Ο Τάκης γεννήθηκε σε μια οικογένεια που μαζί με ψωμί κι ελιά έτρωγε ξύλο γιατί δεν αγαπούσε τον βασιλιά. Πολύ ξύλο από τους αυτουργούς του ξύλου. Υστερα, ως κνίτης, έτρωγε μαζί με το πιροσκί του ξύλο από τους απογόνους των αυτουργών του ξύλου. Κάποια στιγμή, όμως, αφού είχε περάσει από το ΚΚΕ τού «πάνω χέρι, κάτω χέρι», το ΠΑΣΟΚ τού «βάζω στο ταμείο χέρι», είδε κι αποείδε ότι οι μισές δουλειές δεν αποδίδουν αρκετά στον φέροντα. Και αποφάσισε να τελειώνει με τις αριστερές φουρτούνες και να ελλιμενιστεί στις δεξιές μαρίνες. Ετσι αγάπησε τον Κυριάκο, έξαφνα για πολλούς, αλλά όχι και τόσο έξαφνα για τους παροικούντες την GPO, τον Καλογρίτσα και την κυρία Ευθαλία.
Και επιτέλους φτιάχτηκε. Fame and glory. Μετανοημένος στην πράξη και όχι στα λόγια για τις ελαττωματικές ιδέες του παρελθόντος, βρέθηκε στο ψηφοδέλτιο επικρατείας, το υπουργείο Εσωτερικών και εντέλει το υπουργείο Προστασίας του Μητσοτάκη. Δηλαδή στην άλλη μεριά του ξύλου. Με κείνους που έδερναν αντί με κείνους που δέρνονταν. Επικεφαλής μάλιστα των αυτουργών του ξύλου εν ονόματι του Μητσοτάκη. Με τον νόμο και την τάξη, για να τον έχουν οι νοικοκυραίοι μη βρέξει και μη στάξει. Με αποτέλεσμα όλο το Κερατσίνι, η παλιά του γειτονιά, να έχει να το λέει: Είδες ο Τάκης; Μπράβο ο Τάκης! Να καμαρώνουν οι νέοι φίλοι, να το βουλώνουν οι παλιοί.
Πλην, όμως, βάσκανος μοίρα τον περίμενε στους λαβυρίνθους της Δεξιάς που πήγε κι έμπλεξε. Οπου ακόμη και ένα μπουμπούκι όπως αυτός δεν το αφήνουν οι μαφιόζοι με στολή ή με πολιτικά να ανθήσει. Κι όπου δεν ισχύει ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, αλλά ο παρακρατικός χαλασμός. Ολοι μαζί τα τρώμε, αλλά φά’ τους πριν σε φάνε. Και πάνω στο φαΐ τρώγεται ο Τάκης. Γιατί έκλεισε στο συρτάρι του τα στοιχεία για τη Greek mafia. Τον κατηγορούν ότι κουκούλωσε ένα ατόπημα του παιδιού του. Πουλάει τάξη και αγοράζει διαφθορά. Και να οι απόστρατοι, οι μαγνητοφωνήσεις, οι φωτογραφίες, τα ΜΜΕ του Μαρινάκη. Να κι ο Οικονόμου που σφυρίζει κλέφτικα.
Μας τελειώνει ο Τάκης κι ας κάνει ότι τον καλύπτει ο Μητσοτάκης. Μπορεί να μοιράζει δεξιά κι αριστερά μηνύσεις και αγωγές, αλλά έχουν ήδη δοθεί οι διαταγές. Που προβλέπουν τη βίαιη μετακίνησή του από τους πομπούς στους δέκτες του ξύλου. Με μια διαφορά: το προηγούμενο ξύλο συνοδευόταν από αλληλεγγύη και περηφάνια. Το επόμενο –τι επόμενο δηλαδή, έχει ήδη αρχίσει να πέφτει– θα συνοδεύεται από περιφρόνηση και φτύσιμο. Δώστε του κι άλλες! Και όχι μόνο από τους παλιούς του φίλους και συντρόφους. Αλλά κι από τους καινούργιους του συνδαιτυμόνες. Διότι ποιος θα λυπηθεί τον Τάκη, άνθρωπο του σκότους Μητσοτάκη;
