Τα βρόμικα χέρια της ακροδεξιάς – Πώς η Μαρίν Λεπέν μετατρέπεται σε… ακροδεξιό σύμβολο αντισυστημικότητας

Η καταδίκη της ηγέτιδας της γαλλικής ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν για κατάχρηση ευρωπαϊκών κονδυλίων δεν αποτελεί εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα· είναι ο κανόνας κι αυτό γιατί άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι η ακροδεξιά –και αρκετοί συγγενείς χώροι της– παραμένει πιστή στην παράδοση της λαμογιάς.

Σχεδόν όλοι οι ακροδεξιοί ηγέτες, με φωτεινότερο παράδειγμα τον Ντόναλντ Τραμπ, είχαν ή έχουν δικαστικές περιπέτειες και ακόμα κι όταν κρίνονται ένοχοι παίζουν το χαρτί του θύματος που τους «κυνηγάει το σύστημα». Eτσι, συγκρούονται με τη Δικαιοσύνη και υποσκάπτουν το κράτος δικαίου. Παρότι στην πολιτική ατζέντα τους τα ζητήματα «τάξης και ασφάλειας», της κάθαρσης από τη διαφθορά και της απόδοσης δικαιοσύνης είναι παραδοσιακά ψηλά, οι πολιτικοί της ακροδεξιάς θεωρούν –κατά τα φαινόμενα– ότι είναι υπεράνω του νόμου. Την όλη συνταγή βέβαια έκανε γνωστή η λεγόμενη κεντροδεξιά, με Νικολά Σαρκοζί, Σίλβιο Μπερλουσκόνι και Μαριάνο Ραχόι.

Σόι πάει το βασίλειο

Η καταδίκη της Λεπέν, που αφορά την κατάχρηση ευρωπαϊκών κονδυλίων προς όφελος του κόμματός της, του Εθνικού Συναγερμού (RΝ), ήδη από την εποχή που ονομαζόταν Εθνικό Μέτωπο και συγκεκριμένα την περίοδο 2004-17, όταν τον πρώτο λόγο σε αυτό είχε ο πατέρας της Ζαν-Μαρί Λεπέν, έρχεται σε μια στιγμή που η Λεπέν ήταν φαβορί για τις επόμενες προεδρικές εκλογές. Με την απόφαση που απαγορεύει στη Λεπέν να είναι υποψήφια για οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα για μια πενταετία, η λαμογιά με τα ευρωπαϊκά κονδύλια παίρνει διαστάσεις πολιτικής μάχης απέναντι στο… κατεστημένο του γαλλικού κράτους και στις Βρυξέλλες και θα έχει και νομική συνέχεια, πέρα από πολιτική. Ο Εθνικός Συναγερμός, τσιφλίκι της οικογένειας Λεπέν, κάτι σαν τη Χρυσή Αυγή των Μιχαλολιάκων και των συνεργών τους, φυσικά δεν θα παραδώσει τα όπλα. Μένει να φανεί αν θα καταφέρει η Λεπέν να κρατηθεί στην επιφάνεια ή θα αλλάξει ρόλο με τον Ζορντάν Μπαρντελά, που ήταν και ο εκλεκτός της στις ευρωεκλογές.

Μαύρες πρακτικές

Η στήριξη της διεθνούς ακροδεξιάς (Τραμπ, Μασκ, Σαλβίνι, Μελόνι, Ορμπάν, Μπολσονάρου και άλλοι) προς το πρόσωπο της Λεπέν είναι αποτέλεσμα της εδώ και αρκετά χρόνια κοινής πορείας, «γραμμένης» με υποθέσεις διαφθοράς, καταπάτηση δικαιωμάτων μεταναστών, εκμετάλλευση του μεταναστευτικού για πλουτισμό, προσπάθεια να διαλυθούν τα θεσμικά αντίβαρα και αδιαφορία για το διεθνές δίκαιο. Μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια έχουμε στην Ιταλία την καταδίκη του Ματέο Σαλβίνι που δεν άφηνε πλοία με μετανάστες να δέσουν σε λιμάνια και την πρόσφατη κόντρα της Τζόρτζια Μελόνι με τη Δικαιοσύνη για τα κέντρα κράτησης στην Αλβανία, που έστρωσε το χαλί για να εμφανιστεί κι αυτή ως θύμα της Δικαιοσύνης λόγω της έρευνας που άνοιξε εναντίον της σχετικά με την απελευθέρωση και τον επαναπατρισμό του Λίβυου Οσάμα Νατζίμ, που καταζητείται από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Στην Αυστρία έχουμε την καταδίκη του πρώην αντικαγκελαρίου Χάιντς Κρίστιαν Στράχε του ακροδεξιού Κόμματος Ελευθερίας (FPÖ) για το Ιμπιζαγκέιτ (ο Στράχε υποσχόταν κρατικά συμβόλαια αντί πολιτικής στήριξης). Στη Βρετανία τις ατασθαλίες του πρώην ηγέτη του Reform UK (τότε UKIP) Νάιτζελ Φάρατζ, που κατηγορήθηκε για κατάχρηση κονδυλίων του Ευρωκοινοβουλίου ύψους 40.000 ευρώ (το κόμμα του αναγκάστηκε να επιστρέψει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ). Στην Πολωνία το σκάνδαλο «βίζες αντί μετρητών» (αξιωματούχοι έδιναν βίζες με αντίτιμο χρηματική αμοιβή), που έφερε τη σύλληψη του πρώην υφυπουργού Εξωτερικών της Πολωνίας Πιοτρ Βαβρζίκ (του κόμματος Νόμος και Δικαιοσύνη – PiS).