Η αποκαλυπτική έρευνα που δημοσιεύει το Documento αποτελεί καταλύτη στην πολιτική επικαιρότητα. Δείχνει πόσο έχουν αλλάξει τα δεδομένα της μεταπολίτευσης και πώς η ηχώ από τις κορόνες πολιτικών για διαπλοκή και «νταβατζήδες» έσβησε στις σφιχτές «εταιρικές» σχέσεις συμφέροντος μεταξύ ολιγαρχών και πολιτικών.
Ποτέ άλλοτε –κατά πάσα πιθανότητα– η επιχειρηματική ελίτ δεν είχε εναγκαλιστεί τόσο θερμά με την εξουσία, αν όχι να υπαγορεύει τις επιθυμίες της. Η περίοδος των μνημονίων με την έλευση της τρόικας που απαξίωνε πολιτικούς της παλιάς σχολής προώθησε στο προσκήνιο τους πρόθυμους να την εξυπηρετήσουν, σερβίροντας κυρίως τα «θέλω» των επιχειρηματιών σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Στην Ελλάδα, ελλείψει ενός σοβαρού Μπερλουσκόνι, το μοντέλο του μπερλουσκονισμού δεν φτουράει. Οι κεφαλές των οικονομικών κολοσσών όμως διατηρούν πολιτικούς-pet και τους ανεβοκατεβάζουν. Μέχρι τώρα αποτελεί το διαχρονικό μοντέλο επιτυχίας.
Η έλευση του Κυριάκου Μητσοτάκη έβαλε σε νέα πλαίσια τα ρουλεμάν των αμφίδρομων εξυπηρετήσεων και αυτό εκφράστηκε με τον πιο τρανό τρόπο στο 41% της Μαξίμου ΑΕ. Η πελατειακή εξυπηρέτηση ανέβηκε αγοραίο επίπεδο. Ολόκληρη η πολιτική σκηνή έγινε ένα δούναι και λαβείν. Εντοπίστηκε στη δημόσια σφαίρα όταν ο πρωθυπουργός αντάλλασσε συνταγματικές αλλαγές: τον νόμο περί ευθύνης υπουργών με το άρθρο 16 που απαγορεύει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια – ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ αρνήθηκε τη δημόσια πρόταση συνδιαλλαγής.
Ο πρωθυπουργός ανταλλάσσει εύνοια με χάρες, την –επεισοδιακή– εκλογή του στην προεδρία της ΝΔ με τη μιντιακή και όχι μόνο στήριξη. Σήμερα αποκαλύπτουμε ότι διαθέτει και περισσότερο υλική υπόσταση αυτή η στήριξη, με τη μισθοδοσία «γαλάζιων» στελεχών που δουλεύουν γι’ αυτόν από μια ιδιωτική εταιρεία.
Το πελατειακό κράτος έχει περάσει πλέον στην ιδιωτική σφαίρα. Στο δημόσιο (δι)ορίζονται σε θέσεις-κλειδιά «ημέτεροι» με αποκλειστικό σκοπό να μοιράσουν το χρήμα στους ευνοούμενους. (Μην ξεχνάμε τις γκρίνιες υπουργών που δεν μπορούσαν να διορίσουν «δικά τους παιδιά» επειδή έρχονταν επιτελικές εντολές από το Μαξίμου.) Οι ευνοούμενοι θα πληρώσουν υπαλλήλους, εργαζόμενους, προμηθευτές και θα τους κλείσουν το μάτι για να ψηφίσουν τη σωστή πλευρά του ψηφοδελτίου.
Η ζωή συνεχίζεται και ξαφνικά έρχεσαι απέναντι σε ένα θηριώδες 41%. Θηριώδες διότι δεν υπήρχε πουθενά στην κοινωνία αυτό το τσουνάμι. Βουβή υποστήριξη από ντροπή;
Ψήφιζαν νομοσχέδια που έχουν περάσει σαν οδοστρωτήρας πάνω από το κοινωνικό συμβόλαιο της μεταπολίτευσης και σκεφτόσουν: Μέχρι πότε; Ώσπου ο Τάλεμπ πέταξε τον σκοτεινιασμένο από το αίμα 57 αθώων ψυχών μαύρο κύκνο του πάνω από τα Τέμπη. Το ρουλεμάν της νέας εξουσίας συνταράχτηκε· δύο φορές, τη βραδιά της σύγκρουσης το 2023 όταν έσπευσε με μοναδικό τρόπο να συγκαλύψει, και τη δεύτερη φορά δύο χρόνια μετά, στις 28 Φλεβάρη 2025, όταν είδε μέγα πλήθος με μέγα πάθος και οργή.
Όσο περνάει ο καιρός τα ρήγματα στο σύστημα βαθαίνουν και τα στόματα ανοίγουν. Η αποκάλυψη για την Ομάδα Αλήθειας δεν θα μπορούσε να γίνει άλλη στιγμή. Ζούμε ιστορικές στιγμές…
* Δημοσιεύθηκε στο newsletter του Documento στις 18.04.2025