Τελικά, χρειαζόταν το reunion στα «Φιλαράκια»;

Είδαμε το τελευταίο επεισόδιο της δημοφιλούς σειράς με τίτλο «Friends: The Reunion» και κάνουμε μια ψύχραιμη εκτίμηση.

Στην αρχή τους βλέπουμε έναν- έναν (με τον εμφανώς τρακαρισμένο Σουίμερ να φτάνει πρώτος στο στούντιο της Warner) να μπαίνουν στο πλατό που ξαναφτιάχτηκε ίδιο και απαράλλαχτο ώστε να τους θυμίσει τα παλιά. Το δάκρυ μαζί με ένα σφίξιμο στην καρδιά δείχνει αυθεντικό για όλους. Ακόμη κι αν δεν είναι, τούτο σημαίνει ότι η εξέλιξη τους ως ηθοποιοί βρίσκεται στο σωστό δρόμο.

Η συνάντηση τους που άργησε 16 χρόνια βγάζει κάποιες αλήθειες στην επιφάνεια που αφορούν στο πειραχτήρι της παρέας τον ΛεΜπλανκ, στην αδυναμία της Κοξ που δυσκολευόταν να αποστηθίσει τις ατάκες της και γέμιζε τα μπολ της κουζίνας με χαρτάκια, στα παρατσούκλια τους (τον Σουίμερ τον αποκαλούν χαϊδευτικά “Σουίμ”), στα δικά τους αγαπημένα επεισόδια καθώς και στις δύσκολες μέρες που κάτι πήγαινε στραβά στο γύρισμα.

Όχι δεν είναι μια ακόμη κωμική παράσταση εκτελεσμένη βάσει σεναρίου αλλά ένα αυτοσχέδιο (δεν ξέρουμε όμως αν ήταν και αυθόρμητο) ντοκιμαντέρ που καταγράφει τις αντιδράσεις, τις σκέψεις και κυρίως τα συναισθήματα των έξι παλιών φίλων γύρω από το σίριαλ που τους άλλαξε τη ζωή.

Για μιάμιση ώρα τους βλέπουμε, τους ακούμε και τους συγκρίνουμε – μέσα από σκηνές από τα παλιά επεισόδια- με την χαμένη φρεσκάδα που όλοι είχαν πριν από μια εικοσαετία. Πρώτη διαπίστωση: o Ρος μεγαλώνει όμορφα όπως και η Φοίμπη η οποία είναι σαφώς η πιο κουλ της παρέας, παρά την τρομάρα που παίρνει όταν ένα έντομο περπατά πάνω της κατά τη διάρκεια της live συνέντευξης που δίνουν στον Τζέιμς Κόρντεν. Ο δημοφιλής παρουσιαστής πάντως ήταν ένα κλικ πιο κάτω από τις ανάγκες μιας τόσο απαιτητικής δουλειάς. Η δεύτερη διαπίστωση αφορά στο νοσταλγικό κομμάτι του νέου επεισοδίου. Είναι προφανές πως όλη η νέα παραγωγή χτίστηκε γύρω από τη νοσταλγία που θα απλωνόταν απ’ άκρο σε άκρο στα πλατό. Η τρίτη που δίνει μάλλον και την απάντηση στο γιατί είχε τόσο μεγάλη επιτυχία η σειρά που κράτησε μια δεκαετία αφορά στην χημεία και των έξι ηθοποιών. Προφανώς και την δούλεψαν αποτελεσματικά για να βγει το αποτέλεσμα αυτό αλλά οι βασικές αρχές της βρίσκονταν ήδη εκεί. Αποδεικνύεται κι από τον τρόπο που επέλεξαν οι τρεις δημιουργοί της σειράς τους άγνωστους ακόμη ηθοποιούς.

Η τελική αίσθηση είναι ότι μάλλον ήταν αχρείαστο όλο αυτό εκτός κι αν είστε τρελαμένος με τη σειρά. Τότε σίγουρα θα απολαύσετε το χρυσοπληρωμένο comeback της εξαμελούς παρέας και θα βρείτε κομμάτια που η περιέργεια σας θα χορτάσει από «εκ βαθέων» εξομολογήσεις. Αν όχι, κάντε μια προσπάθεια να μπείτε στη θέση των φαν και τότε ίσως να νιώσετε λίγη από τη μαγεία μιας σειράς που έγραψε χρυσή σελίδα στην ιστορία της αμερικανικής τηλεόρασης.