελείωσαν και η εσωστρέφεια δεν αποτελεί πλέον άλλοθι για κανέναν. Την ίδια ώρα γίνεται ξεκάθαρο ότι η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ γυρίζει την πλάτη στους αποσχισθέντες και έχει προσδοκίες αλλά και απαιτήσεις για την επόµενη µέρα από τη νέα ηγεσία.
Τα πράγµατα είναι απλά. Το 86% των πολιτών αδυνατεί να πληρώσει τους λογαριασµούς του, η κοινωνία φτωχοποιείται βιαίως, οι δείκτες φέρνουν την Ελλάδα σε επίπεδα Λατινικής Αµερικής. Οι πολίτες απαιτούν πολιτικούς και πολιτικές που θα αντισταθούν στη νεοφιλελεύθερη επέλαση του Μητσοτάκη. Οταν δεν έχεις να πληρώσεις το ρεύµα, λίγο σε ενδιαφέρει αν ο άλλος ή η άλλη δηλώνει ότι δεν έχει ενέργεια.
Τέλος χρόνου, κυρίες και κύριοι…
