Σχηματικά, η εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να περιγραφεί εν τάχει ως εξής: 3%, συνιστώσες, κυβερνώσα Αριστερά, ήττες, επιστροφή στις τάσεις, τάσεις φυγής και σήμερα τάσεις αυτοκτονίας…
Δυστυχώς, η παλλαϊκή συμμετοχή στις τελευταίες εσωκομματικές κάλπες, αντί να αποτελέσει αφετηρία για συστράτευση και επιστροφή στις νίκες, φαίνεται πως γίνεται εφαλτήριο για περιπέτειες.
Η καθαρή επικράτηση του Στέφανου Κασσελάκη δεν άρεσε σε ένα σημαντικό κομμάτι του κομματικού μηχανισμού. Η δυσφορία ήταν γνωστή, αλλά έγινε πλέον χειροπιαστή και καταγράφηκε προχθές και εντός της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Με ονόματα και διευθύνσεις.
Η αναντιστοιχία λαϊκής βούλησης και πολιτικών εξελίξεων δεν είναι γεγονός που συμβαίνει πρώτη φορά στον ΣΥΡΙΖΑ. Το πιο τρανό παράδειγμα αποτελεί η μεταστροφή που ακολούθησε το δημοψήφισμα. Μεταστροφή που στη συνέχεια ονομάστηκε και δικαιολογήθηκε ως αναγκαίος ιστορικός συμβιβασμός.
Πυλώνες εκείνου του αναγκαίου συμβιβασμού υπήρξαν πολλές και πολλοί από αυτούς που σήμερα τοποθετούνται απέναντι από τον Κασσελάκη. Και ήταν μεταξύ αυτών που ανέλαβαν τότε να σηκώσουν το βαρύ φορτίο του μνημονίου και να εξηγήσουν, να πείσουν την κοινωνία για την αναγκαιότητα της απόφασης αυτής. Ας αφήσουμε στην άκρη το πολιτικό παράδοξο ότι οι ίδιοι σήμερα σηκώνουν ψηλά τα λάβαρα της ιδεολογικής καθαρότητας και ας εστιάσουμε στο γεγονός ότι επιχειρούν και πάλι να πείσουν την κοινωνία ότι έκανε λάθος επιλογή. Σύντροφοι, δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά…
Η κοινωνία πίστεψε τον Στέφανο Κασσελάκη και, το κυριότερο, πίστεψε ότι μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη. Η κοινωνία επιθυμεί διακαώς να γκρεμιστεί το βάρβαρο καθεστώς που ο πρωθυπουργός εξυπηρετεί. Ισως να είστε απασχολημένοι με τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ και να σας διαφεύγει ότι η κοινωνία υποφέρει από τις πολιτικές του χειρότερου πρωθυπουργού που γνώρισε η χώρα. Η ζωή εκεί έξω είναι εφιάλτης.
Μήπως ήρθε η ώρα του δικού σας ιστορικού (εσωτερικού) συμβιβασμού; Εκτός αν θέλετε να το διαλύσετε…