Σε μια σπάνια συνέντευξή της η ηθοποιός Ταμίλα Κουλίεβα εξομολογήθηκε στον καναπέ της εκπομπής «Καλύτερα Αργά» με την Αθηναΐδα Νέγκα τα παιδικά της χρόνια στη Σοβιετική Ένωση, αλλά και για τον λόγο που δεν θέλησε να υποδυθεί τη μετανάστρια σε κανένα ρόλο της.
«Δεν σκέφτηκα ποτέ να κάνω αβαντάζ την προφορά μου, αυτή την ιδιαιτερότητα που υπήρχε στην αρχή. Αυτό που προσπαθούσα είναι να έχω τη μελωδικότητα στην ομιλία μου που θα είναι οικεία στον θεατή γιατί είχα και μεγάλη αγωνία και άγχος το να μην με ταυτίσουν και να μην κάνω ρόλους μετανάστριας» είπε αρχικά η Ταμίλα Κουλίεβα.
Στη συνέχεια η ηθοποιός εξήγησε τους λόγους που απέφυγε να ερμηνεύσει ρόλους μετανάστριας στην καριέρα της.
«Το απέφευγα στην αρχή και δεν τους έχω κάνει αυτούς τους ρόλους. Τώρα δεν με πειράζει. Δεν ήθελα να με ταυτίσουν. Δεν με πειράζει να συναντάω τις ηρωίδες που είναι άλλης καταγωγής… Οι Ρώσοι μιλάνε καλά στην γραμματική αλλά όχι στην προφορά».
Εν συνεχεία η ηθοποιός ανέφερε για τα παιδικά της χρόνια στη Σοβιετική Ένωση:
«Όταν ζεις σε ένα συγκεκριμένο καθεστώς και βιώνεις τα πράγματα με έναν συγκεκριμένο τρόπο, δεν ξέρεις πώς μπορεί να είναι διαφορετικά, λες ότι αυτό είναι. Η αυστηρότητα νομίζω ότι προέρχεται καθαρά από το σπίτι και από τους γονείς και από τον χαρακτήρα των γονιών, δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με τον χαρακτήρα των γονιών.
Εκτίμησα αυτά που είχα όταν “άνοιξαν” τα πράγματα. Δεν είναι καλύτερα ή χειρότερα μετά, ήταν διαφορετικά. Διαφορετικά πρότυπα, αξίες και πράγματα τα οποία μεγαλώνεις και τα κουβαλάς μετά στην πορεία. Δεν περιγράφω κάτι ιδανικό, αλίμονο. Κάνουμε κριτική και πλέον όταν ξέρουμε τα πράγματα και μπορούμε να τα δούμε σε απόσταση – γιατί και η εποχή αλλάζει – δεν έχει σημασία αν μεγάλωσες στη Σοβιετική Ένωση ή στην Ελλάδα – γιατί και η Ελλάδα μετά από 40, 50 χρόνια είναι άλλη – η παγκοσμιοποίηση έκανε μεγάλη δουλειά.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι ζούμε σε μια άλλη εποχή, μια ψηφιακή εποχή, μια εποχή που οι γενιές πλέον έχουν άλλα σημεία αναφοράς, δεν είναι τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ, είναι ο Χάρι Πότερ, οπότε μιλάς διαφορετικά και πρέπει κάπου να βαδίζεις με την εποχή που βιώνεις».
