Με περίπου τελικά τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών έχουμε ανατροπή προσδοκιών. Ξεκινήσαμε τις εκλογές (1ο γύρο) με την κυρία Λεπέν και το ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό πρώτο κόμμα και καταλήξαμε με θρίαμβο της Aριστεράς και το κόμμα Λεπέν τρίτο! Τι μεσολάβησε;
Με την συμμετοχή στο πρωτοφανές για περίπου 25 χρόνια 67,1% έχουμε πρώτο κόμμα το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, έναν συνδυασμό που συνυπάρχουν κόμματα της Αριστεράς, όπως η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν Λυκ Μελανσόν, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, οι κομμουνιστές και οι οικολόγοι, να συγκεντρώνουν 182 έδρες. Δεύτερο κόμμα το κόμμα του Προέδρου Μακρόν με 168 έδρες και τρίτο τον Εθνικό Συναγερμό με 143 έδρες!
Ως πρώτα συμπεράσματα από τις εκλογές, εκτός του εκλογικού θριάμβου του Νέου Λαϊκού Μετώπου, μπορούμε να πούμε:
1. Οι Γάλλοι δεν λειτούργησαν ως «ιδιώτες» με την αρχαιοελληνική έννοια δηλαδή ως άχρηστοι – ανόητοι αλλά αντιλήφθησαν την τεράστια σημασία των εκλογών για την χώρα τους και τους ίδιους και έσπευσαν να ψηφίσουν. οι Γάλλοι, τελικά πιστοί στις δημοκρατικές τους παραδόσεις, έδειξαν λύση στο πολιτικό τους πρόβλημα, με σκοπό να ικανοποιηθούν ευρύτερα λαϊκά συμφέροντα.
2. Ο Πρόεδρος Μακρόν και οι οπαδοί του «μακρονιστές» συνεργάστηκαν κατά τόπους με το Λαϊκό Μέτωπο ώστε να εμποδίσουν την άνοδο στην εξουσία της Λεπέν και του κόμματος της. Αλλά το αποτέλεσμα αντανακλά και αλλαγές στην Γαλλική κοινωνία όπως πχ το γεγονός ότι πλέον περίπου ένας στους τέσσερις Γάλλους έχουν μικτή καταγωγή (όχι αμιγώς και από τους δύο γονείς γαλλική).
Τώρα πλέον, μετά τα εκλογικά αποτελέσματα, ευθύνη του επικεφαλής Μελανσόν και του Νέου Λαϊκού Μετώπου είναι η κυβερνησιμότητα, με σαφές και όχι «θολό» το στίγμα της εναλλακτικής κυβερνητικής πολιτικής της νέας κυβέρνησης που θα γίνει άμεσα αντιληπτό από τους πολίτες – εκλογείς ως μία σαφή αλλαγή από τα προηγούμενα καταδικασμένα της κυβέρνησης Μακρόν. Και αυτό για να μην απογοητευτούν οι πολίτες που ψήφισαν, αλλά ακόμη περισσότερο να καταφέρουν να διευρύνουν και επανεντάξουν ακόμη περισσότερο κόσμο στην πολιτική και ειδικότερα στην πολιτική τους πρόταση και – γιατί όχι – επαναφέρουν τα ποσοστά συμμετοχής στις εκλογές άνω του 80% όπως επί εποχής του αείμνηστου Μιτεράν και προηγούμενα. Η έλλειψη απόλυτης πλειοψηφίας του Λαϊκού Μετώπου στο κοινοβούλιο μπορεί να απαιτεί αναγκαίους συμβιβασμούς όπως και στο εσωτερικό του μετώπου.
Όμως ο Μελανσόν δεν δείχνει διατεθειμένος να αποστεί ούτε από κόμμα του εκλογικού του προγράμματος. Γι’ αυτό ζητά κυβέρνηση αποκλειστικά του Λαϊκού Μετώπου, προφανώς με την ανοχή των βουλευτών του Προέδρου Μακρόν τον οποίο θεωρεί ηττημένο.
