Δεν έχει νόημα να μπει κανείς σε αντιπαράθεση για το ποια κυβέρνηση έκοψε περισσότερο τις συντάξεις. Είναι σαν να ρωτάς ένα θύμα ομαδικού ξυλοδαρμού ποιος τον έδειρε περισσότερο. Αν κάποιος πάντως θέλγεται από τους αριθμούς, θα του απαντήσω ότι οι Πικραμένος, Σαμαράς και Βενιζέλος του έριξαν δώδεκα ντιρέκτ και ο Τσίπρας ένα και θα του ρίξει άλλο ένα από την 1/1 του 2019.
Εκείνο που τον νοιάζει τον συνταξιούχο, είναι να σταματήσουν να τον δέρνουν. Να βρουν δουλειά τα παιδιά του. Να μην του μειώσουν κι άλλο τη σύνταξη. Να βγούμε επιτέλους από αυτήν την κρίση χρέους. Και αυτό το δύσκολο και πολυπαραγοντικό στοίχημα θα κριθεί τις επόμενες εβδομάδες.
Την Παρασκευή ο «σκληρός» Σόιμπλε για πρώτη φορά είπε ότι η Ελλάδα θα βγει το 2018 στις αγορές και δεν θα χρειαστεί άλλο πρόγραμμα, δηλαδή τέταρτο μνημόνιο.
Την ίδια ημέρα η Κριστίν Λαγκάρντ είπε ότι, χωρίς ουσιαστική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, δεν μπορεί το Ταμείο να μπει στο πρόγραμμα. Αν συνδυάσει κανείς αυτά τα δύο, προκύπτει ότι ο κ. Σόιμπλε θα δώσει στην κα Λαγκάρντ την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους που ζητά.
Τη Δευτέρα η κα Λαγκάρντ θα συναντηθεί με την Α. Μέρκελ στο Βερολίνο. Η τελευταία, μετά από παρέμβαση του SPD και της Κομισιόν, πήρε την ελληνική υπόθεση πάνω της. Έπεισε τον Β. Σόιμπλε να βάλει ένα τέλος στις διαπραγματεύσεις για την τεχνική αξιολόγηση και θα επιχειρήσει πιθανότατα να πείσει και το ΔΝΤ να μπει στο πρόγραμμα.
Τι θα προτείνει στην κα Λαγκάρντ, μέχρι αυτήν τη στιγμή είναι άγνωστο. Θα δώσει το Βερολίνο το πάγωμα των επιτοκίων των Ελληνικών ομολόγων που επιθυμεί το Ταμείο; Κι αν όχι, θα πείσει το Ταμείο να μπει στο πρόγραμμα;
Ποια θα είναι η στάση των ΗΠΑ, του μεγαλύτερου μετόχου του Ταμείου; Αυτά είναι τα πραγματικά ερωτήματα και σωστά ο πρωθυπουργός επικεντρώνει σε αυτά και διαμηνύει ότι χωρίς συμφωνία για το χρέος δεν θα ισχύσει κανένα μέτρο.
Ο κ. Τσίπρας πήρε την τεχνική συμφωνία που επιθυμούσε (το αντίθετο δεν το ήθελε κανείς κι ας φωνάζει η αντιπολίτευση) εξαιτίας των άριστων σχέσεων που οικοδόμησε μεθοδικά εδώ και 1,5 χρόνο με τους Ευρωπαίους και κυρίως με τους Γερμανούς Σοσιαλιστές.
Την ώρα που η κα Μέρκελ θα συναντιέται με την κα Λαγκάρντ στο Βερολίνο, ο Έλληνας πρωθυπουργός θα είναι στη Μαδρίτη στο τρίτο «club Med». Από την Τρίτη όλες οι πλευρές αναμένεται να ανοίξουν τα χαρτιά τους ενόψει της εαρινής συνόδου του ΔΝΤ, από τις 21 έως τις 23 Απριλίου.
Χωρίς να προδικάζω το αποτέλεσμα, μήπως πρέπει κάποια στιγμή να παραδεχθούμε ότι ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, που μπήκαν ξαφνικά στη ζωή μας τον Ιανουάριο του 2015, κόντρα σε Θεούς και δαίμονες και κόντρα και σε δικά τους λάθη, που τα κατάλαβαν και τα διόρθωσαν, τελικά κάτι κατάφεραν;
Και εξηγώ για να μην παρεξηγηθώ: Θα συμφωνήσω με την αντιπολίτευση ότι αποδέχθηκαν ένα ακόμη πακέτο επώδυνων μέτρων, αλλά αυτή τη φορά είναι κάτι παραπάνω από πιθανό αυτό το πακέτο να συνοδευτεί με το τέλος των μνημονίων. Δεν είναι λίγο, ειδικά αν έχεις απέναντί σου το ΔΝΤ και τον Πολ Τόμσεν, το γερμανικό ΥΠΟΙΚ και τον Β. Σόιμπλε, τους γραφειοκράτες της Κομισιόν, την ελληνική οικονομική και πολιτική ελίτ και τα ελληνικά ΜΜΕ.
