Ο σκηνοθέτης και ποιητής Τάσος Σαγρής γράφει για ποιους λόγους το Εμπρός δεν πρέπει να γίνει Τεχνόπολη, αλλά αντίθετα η Τεχνόπολη οφείλει να λειτουργεί όπως το Εμπρός.
Πολλοί κυβερνητικοί αλλά και κοµµάτια της Αριστεράς αυτές τις µέρες αναρωτιούνται «σε ποιον ανήκει το Εµπρός;», ποιος είναι υπεύθυνος για όσα συµβαίνουν εκεί, γιατί υπάρχει τόσο µεγάλη κοινωνική αποδοχή και υποστήριξή του.
Για τους ανθρώπους που συµµετέχουν στο Εµπρός η απάντηση είναι πολύ απλή και καλό είναι κάποια στιγµή να αφουγκραστούµε και τη δική τους γνώµη. Το Εµπρός είναι πλατεία, δηµόσιος χώρος, ανήκει σε όλους και σε όλες µας. Είναι µια πλατεία ανοιχτή, προσβάσιµη και φιλόξενη. Κανείς δεν µπορεί να µας στερήσει αυτό που ανήκει σε όλους. Επειδή αυτή η πλατεία στο κέντρο της έχει µια σκηνή θεάτρου, γύρω από αυτήν τη σκηνή σχηµατίζεται µια δηµόσια, ανοιχτή διαχειριστική συνέλευση. Σε αυτήν κάθε Κυριακή στις 7 το απόγευµα ο καθένας και η καθεµιά µας µπορεί να ζητήσει µια ηµεροµηνία για να οργανώσει πολλών ειδών εκδηλώσεις.
Σκοπός της διαχειριστικής συνέλευσης είναι η σκηνή να είναι έτοιµη να παραδοθεί µε κάθε απαραίτητη υλικοτεχνική υποδοµή δωρεάν στον καθένα ώστε να πραγµατώσει µε άρτιο τρόπο το σχέδιό του. Ανθρωποι από τη συνέλευση θα υπάρχουν πάντα να σε βοηθήσουν. Στόχος του διοργανωτή οφείλει να είναι να παραδώσει τον χώρο µετά το τέλος της εκδήλωσης καλύτερο απ’ ό,τι τον παρέλαβε. Γι’ αυτό τον λόγο επιτεύχθηκε µέσα σε δέκα χρόνια να παρουσιαστούν 2.000 δωρεάν παραστάσεις από 400 διαφορετικά θεατρικά έργα – συν όλες τις υπόλοιπες δραστηριότητες σε ένα πρόγραµµα λειτουργίας 365 µέρες τον χρόνο.
Γιατί το Εµπρός λειτουργεί όπως θα έπρεπε να λειτουργούν όλοι οι δηµόσιοι χώροι: µε οριζόντιες δοµές, ελεύθερη ανοιχτή διαβούλευση, αφιλοκερδή και αντιεµπορευµατικά κριτήρια, πέρα από κόµµατα, ΜΚΟ, επιχειρήσεις και µαφιόζικες µπίζνες.
Κάθε πρόταση «παραχώρησης» του κτιρίου στον οποιονδήποτε, από τον δήµαρχο µέχρι την Coca-Cola, καταστρέφει τον ελεύθερο, κοινωνικό, δηµόσιο χαρακτήρα της λειτουργίας του και επιβάλλει εµπορικές σχέσεις ανάµεσα στους συµµετέχοντες – σταµατά δηλαδή ο πολιτισµός και ξεκινά πάλι η βιοµηχανία της τέχνης. Για κάποιους το Εµπρός πρέπει να γίνει Τεχνόπολη – εγώ προσωπικά πιστεύω πως η Τεχνόπολη οφείλει να λειτουργεί όπως το Εµπρός.
Η λύση λοιπόν είναι απλή: η κυριότητα του κτιρίου παραµένει στην Εταιρεία Ακινήτων του ∆ηµοσίου ώστε να διασφαλιστεί ο δηµόσιος χαρακτήρας του ως σύγχρονου αρχιτεκτονικού µνηµείου. Η λειτουργία του κτιρίου παραµένει στην ανοιχτή εβδοµαδιαία διαχειριστική συνέλευση, η οποία αυτά τα δέκα χρόνια, µε τις επιτυχίες και τις αποτυχίες της, έχει γίνει παράδειγµα λειτουργίας πολιτιστικού και κοινωνικού χώρου, µε έργο αναγνωρισµένο σε όλο τον κόσµο.
Για να συµβούν όλα αυτά φυσικά πρέπει να σταµατήσουν οι κυβερνήτες να θεωρούν πως τα δηµόσια αγαθά είναι ιδιοκτησία τους. Και αυτό χρειάζεται πολλούς και διαφορετικούς κοινωνικούς αγώνες. Και επίσης δεν είναι απλό, γιατί χρειάζεται και τη δική σου συµµετοχή – βρες έναν τρόπο να συναντηθούµε.