Δηλώνει αμέσως μετά το αποτέλεσμα ότι άμεσα θα αυξηθεί ο κατώτατος μισθός. Αλλά με έμφαση συνεχίζει ότι για να αυξηθούν και οι υπόλοιποι μισθοί στους διάφορους οικονομικούς / επαγγελματικούς κλάδους, θέλει τους εργαζόμενους και εν γένει τους πολίτες, σε εγρήγορση.
Είναι σαφές ότι ποντάρει στην κινητοποίηση του κόσμου και για να ασκείται πίεση προς τον Πρόεδρο Μακρόν αλλά και προς την οικονομική ελίτ για παραχωρήσεις που θα δώσουν το μήνυμα της αλλαγής και που θα συσπειρώσουν περαιτέρω πέριξ του Μετώπου πολίτες και θα οδηγήσει στην πολιτική κυριαρχία του.
Το βλέμμα βέβαια είναι στραμμένο ήδη στις επόμενες Προεδρικές εκλογές, με την μοναδική σημασία στο Προεδρικό σύστημα της Γαλλίας. Ο Μελανσόν απαιτεί ο νέος Πρωθυπουργός να είναι από το Λαϊκό Μέτωπο, αφήνοντας το ενδεχόμενο να μην είναι αυτός ο πρωθυπουργός, ώστε να μπορεί να επικεντρώσει στις επόμενες Προεδρικές εκλογές. Μέχρι τότε όμως πρέπει:
1. Το Λαϊκό Μέτωπο να ορκίσει κυβέρνηση με την αποδοχή του Προέδρου Μακρόν
2. Να έχει επιτυχίες και ικανοποιήσει λαϊκές προσδοκίες ώστε να εδραιώσει πολιτική κυριαρχία. Στο πλαίσιο αυτό ξεκαθάρισε ο κος Μελανσόν ότι η Γαλλία θα αναγνωρίσει το Παλαιστινιακό κράτος δίνοντας το στίγμα και στην εξωτερική πολιτική. Μία εξωτερική πολιτική η οποία θα έχει σημαντικές διαφοροποιήσεις με την πολιτική ισχύ του Προέδρου Μακρόν τραυματισμένη, σε όλα τα μέτωπα και στο Ουκρανικό.
Ο Πρόεδρος Μακρόν βέβαια βγήκε τραυματισμένος από τις εκλογές, αλλά τελικά τερμάτισε δεύτερος, γεγονός που μπορεί να του δίνει κάποιες δυνατότητες τακτικών ελιγμών έναντι του Μελανσόν και υπονόμευσης του. Ο Μελανσόν θα επιχειρήσει να κεφαλαιοποιήσει και διατηρήσει τον ενθουσιασμό και την ευρεία κινητοποίηση των ψηφοφόρων του όλο το επόμενο διάστημα. Άλλωστε πιστεύει ότι οφείλει την επιτυχία του στην ψήφο της νεολαίας και στην κινητοποίηση του εργατικού παράγοντα στις λαϊκές γειτονιές. Ο επίδοξος πρωθυπουργός Μπαρντελά, του κόμματος της Λεπέν, που είδε τις φιλοδοξίες του να εκτοξεύονται και μετά να κατακρημνίζονται μέσα σε μία βδομάδα, καταγγέλλει ανίερη συμμαχία που « στέρησε τους Γάλλους» από κυβέρνηση Εθνικού Συναγερμού (sic)!
Όπως γίνεται κατανοητό λοιπόν το πολιτικό παιχνίδι τώρα αρχίζει! Και πράγματι είναι για μεγάλα παιδιά και διακυβεύονται πολλά σε αυτό. Και θα είναι ιδιαίτερα σκληρό. Με επιπτώσεις πολύ σημαντικές όχι μόνον για την Γαλλία αλλά για το σύνολο της Ευρώπης με ένα Γάλλο Πρόεδρο αδύναμο και άπαντες να παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα πως θα εξελιχθούν τα πολιτικά πράγματα στην Γαλλία μετά και αυτή την πολιτική ανατροπή…).
Ο Διονύσης Παντής είναι Δικηγόρος, Γεωπολιτικός αναλυτής