Στη γραμμή Σόιμπλε, (αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά την παντοδυναμία του Γερμανού ΥΠΟΙΚ εντός των κορυφαίων Ευρωπαϊκών οργάνων), κινήθηκε ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) κατά τη διάρκεια του Eurogroup την περασμένη Δευτέρα.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το Reuters ο ESM προσήλθε στη συνεδρίαση με τρία σενάρια ελάφρυνσης του Ελληνικού χρέους τα οποία όμως δεν έγιναν αποδεκτά από το ΔΝΤ.
Ωστόσο πίσω από τις προτάσεις αυτές διαφαίνεται και η ταύτιση του ESM με τον Β. Σόιμπλε αφού για παράδειγμα στο πρώτο σενάριο σημειώνεται πως εάν η Αθήνα διατηρήσει τα πρωτογενή πλεονάσματα τουλάχιστον 3,5% ως το 2032 και πάνω από το 3% ως το 2038 δεν θα απαιτηθεί ελάφρυνση χρέους.
Πρόκειται για το βασικό επιχείρημα του Γερμανού ΥΠΟΙΚ προκειμένου να αιτιολογήσει την άρνησή του να προχωρήσει σε απομείωση του Ελληνικού χρέους τουλάχιστον μέχρι τις Γερμανικές Εκλογές το προσεχή Φθινόπωρο.
Σύμφωνα μάλιστα με το έγγραφο παρόμοιοι περίοδοι υψηλών πλεονασμάτων δεν είναι πρωτοφανείς και για του λόγου το αληθές αναφέρεται το παράδειγμα της Φινλανδίας που εμφάνισε πρωτογενές πλεόνασμα 5,7% επί 11 χρόνια μεταξύ 1998 και 2008 αλλά και της Δανίας η οποία από το 1983 ως το 2008 926 χρόνια) εμφάνιζε πλεόνασμα ύψους 5,3%.
Στην περίπτωση που η Ελλάδα λάβει την καλύτερη δυνατή ελάφρυνση χρέους, πάντα με βάση τη συμφωνία του Μαΐου του 2016, τότε αναγράφεται ότι θα πρέπει να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ως το 2022 αλλά μετά θα μπορούσε να το μειώσει περίπου στο 2% ως τα μέσα της δεκαετίας του 2030 και στο 1,5% ως το 2048, με μέσο πλεόνασμα της περιόδου 2023-2060 στο 2,2%.
Όσο για την ανώτατη δυνατή ελάφρυνση χρέους που προβλέπεται στο πρώτο σενάριο αυτή είναι μια χρονική επέκταση της ωρίμανσης των δανείων κατά 17,5 από τα 32,5 χρόνια.
Το δεύτερο σενάριο «πατάει» στις προβλέψεις του ΔΝΤ για μέση ανάπτυξη 1% έως το 2060 και πρωτογενή πλεονάσματα από το 2022 και μετά της τάξεως του 1,5%. Με βάση αυτό ο ESM προβλέπει το ελληνικό χρέος θα αυξάνεται διαρκώς φτάνοντας στο 226% του ΑΕΠ το 2060, καθιστώντας το επί της ουσίας ανέφικτο.
Τέλος στο τρίτο σενάριο επιχειρείται ένα «πάντρεμα» των προηγούμενων δύο με ρυθμό ανάπτυξης 1,25% έως το 2060 και πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ως το 2022, το οποίο στη συνέχεια θα υποχωρήσει στο 1,8% μέχρι το 2060.
Αν ισχύσουν τα παραπάνω για να καταστεί βιώσιμο το Ελληνικό χρέος θα χρειαζόταν μια επιμήκυνση των μέσων ωριμάνσεων των ευρωπαϊκών δανείων κατά 15 έτη ενώ ο ESM θα έθετε πλαφόν στο επιτόκιο των δανείων στο 1% ως το 2050.
