Ενώ στη Γερµανία η διαφήµιση του κολοσσού οπλικών συστηµάτων Rheinmetall στην ποδοσφαιρική φανέλα της Ντόρτµουντ έχει προκάλεσε αντιδράσεις, κάποιοι µιλούν για απόκλιση της ΕΕ από τις βασικές αρχές της. Ποτέ όµως η µεταπολεµική Ευρώπη δεν εκτροχιάστηκε. Για την επέκτασή της δέθηκε µε ατσάλι ο γαλλογερµανικός άξονας. Στα µεγάλα συµφέροντα θυσίασαν είτε φτηνό εργατικό δυναµικό είτε εξειδικευµένο, ανοίγοντας τα σύνορα στην ελεύθερη διακίνηση προσώπων, προϊόντων και κεφαλαίων. Το αποκάλεσαν ισότητα.
Η Ευρώπη ανέκαθεν τιµούσε τα δηµοκρατικά ιδεώδη. Στην πράξη όµως µια χούφτα λοµπίστες ποδηγετούν αιρετούς και λαούς, µια δράκα πολιτικών αποφασίζει σε ανήλιαγα κονκλάβια, ένα ιερατείο τραπεζιτών φτωχοποιεί κοινωνίες, ενώ διαγράφουν αποτελέσµατα δηµοψηφισµάτων, όπως για τον καταστατικό χάρτη του Μάαστριχτ.
Η Ευρώπη δεν είναι ενιαία. Οχι µόνο δεν αµβλύνει τις ανισότητες, αλλά µε την πυγµή του δήµιου οι πλουσιότερες χώρες επιβάλλουν ταπεινωτική χρεοκοπία στις φτωχότερες µε µηχανισµούς µνηµονίων. Οι πλούσιες λοιδορούν τους εργαζόµενους στην Ελλάδα ως τεµπέληδες ενώ είναι οι πιο σκληρά εργαζόµενοι και εξευτελιστικά αµειβόµενοι.
Η γερµανική ατµοµηχανή, που διατηρείτο ισχυρή µε φτηνό ρωσικό πετρέλαιο, απορρυθµίστηκε αγκιστρωµένη στο αµερικανικό άρµα. Εχασε και τη σανίδα σωτηρίας του «πράσινου» µοντέλου ανάπτυξης. Η τεχνολογικά γερασµένη ΕΕ αδυνατεί να ανταγωνιστεί µεγάλους παίκτες.
Από αντίβαρο στην ισχύ των ΗΠΑ κατάντησε παρακολούθηµα. Αδυνατεί να εκφραστεί αυτόνοµα και στη σφαγή στη Γάζα. Αδραξε όµως την ευκαιρία να αναστήσει την οικονοµία µέσω της πολεµικής βιοµηχανίας. Η επένδυση στους δαπανηρούς εξοπλισµούς και στον ευρωστρατό χρειάζεται τοπικές ή ευρύτερες αναφλέξεις για να αποφέρουν κέρδη.
Η Ευρώπη έχασε την ταυτότητά της; Από τη Μέρκελ ξέπεσε στην ελεγχόµενη Φον ντερ Λάιεν, από τον Σιράκ στον Μακρόν των τραπεζών. Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς, όµως, ακόµη φτιάχνουν τανκς.