Ηθελε να τηρηθούν «η νομιμότητα και το καταστατικό» ο Στέφανος Κασσελάκης κι ας τον έτρωγε το χέρι του, όπως είπε, να σηκώσει το γάντι στήνοντας κάλπες χωρίς πρόταση μομφής.
Τώρα, λοιπόν, με τη… φόρα που του έδωσαν 163 χέρια (χωρίς φαγούρα), καθιστώντας τον –εκτός από έκπτωτο– απλό μέλος, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου όλες οι πλευρές που είτε ανθίσταντο εξαρχής στον απερχόμενο είτε μετανόησαν στην πορεία να βάλουν το μαχαίρι στο θηκάρι και να συμβάλουν στην ανασύνταξη και αναδιοργάνωση του κόμματος που συνεχίζει να έχει χρέη αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οι κανίβαλοι του πληκτρολογίου με καλλιτεχνική ή μη ροπή, οι οποίοι δηλητηρίαζαν με χαμερπείς στίχους και εξυπνακίστικα λογοπαίγνια μεσημεριανής τηλεοπτικής ζώνης το εσωκομματικό πεδίο αλλά και εν γένει τον δημόσιο διάλογο, είναι θέμα χρόνου να απογοητευτούν οριστικώς, κατευθυνόμενοι με ακρίβεια GPS εκεί όπου ανήκουν: στο πολιτικό περιθώριο και στην trash TV. Το φρένο που πάτησε η Κεντρική Επιτροπή στην πορεία της παρατεταμένης γελοιοποίησης ενός ιστορικού χώρου μοιάζει με τελευταία ζαριά πάνω στην τσόχα που έστρωσε ο κίνδυνος της πολιτικής απίσχνανσης.
Οι επικείμενες αρχαιρεσίες στο ΠΑΣΟΚ θα προκαλέσουν σημεία σύγκρισης, τα οποία θα αυξήσουν την πολιτική πίεση σε ένα κόμμα που γλίτωσε από την απόλυτη διάλυση και αρχίζει να βρίσκει έναν υποτυπώδη βηματισμό. Ο χρόνος δεν είναι άπλετος, αλλά ούτε κατ’ ανάγκη εχθρός. Τα λάθη που έφεραν στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μια φιγούρα που υπό κανονικές συνθήκες θα είχε (μόνιμη) θέση στο πάνελ του Λιάγκα πρέπει να γίνουν πυξίδα για τη σταθεροποίηση ενός πολιτικού οργανισμού που ακκίστηκε με την ιδέα της εξαΰλωσης.
Το μήνυμα του προοδευτικού κόσμου τόσο σε επίπεδο εθνικής κάλπης όσο και ευρωεκλογών ήταν καθαρό. Χωρίς συνασπισμό δυνάμεων, συμπόρευση και συνεργασία, το καθεστώς Μητσοτάκη θα παραμείνει ακλόνητο. Εκτός κι αν ο εγωισμός κάποιων δεν τους βοηθά να δουν τις εξελίξεις σε Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία.
