Από το Σάββατο ο πλανήτης γίνεται μάρτυρας της πιο αιματηρής σύγκρουσης μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών από το τέλος της δεύτερης Ιντιφάντα, μετά την αιφνιδιαστική επίθεση της ισλαμιστικής οργάνωσης Χαμάς σε εδάφη πέρα από τα τείχη της Γάζας. Οι σκληρές εικόνες που έκαναν το γύρο του διαδικτύου προκάλεσαν καταδίκες από δυτικούς ηγέτες που τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ του Ισραήλ. Η αστάθεια στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, μαζί με το μέτωπο της Ουκρανίας, δεν αφήνει τη Δύση να ρίξει το βάρος της εξωτερικής πολιτικής της στον
Ειρηνικό και Ινδικό ωκεανό και τον περιορισμό της Κίνας, βάζοντας έναν αστερίσκο στο μέγεθος και τη διάρκεια που θα λάβει το Τελ Αβίβ. Όλα βέβαια εξαρτώνται από το αν το Ιράν, που έχει δεδηλωμένες σχέσεις τόσο με τη Χαμάς όσο και με τη Χεζμπολάχ, αποφασίσει να ενισχύσει τη στρατιωτική βοήθεια προς τις οργανώσεις, γενικεύοντας τη σύρραξη. Ας δούμε όμως πώς φτάσαμε ως εδώ,
Νέοι και ακραίοι
Το κράτος του Ισραήλ έχει καταδικαστεί από διεθνείς οργανισμούς για το καθεστώς απαρτχάιντ που έχει επιβάλει στους Παλαιστίνιους, τους οποίους υποβάλλει σε καταστολή που διατρέχει ακόμα και τις πιο βασικές ανάγκες, όπως η πρόσβαση σε νερό. Η προηγούμενη, κεντροδεξιά –υποτίθεται- κυβέρνηση, υπό τον Γιαΐρ Λαπίντ και το Ναφτάλι Μπένετ, δημιουργήθηκε με σκοπό την απομάκρυνση του Μπενιαμίν Νετανιάχου από την εξουσία, ευαγγελιζόμενη πιο φιλελεύθερες πολιτικές.
Όμως, το κοινό σημείο στο οποίο εφάπτονται όλες οι κομματικές ατζέντες στο Ισραήλ φαίνεται να είναι η καταστολή των Παλαιστινίων, εξ ου και οι καθημερινές επιδρομές στα κατεχόμενα εδάφη, με σκοπό την «αντιμετώπιση των τρομοκρατών». Το Ευρωμεσογειακό Παρατηρητήριο αναφέρει 204 θανάτους Παλαιστινίων το 2022 εξαιτίας αυτών των επιδρομών, ενώ φέτος, πριν το ξέσπασμα του Σαββάτου και τις 493 απώλειες από τις ισραηλινές αεροπορικές επιθέσεις ως αντίποινα, περισσότεροι από 200 Παλαιστίνιοι είχαν σκοτωθεί ως αποτέλεσμα αυτών των εφόδων.
Παράλληλα με το επίσημο κράτος, οι επιδρομές των εποίκων, πολλές φορές υπερορθόδοξων Εβραίων, είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, ιδιαίτερα από τότε που ένας εξ αυτών, ο ακροδεξιός φονταμενταλιστής -καταδικασμένος για τρομοκρατική ενέργεια ενώ είχε απειλήσει τον πρώην πρωθυπουργό Γιτζάκ Ραμπίν λίγο πριν τη δολοφονία του- Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ, έγινε υπουργός Εθνικής Ασφάλειας, πόστο που δημιουργήθηκε ειδικά γι αυτόν, με τα σώματα ασφαλείας υπό τον έλεγχό του. Ο Μπεν Γκβιρ έχει συμμετάσχει και ο ίδιος σε πογκρόμ Παλαιστινίων σε κατεχόμενα εδάφη, ενώ ο συνάδελφός του, επίσης ακροδεξιός φονταμενταλιστής, υπουργός Οικονομίας Μπεζαλέλ Σμότριτς, δήλωσε την περασμένη άνοιξη ότι η παλαιστινιακή πόλη Χουβάρα, στην οποία επέδραμαν έποικοι, έπρεπε να εξαφανιστεί από τον χάρτη…
Σε αυτό το πλαίσιο καλούνται να ζήσουν οι νέοι Παλαιστίνιοι. Οι ευκαιρίες για εργασία είναι σπάνιες και η ανεργία «χτυπά» ποσοστά της τάξης του 50%. Από την άλλη, η Παλαιστινιακή Αρχή δεν εμπνέει, με τον Μαχμούντ Αμπάς να φαίνεται ξεπερασμένος από τις καταστάσεις, ενώ πολλοί Παλαιστίνιοι τον θεωρούν, ούτε λίγο ούτε πολύ, τοποτηρητή του Ισραήλ. Με αυτές τις προοπτικές, είναι μάλλον φυσικό επόμενο ότι οι νεαροί Παλαιστίνιοι βρίσκουν διέξοδο στη ριζοσπαστικοποίηση. Δεν είναι τυχαίο ότι νέες πολιτοφυλακές ξεπήδησαν σαν τα μανιτάρια τα τελευταία χρόνια στη Δυτική Όχθη, με την πιο δραστήρια, το «Άντρο των Λεόντων», να φτάνει μέχρι τους τίτλους δυτικών εφημερίδων. Τέτοια έκταση έλαβε το φαινόμενο, που αρκετοί έκαναν λόγο ότι ετοιμάζεται μια νέα Ιντιφάντα.
Το κενό εξουσίας που αφήνει η αδυναμία του Αμπάς όμως δημιουργεί ζωτικό χώρο και σε τζιχαντιστικές τάσεις να δυναμώσουν, πέρα από το πώς αντιλαμβάνονται παραδοσιακά οι Άραβες το Ισλάμ ως πολιτική απάντηση στην επέλαση των ιμπεριαλιστικών βλέψεων της Δύσης στην περιοχή. Οι πολύ σκληρές εικόνες που έκαναν το γύρο του διαδικτύου, αν επιβεβαιωθεί ότι όντως πρόκειται για μαχητές από τη Γάζα, επιβεβαιώνει τους φόβους για παρείσφρηση τζιχαντιστών.
