Το «Ούτε καν» είναι όπως σχεδόν το φανταζόμασταν αν και δεν φτάνει στα επίπεδα του «Τρέξε» και του «Εμείς», τις δύο πρώτες ταινίες του Τζόρνταν Πιλ.
Ούτε καν (Nope) (***)
Θρίλερ επιστημονικής φαντασίας αμερικανικής παραγωγής 2022 (131′)
Σκηνοθεσία: Τζόρνταν Πιλ Πρωταγωνιστούν: Ντάνιελ Καλούγια, Κέκε Πάλμερ, Στίβεν Γιουν, Μάικλ Γουίνκοτ
Δύο αδέλφια που έχουν κληρονομήσει από τον πατέρα τους ένα ροντέο εκτροφής αλόγων που χρησιμοποιούνται σε ταινίες και διαφημιστικά σποτ αντιλαμβάνονται ορισμένα περίεργα φαινόμενα στον ουρανό που μοιάζουν να σχετίζονται με την παρουσία ενός απειλητικού σύννεφου.
Όπως και στο βραβευμένο με όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου «Τρέξε» ή το συναρπαστικά αλληγορικό «Εμείς», ο Τζόρνταν Πιλ υπογράφει μια ακόμη πολιτική παραβολή τρόμου με πολλά επίπεδα συμβολισμού. Η βασική ιστορία που λαμβάνει χώρα στην Καλιφόρνια του σήμερα συνδέεται χωρίς προφανή αιτία με ένα τραγικό αιματηρό συμβάν που είχε συμβεί πριν από αρκετά χρόνια στο πλατό μιας τηλεοπτικής σειράς. Ένας από τους επιζώντες εκείνης της σφαγής διηγείται στα δύο αδέλφια τι ακριβώς συνέβη. Ο Πιλ μάστορας στην ατμόσφαιρα αλλά και την κατασκευή σκεπτόμενων θρίλερ που μετατρέπονται σε σπαζοκεφαλιά για το θεατή, προβαίνει σε άλλη μια συνεπή με τη διαδρομή του «δύσκολη» ταινία που προφανώς και απευθύνεται σε σινεφίλ με απαιτήσεις. Η ψυχανάλυση συναντά την επιστημονική φαντασία και η πολιτική (όλος ο σεναριακός ιστός τυλίγεται γύρω από το δίπολο αμερικανική ιστορία και κινηματογράφος όπως μαρτυρά το στόρι που υπάρχει πίσω από το πρώτο κινηματογραφικό κλιπ με τον μαύρο αναβάτη που καλπάζει με το άλογο) με το θρίλερ. Δεν είναι τόσο πειστικό όσο οι δύο πρώτες δουλειές του Πιλ αλλά ακόμη κι έτσι, το «Nope» βρίσκει τους περισσότερους στόχους του καθώς παραμένει από την αρχή μέχρι το τέλος καθηλωτικό, διασκεδαστικό και φυσικά τρομακτικό. Και σε απασχολεί για αρκετό καιρό μετά από την θέαση του.
Το νησί του Μπέργκμαν (Bergman Island) (**1/2)
Σινεφίλ γαλλογερμανικής συμπαραγωγής 2021 (113)
Σκηνοθεσία: Μία Χάνσεν-Λοβ Πρωταγωνιστούν: Τιμ Ροθ, Βίκι Κριπς, Μία Γουασικόφσκα, Άντερς Ντάνιελσεν Λάι
Ζευγάρι αμερικανών κινηματογραφιστών φτάνει στο νησί Φάρο που έζησε ο Μπέργκμαν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους.
Η γαλλίδα σκηνοθέτρια δεν στέκει μόνο στο πώς εμπορευματοποιήθηκε η ζωή και το έργο του Μπέργκμαν από την κοινότητα του μικρού νησιού αλλά παρουσιάζει την έντονη επίδραση του σπουδαίου δημιουργού ακόμη και σε σύγχρονους κινηματογραφιστές που μελετούν τα ψυχοδράματα του σαν να είναι η Βίβλος για τις διαπροσωπικές σχέσεις. Χιούμορ, σινεφίλ αναφορές, αλλά και η έξυπνη ιδέα μιας ταινίας μέσα σε άλλη ταινία, είναι τα βασικά όπλα μιας ιδιόρρυθμης ερωτικής κομεντί που θα λατρέψουν οι φαν του Μπέργκμαν.
Οι ροδακινιές του Αλκαράς (Alcarràs) (***)
Δραματική ισπανοιταλικής συμπαραγωγής 2022 (120)
Σκηνοθεσία: Κάρλα Σιμόν Πρωταγωνιστούν: Ζορντί Πουγιόλ Ντόλσετ, Ανα Ότιν, Ξένια Ρόζετ, Άλμπερτ Μπος
Μια οικογένεια καλλιεργητών ροδάκινων σε χωριό της Καταλονίας βρίσκεται αντιμέτωπη με την αμείλικτη σύγχρονη πραγματικότητα όταν ο μεγαλογαιοκτήμονας της περιοχής αποφασίζει να ξεριζώσει τα δέντρα για να εγκαταστήσει φωτοβολταϊκά.
Η Χρυσή Άρκτος του φετινού φεστιβάλ Βερολίνου είναι ένα σύγχρονο πολιτικό-αγροτικό δράμα και ταυτόχρονα μια βαθιά συγκινητική ταινία. Η ισπανίδα Κάρλα Σιμόν («Ένα αξέχαστο καλοκαίρι») ποντάρει στις προσωπικές μνήμες – το χωριό της Καταλονίας Αλκαράς είναι ο τόπος καταγωγής της οικογένειας της που ήταν όντως καλλιεργητές ροδάκινων- για να σχολιάσει υποδειγματικά τις αλλαγές ενός κόσμου που βασίζεται όλο και περισσότερο στην απληστία και την αναζήτηση του οικονομικού κέρδους.
Ο επιθεωρητής Μαιγκρέ και το μυστήριο της νεκρής κοπέλας (Maigret) (**1/2)
Αστυνομική γαλλοβελγικής συμπαραγωγής 2022 (89)
Σκηνοθεσία: Πατρίς Λεκόντ Πρωταγωνιστούν: Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Μελανί Μπερνιέ, Ορόρ Κλεμάν, Ερβέ Πιερ
Ο επιθεωρητής Μαιγκρέ αναλαμβάνει την εξιχνίαση του φόνου μιας νεαρής κοπέλας που δεν γνωρίζει κανείς την ταυτότητα της.
Είναι η δεύτερη φορά που ο βετεράνος Πατρίς Λεκόντ («Ο εραστής της κομμώτριας») διασκευάζει ένα μυθιστόρημα του Ζορζ Σιμενόν μετά το 1989 και το «Monsieur Hire». Ο παλιομοδίτικος αφηγηματικός ρυθμός δεν επηρεάζει την αποτελεσματικότητα του σκηνοθέτη που καταφέρνει να περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια και ακρίβεια, ένα υποβλητικό μικρόκοσμο- αυτόν της εγκληματικότητας και της παράνοιας στα καταγώγια του παρισινού Μεσοπολέμου- δίνοντας συνάμα την ευκαιρία στον Ντεπαρντιέ να μας θυμίσει και πάλι πόσο σπουδαίος ηθοποιός είναι.
