Yστερα από ενάµιση χρόνο υποχωρητικής πολιτικής στα ελληνοτουρκικά, η αξιοπρεπής στάση του κ. ∆ένδια δηµιούργησε ανάταση στο δεξιό κοινό της Ν∆. Ηρθε, δε, στον απόηχο της απάντησης του Κώστα Καραµανλή στον Κώστα Σηµίτη, µε την οποία ο πρώην πρόεδρος της Ν∆ έβαλε τις κόκκινες γραµµές στην εξωτερική πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη έναντι της Τουρκίας.
Ο κ. ∆ένδιας εµφανίστηκε να εκφράζει τις καραµανλικές παρακαταθήκες, ενώ είναι γνωστή η διάστασή του µε τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την εξωτερική πολιτική. Είχε διαφωνήσει δηµοσίως µε τον διάλογο Αθήνας – Αγκυρας µε τη µεσολάβηση του Βερολίνου που διεξήγαγε η Ελένη Σουρανή, ενώ είχε αποµακρύνει την επικεφαλής της νοµικής υπηρεσίας του υπουργείου Εξωτερικών που ήταν προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού. Γι’ αυτό άλλωστε υπήρχαν πριν από τον ανασχηµατισµό του Ιανουαρίου πληροφορίες ότι ο πρωθυπουργός θα τον µετακινούσε.
Ηγετικές φιλοδοξίες µε… προϊστορία
Με την κίνησή του ο κ. ∆ένδιας εµφανίζεται ως ο αδιαφιλονίκητος δελφίνος και φιλοδοξεί να εκφράσει –καίτοι φιλελεύθερος στα οικονοµικά– την ακέφαλη καραµανλική πτέρυγα, όσο τουλάχιστον ο ίδιος ο Κώστας Καραµανλής δεν αναµειγνύεται στα πολιτικά και κυρίως στα εσωκοµµατικά πράγµατα. Οι ηγετικές φιλοδοξίες του κ. ∆ένδια δεν είναι καινούργιες. Ηταν ο πρώτος που είχε αµφισβητήσει τον Αντώνη Σαµαρά αµέσως µετά τις εκλογές του 2015. Τότε µάλιστα, ενώ είχε συµφωνήσει µε τον Κυρ. Μητσοτάκη να µην αναλάβει κανένας θέση κοινοβουλευτικού εκπροσώπου ως έµπρακτη αµφισβήτηση, ο κ. Μητσοτάκης υπαναχώρησε. Οταν όµως ήρθε η ώρα των εσωκοµµατικών εκλογών ο Ν. ∆ένδιας δεν έκανε το βήµα, αφού ο Κ. Καραµανλής δεν του έδωσε το χρίσµα και προτίµησε την ενδιάµεση λύση του Βαγγέλη Μεϊµαράκη.
Στη συνέχεια, µετά την επικράτηση Μητσοτάκη, ο κ. ∆ένδιας είχε κάνει µια µεγάλη εσωκοµµατική εκδήλωση για να κατοχυρωθεί ως δεύτερος τη τάξει, ωστόσο µετά τις αντιδράσεις της Πειραιώς δεν έδωσε συνέχεια. Τώρα ο κ. ∆ένδιας εγγράφει σοβαρές υποθήκες και µε την κίνησή του προλαβαίνει άλλους υποψήφιους µνηστήρες της ηγεσίας, όπως ο Μάκης Βορίδης και ο Αδωνης Γεωργιάδης ή από το ίδιο το καραµανλικό στρατόπεδο η Ολγα Κεφαλογιάννη ή ο Ευριπίδης Στυλιανίδης.
Η συγκυρία που εκδηλώθηκε η κίνηση του κ. ∆ένδια έχει τη σηµασία της. Με την ουδετερότητά του στην αντιπαράθεση Καραµανλή – Σηµίτη ο κ. Μητσοτάκης δηµιούργησε φόβους στην κοινοβουλευτική οµάδα της Ν∆ ότι ήταν πιο κοντά στην πολιτική του Ελσίνκι παρά στο δόγµα Καραµανλή – Σαµαρά (δεν συζητάµε τίποτε πέραν της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ).
Η τοποθέτηση του Ν. ∆ένδια µε τη γραµµή Καραµανλή – Σαµαρά δηµιουργεί κενό στην εξωτερική πολιτική. Ο Κυρ. Μητσοτάκης είναι υποχρεωµένος να αλλάξει γραµµή εάν δεν θέλει να χάσει το κόµµα προτού έρθει η ώρα της κρίσης. Από την άλλη δεν έχει το στελεχιακό δυναµικό για να την υπηρετήσει, πέρα από το ότι θα δυσαρεστήσει εγχώρια και εξωχώρια κέντρα έναντι των οποίων –όπως λέγεται και στο εσωτερικό του κόµµατος– έχει δώσει υποσχέσεις.
Ενδεικτικό της ταραχής που προκάλεσε η στάση του Ν. ∆ένδια είναι ότι από το Μέγαρο Μαξίµου, αµέσως την Πέµπτη το απόγευµα, διέρρευσε στα φιλικά Μέσα Ενηµέρωσης ότι «ο υπουργός Εξωτερικών κινήθηκε στο πλαίσιο που είχε βάλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνάντησή τους πριν αναχωρήσει», εν ολίγοις ότι ακολουθούσε τις εντολές του. Την επόµενη ηµέρα όµως οι βουλευτές του κλίµατός του όπως οι Χατζηβασιλείου και Καιρίδης –που είχαν πάρει γραµµή από τον ίδιο τον πρωθυπουργό– στα τηλεοπτικά παράθυρα υποβάθµισαν το γεγονός υποστηρίζοντας ότι απλώς πρόβαλε τις πάγιες θέσεις της χώρας. Βέβαια είναι νωπές ακόµη οι εντυπώσεις και έντονο το κοντράστ από το διπλωµατικό φιάσκο του ίδιου του Κυρ. Μητσοτάκη στη Λιβύη.
Θετική και αρνητική ανταπόκριση
Η περπατησιά του κ. ∆ένδια για την ηγεσία βρίσκει θετική υποδοχή από την καραµανλική πτέρυγα και προκαλεί ανησυχία στους πιθανούς µελλοντικούς ανταγωνιστές. Η σαµαρική πτέρυγα διατηρεί πάντα τις επιφυλάξεις της. Ο Αντ. Σαµαράς δεν ξεχνά την αµφισβήτηση του 2015. Στο πλαίσιο αυτό σαµαρικοί βουλευτές αξιολογούσαν µεν την «αξιοπρεπή» στάση του Ν. ∆ένδια µες στην Αγκυρα, ωστόσο πρόσθεταν ότι «συνιστά δικαίωση του Αντώνη Σαµαρά που πρώτος έχει πει ότι δεν διαπραγµατεύεσαι µε πειρατές». Επιπλέον σηµείωναν ότι αυτά θα έπρεπε από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών να τα έχει πει πριν από ένα εξάµηνο. ∆εν είναι δίχως σηµασία ότι οι σαµαρικοί κινήθηκαν συντεταγµένα στην αµφισβήτηση της Αριστοτελίας Πελώνη την ηµέρα της επιστροφής του Ν. ∆ένδια στην Αθήνα.
