Αν υπήρχαν αντίστροφα δημοσιογραφικά βραβεία Πούλιτζερ, όπως συμβαίνει με τα Χρυσά Βατόμουρα έναντι των Οσκαρ, η χώρα μας θα θριάμβευε. Το ολόχρυσο για το σύνολο του έργου του θα κέρδιζε δικαιωματικά ο Γιάννης Πρετεντέρης και εκείνο του πρώτου κωμικού ρόλου θα το έπαιρνε επίσης επαξίως ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος.
Ο πρώτος εύχεται ή προβλέπει ότι θα κλείσουν διάφορες εφημερίδες, μεταξύ αυτών και η ιστορική «Αυγή» στην οποία μόνο η χούντα είχε το θράσος να βάλει λουκέτο. Στας Ευρώπας όπου σπούδασε, και μάλιστα πολιτικές επιστήμες, μάλλον δεν έτυχε να ακούσει ότι η ελευθερία γνώμης και έκφρασης περιλαμβάνεται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Δεν περιμέναμε φυσικά να αναλογιστεί τις συνέπειες, μιας και τόσοι εργαζόμενοι θα βρεθούν στον δρόμο, αφού είναι γνωστή η αντεργατική του στάση.
Θα ήταν ωστόσο αναμενόμενο να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει να χάσεις τη δουλειά σου, αφού και ο ίδιος βίωσε ανάλογη κατάσταση όταν έκλεισε το Mega και για ένα διάστημα και ο ΔΟΛ. Μας άφησε πάντως με την απορία, γιατί δεν διευκρίνισε αν τα έντυπα αυτά θα κλείσουν από μόνα τους λόγω οικονομικών προβλημάτων ή αν θα τα κλείσει η επερχόμενη -κατά τη γνώμη του- ΝΔ.
Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή να ρίξουν μαύρο σε ένδειξη πένθους για την αλλαγή κυβέρνησης. Από τη Γαλλία του Διαφωτισμού δεν έμαθε ούτε το savoir vivre που υπαγορεύει να μη χλευάζουμε τους παχύσαρκους, όπως είχε κάνει με τον Νίκο Φίλη λέγοντας ότι δεν θα χωρούσε να βγει από τη σπηλιά της Ταϊλάνδης, ούτε κάνουμε χιουμοράκι σε βάρος κάποιου που απειλείται η ζωή του (περίπτωση Παπαχριστόπουλου). Ισως πάλι φιλοδοξεί να γράφει σκετσάκια για τις επιθεωρήσεις του Σεφερλή. Ούτως ή άλλως πάντως οι προφητείες του είναι ισοδύναμες με του γέροντα Παΐσιου και της Πυθίας. «Ποιος κερδίζει τις εκλογές; Εκείνος που θα πάρει τις περισσότερες ψήφους».
Ο Πρετεντέρης πάσχει από ανήκεστο εθισμό στην κοινοτοπία και την αμετροέπεια, ενώ η παραπληροφόρηση και τα κατά οθόνη ψεύδη που ξεστόμιζε παλιά τώρα έχουν δώσει τη θέση τους σε σενάρια και σκηνοθεσίες, αφού έχει επιλέξει συνειδητά πλέον τον ρόλο του υποβολέα των πολιτικών και επιχειρηματικών αφεντικών του. Διακατέχεται από τέτοιο αντιπολιτευτικό μένος που είχε γίνει ρεζίλι και διεθνώς το 2016 κατά την επίσκεψη του τότε πρωθυπουργού της Γαλλίας Μανουέλ Βαλς, ο οποίος και τον άδειασε επισημαίνοντάς του ότι δεν μπορεί να ταυτίζει τον λαϊκισμό της Αριστεράς με κείνον της ακροδεξιάς.
Ο Μπογδάνος απ’ την άλλη ονειρεύεται να οδηγεί το τανκς που θα γκρεμίσει την ΕΡΤ. Θα αδικούσε ωστόσο τον εαυτό του αν κατέβαινε υποψήφιος με τη ΝΔ. Μόνο στη Χρυσή Αυγή θα είχε μεγάλο σουξέ, αφού με τους οπαδούς της νταραβερίζεται. Δεν το τολμάει όμως, μάλλον γιατί φοβάται τον ανταγωνισμό με τον Κασιδιάρη στους κοιλιακούς και τους αφρούς που βγάζουν αμφότεροι.
Οι πάλαι ποτέ πανίσχυροι γυάλινοι βασιλιάδες έχασαν οικειοθελώς και το τελευταίο ιμάτιο που έκρυβε τη γύμνια τους πίσω από μια κυνική κομπορρημοσύνη, μηρυκάζοντας σταθερά την ευτέλεια. Εμείς πάντως ελπίζουμε να ζήσουμε και να τους θυμόμαστε ως καλεσμένους στη γιορτή της ασημαντότητας.