O Τάσος Νούσιας πρωταγωνιστεί στη νέα ταινία του Βασίλη Μαζωμένου με τίτλο «Lines» και θέμα την ελληνική κρίση και τα απόνερά της. Ο δημοφιλής ηθοποιός υποδύεται τον αγρότη που χάνει τη γη του από την ΕΕ και έχει μερικά ενδιαφέροντα πράγματα να μας πει γύρω από αυτό.
Η Ελλάδα της κρίσης, Ελλάδα των αυτοκτονιών (σύμφωνα με το σενάριο, που βασίζεται σε ανεπίσημα στοιχεία, έχουν φτάσει τις 4.000) και της κατάρρευσης. Mε ποιον τρόπο μπορούμε να βγούμε από αυτή την κατάσταση;
Δεν είναι μόνο οι 4.000 αυτοκτονίες, Είναι και ο καθημερινός αγώνας για την επιβίωση εκατομμυρίων συνανθρώπων μας. Συνεπώς το βάθος της κατάρρευσης δεν έχει να κάνει μόνο με την αυτοχειρία αλλά και τον καθημερινό αξιακό, πνευματικό και αδιέξοδο βηματισμό πολλών από μας. Η μόνη λύση που προκρίνεται μέσα μου είναι η αναζήτησή της συλλογικής μας μνήμης. Να ξαναδούμε, βρε αδερφέ, τι μας συνέχει, να προσδιορίσουμε ξανά ως κοινωνία τον αξιακό μας κώδικα. Μεταπολιτευτικά πέσαμε όλοι στη μαρμίτα με το μέλι, παραγκωνίζοντας ουσιαστικά τη μακραίωνη παράδοσή μας, απεμπολώντας και θυσιάζοντας όλο το ιστορικό μας βάθος αντί επιδοτήσεων και χρηματιστηρίων, σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Είμαστε μια χούφτα άνθρωποι κι όμως δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε και να συνενωθούμε. Ακόμη παλεύουμε με τα επίκτητα ιδεολογικά μορφώματα (Αριστερά, Δεξιά, κέντρο, σοσιαλισμός, κομμουνισμός, καπιταλισμός, εθνικισμός κ.λπ.) καθώς και με τα εργαλεία αυτών, τους κομματικούς μηχανισμούς.
Υποδύεστε έναν αγρότη που παγιδεύεται στους μηχανισμούς των ευρωπαϊκών κοινοτικών προγραμμάτων και χάνει τη γη του. Ποια είναι η δική του ευθύνη σε αυτή την κατάσταση;
Ακριβώς αυτή η αυτοπαγίδευση. Μου θυμίζει τα ζωντανά που παγώνουν όταν κάποιος ρίχνει τα φώτα πάνω τους και θολωμένα σέρνονται κάτω από τις ρόδες του φονιά τους.
Ο αγρότης αλλά κι ένα ολόκληρο έθνος χάνουν το αισθητήριο και τα αντανακλαστικά τους. Χάνουν το βασικό τους ένστικτο επιβίωσης και γίνονται βορά κάθε λογής επιδοτήσεων. Η ειρωνεία και το οξύμωρο είναι ότι ο ίδιος παίρνει βοήθεια (επιδοτήσεις) για κάτι στο οποίο δεν χρειάζεται βοήθεια (χωράφι). Πείθεται γι’ αυτό και πουλάει την ίδια του τη μάνα (γη)…
Σε όλες σχεδόν τις ταινίες υπάρχει τουλάχιστον ένας κακός. Εδώ ποιος είναι;
Ολοι. Γιατί σε μια κοινωνία που διολισθαίνει συνεχώς, στην οποία κυριαρχούν η διαστροφή, η αναλγησία και τα χειρότερα ένστικτά της, ο κακός εαυτός όλων γίνεται πρωταγωνιστής.
Ποιο στοιχείο ήταν ο καταλύτης για να συμφωνήσετε να πάρετε μέρος στην ταινία;
Το θέμα της. Η εξαιρετική γραφή-δομή του Βασίλη και η κινηματογραφική του ματιά. Επτά ιστορίες, ένα μoνοπλάνο για την καθεμία και συνταρακτικά πρόσωπα βγαλμένα απ’ τα σπλάχνα μας. Ηρθα αντιμέτωπος μ’ αυτό που αναγνωρίζω καθημερινά γύρω μου, αλλά πρωτίστως σε μένα. Συνεπώς δεν γινόταν να μη μιλήσω γι’ αυτό που μας συμβαίνει. Για τον ηθοποιό ο ρόλος πολλές φορές γίνεται η πλατφόρμα επικοινωνίας και συνομιλίας με την κοινωνία.
Ποια είναι η γνώμη σας για το όραμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης;
Ποιο όραμα; Η Ενωση μετέτρεψε τη δημοκρατία σε τραπεζοκρατία και ντρέπεται να το ομολογήσει. Ακόμη ευαγγελίζεται οράματα. Ενα τσούρμο απατεώνες γίνανε οραματιστές. Εγώ ξέρω ότι όραμα έχουν οι φωτισμένοι άνθρωποι, όχι κάτι μικρόνοα ανθρωπάκια κρυμμένα πίσω από λογιστικές πράξεις που δεν βγάζουν γινόμενο. Ποτέ μου δεν κατάλαβα πώς ένας τύπος από τις Βρυξέλλες θα σου λέει τι να καλλιεργείς στην Ελλάδα. Ποτέ δεν κατάλαβα επίσης πώς θα πρέπει να ακολουθήσω αισθητικά και αξιακά τις εντολές ενός τύπου που όταν εγώ καίγομαι κάτω απ’ τον ήλιο, αυτός δεν τον έχει δει ποτέ.
Πώς κρίνετε το επίπεδο του σημερινού ελληνικού σινεμά;
Εξαιρετικό. Γι’ αυτό άλλωστε και διακρίνεται στα διεθνή φεστιβάλ. Χρόνο με τον χρόνο την τελευταία δεκαετία και νέοι κινηματογραφιστές έχουν αναδειχθεί και ταινίες με εξαγωγική δύναμη έχουν παραχθεί. Οι θεματικές των ταινιών μας πλέον έχουν αποκτήσει οικουμενικό χαρακτήρα.
Εχετε εξήγηση για ποιον λόγο ελληνικές ταινίες που διακρίνονται και βραβεύονται στο εξωτερικό αδυνατούν να βρουν κοινό στην ελληνική αίθουσα;
Αυτό γίνεται κατά κύριο λόγο επειδή η πληροφορία δεν φτάνει στον θεατή.
Δυστυχώς, οι περισσότερες παραγωγές δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να στηρίξουν μια διαφημιστική καμπάνια, με αποτέλεσμα να μην ενημερώνεται ικανοποιητικά το ευρύ κοινό.